محمّدرضا گلزار پس از چندسال دوری منت بر سر موسیقی ایران گذاشته و با انتشار قطعه‌ای جدید تکانی اساسی به وضعیت مارکت داخلی این هنر داده است، آنقدر اساسی که تن بسیاری از بزرگان درگذشته موسیقی عامه‌پسند را در گور می‌لرزاند، زنده‌ها که به جای خود!

از بررسی این شاهکار بنیان‌کن که بگذریم باید به این مسئله اشاره کنیم که چرا «گلزار سینمای ایران» در آستانه پنجاه سالگی هم دست از سر عشق‌ زمینی برنمی‌دارد و کماکان قصد دارد با اصرار و هزار نوع تبلیغ پایان دوران حُسن و جوانی‌اش را انکار کند و همچنان خود را در مقام اسطوره جذابیت به مخاطبانش عرضه کند.

او در ادامه این تلاش مذبوحانه، نه‌تنها فقط سینما، بلکه موسیقی را هم به قربانگاه برده است و در تازه‌ترین اثرش در مقام یک جوان بیست‌وچندساله ظاهر می‌شود و دغدغه‌های هورمونی این نسل را با عشوه‌ فریاد می‌زند امّا نمی‌داند که سن و سال او از این کارها گذشته و گلزار با خواندن این به‌اصطلاح ترانه‌ها فقط خودش را بیش از پیش مضحکه عام و خاص می‌کند.