پرسپولیس به السد باخت. بدموقع هم باخت. این شکست با هر دلیلی مهم است و باید بررسی شود اما مهم‌تر از هر چیز شرایط این تیم در آسیاست که فقط یک امتیاز دارد و کار دشواری برای صعود. تیم گاریدو هر کیفیتی که داشته باشد، چون نتیجه نمی‌گیرد باید برای تغییر کار کند.
۱. در نگاه اول، تحولات گاریدو برای بازی با السد، تنها در تغییر بازیکنان بود، اما برخلاف تصور کارکردها هم در زمین تغییر کرد و از علی علی‌‌پور در وینگر راست استفاده شد که توانایی اجرای ایده کادرفنی را نداشت. این تصمیم عجیب او را از دروازه مشعل برشام دورتر کرد. علاوه بر این، زوج‌سازی گاریدو با میلاد سرلک و مسعود ریگی هم در قلب خط هافبک کمکی به ایده تهاجمی پرسپولیس نکرده بود. دو هافبک میانی با خصوصیات تدافعی که در فقدان خلاقیت و بازی‌سازی ریتم بازی تیم را کند کردند و تمام بار حملات تیم را به کانال‌های کناری ریختند. اما چرا یاسین سلمانی بازی نکرد؟ برای این سوال گاریدو باید دلایل قانع‌کننده‌ای داشته باشد.
۲. ایده پرسپولیس در این فصل در بخش هجومی موقعیت‌سازی از کانال‌های کناری است. تیم گاریدو به‌شدت به اورونوف وابسته شده و مصدومیتش زور تیم را در فاز تهاجمی کم‌تر کرده است. دیگر نکته نگران‌کننده همین افزایش مصدومیت‌هاست. در بازی شب‌گذشته پرسپولیس ۳ مهره اصلی خود را به علت مصدومیت در اختیار نداشت و فرشاد فرجی هم در طول مسابقه مصدوم شد. عجیب است که پس از گذشت چند ماه از دوران پیش‌فصل، هنوز هم بدن‌های بازیکنان پرسپولیس رها نشده!
۳. پرسپولیس مقابل السد، مالک توپ بود. موقعیت هم ایجاد کرد. در بیشتر دقایق بازی موفق شد خوب پرس کند. اما تیم گاریدو راه گل زدن را هنوز بلد نیست. شاید در فقر تعدد ایده گلزنی، اغلب فرصت‌ها از جناحین ایجاد شود، اما تیم همچنان در زدن ضربات آخر بی‌دقت است. هر چند در امارات بدشانسی هم گریبان‌گیر شد، اما چالش اصلی تیم گاریدو موقعیت‌سوزی است. در فاز تدافعی هم می‌توان به این شکل بحث کرد. نیمه‌نخست پرسپولیسی‌ها مهاجمان السد را مهار کردند اما تغییرات گاریدو و افزایش میل هجومی تیم، فضا را در پشت مدافعان پرسپولیس برای السد فراهم کرد تا چند موقعیت مهم گلزنی روی دروازه پرسپولیس خلق کنند.
نمایش پرسپولیس برابر السد امیدوارکننده بود، به‌شرطی که گاریدو هر چه زودتر ایرادات تیمش را ببینید و اصلاح را آغاز کند.