مژگان تقی‌پور؛ فرهیختگان آنلاین: دبی به‌عنوان مرکز توسعه وب3 درحال ظهور است اما با توجه به ماهیت غیرمتمرکز کریپتو، استعدادها، پروژه‌ها و سرمایه آن به‌طورکلی در سراسر جهان پراکنده‌اند. تمرکززدایی موضوعی است که در وب3 به‌شدت موردبحث است اما یکی از زمینه‌هایی که ممکن است نوآوری را خفه کند، سرمایه‌گذاری خطرپذیر است.
در وب2، تمرکز سرمایه‌های مخاطره‌آمیز در منطقه خلیج‌فارس، یک مرکز واضح ایجاد کرد که بنیانگذاران می‌دانستند باید این‌طور باشد. امروزه با وجود سازندگان برتر در سراسر جهان، فقدان بخش مرکزی ممکن است مانع از دستیابی برخی نوآوران امیدوارکننده به منابع موردنیاز برای ساخت، راه‌اندازی و توسعه شرکت‌هایی شود که می‌توانند صنعت را به جلو ببرند.
مثالی را در نظر بگیرید که بنیانگذار یک شرکت هوش مصنوعی را در وب2 می‌سازد. اگر درحال‌توسعه محصولات هوش مصنوعی در هر نقطه از جهانید، به‌طور گسترده پذیرفته شده است که باید راه خود را به منطقه خلیج‌فارس بیابید. این امر به این دلیل است که منطقه خلیج‌فارس میزبان بسیاری از برترین سرمایه‌گذاران خطرپذیر (VC) در جهان است، تمرکز بالایی از متخصصان بااستعداد، شرکت‌های موفقی که به‌عنوان الهام‌بخش عمل می‌کنند و شتاب‌دهنده‌هایی مانند شرکت «وای کامبینیتور»
البته مانند هر موقعیتی، این تمرکز اشکالاتی دارد و هزینه‌ها و فرصت‌هایی در هر دوطرف وجود دارد. برای نام بردن از چند چالش، دریافت ویزای ایالات‌متحده از دشوارترین موانع برای بنیانگذاران بین‌المللی است. علاوه‌بر این، هزینه‌های گزاف زندگی در منطقه خلیج‌فارس به‌خوبی مستند شده است. برای اکثر مردم، جابه‌جایی به معنای نقل‌مکان به‌جایی است که هیچ دوست یا خانواده‌ای ندارند که مجموعه‌ای از چالش‌های سلامت روانی و عاطفی خود را به همراه دارد.
علاوه‌بر این، فهمیدن چگونگی ایجاد یک شبکه در یک شهر جدید، اغلب به دور از هر چیز آشنا، کار آسانی نیست. بااین‌حال نمونه‌های متعددی از افرادی وجود دارند که با موفقیت از این چالش‌ها عبور کرده‌اند و شرکت‌هایی به ارزش میلیاردها درطول دهه‌ها ساخته‌اند. درحالی‌که آسان نیست و خرد متعارف پیرامون آن نشان می‌دهد که هنوز هم قابل‌دستیابی است. اکنون این را با یک بنیانگذار مستقر در غنا، آرژانتین یا ویتنام مقایسه کنید.
سازندگان مناطقی مانند آمریکای جنوبی، آفریقا و آسیای جنوب‌شرقی اغلب موارد استفاده واقعی دارند که در آن بلاک‌چین می‌تواند زندگی روزمره را بهبود بخشد، به‌ویژه به دلیل فقدان زیرساخت قوی در مناطقی مانند بانکداری یا به دلیل اینکه جمعیت جوان‌تر تمایل بیشتری به پذیرش فناوری جدید دارد. درحالی‌که سازندگان فوق‌العاده‌ای در این مناطق وجود دارند، بدون شبکه‌ها یا روابط مستقر، وقتی صحبت از مقیاس پروژه‌های خود به شرکت‌های کاملا توسعه‌یافته می‌شود، در یک نقطه‌ضعف قابل‌توجه قرار دارند.
بدون یک بخش متمرکز یا روابط قوی، این سازندگان در ارائه نوآوری‌های خود به مقیاس جهانی با چالش‌های مهمی روبه‌رویند. ایجاد مراکز نوآوری به چیزی بیش از سرمایه خطرپذیر نیاز دارد، اما از آنجا که وظیفه سرمایه‌گذاران خطرپذیر یافتن و تأمین مالی بهترین شرکت‌هاست، مانعی بزرگ بین سازندگان برتر و سرمایه‌های مخاطره‌آمیزی ایجاد می‌شود که می‌تواند ایده‌های آنها را تقویت کند. این احتمالا بدان معناست که حتی با وجود ایده‌های نوآورانه و استعداد ایجاد روی آنها، بسیاری از کارآفرینان بالقوه بدون‌دسترسی به منابع لازم باقی می‌مانند.
در این زمینه، داشتن درجاتی از تمرکز- به‌ویژه در مراکز نوآوری- می‌تواند به‌عنوان یک کاتالیزور مثبت برای رشد عمل کند. یک احساس غالب در کریپتو توییتر این است که هیچ‌چیز هیجان‌انگیزی اتفاق نمی‌افتد و هیچ‌کس برنامه‌های کاربردی مصرف‌کننده را برای توده‌ها ایجاد نمی‌کند. برخی حتی بر این باورند که سرمایه‌گذاران خطرپذیر این پروژه‌ها را تأمین مالی نمی‌کنند، زیرا آنها به‌عنوان کاریکاتور سرمایه‌داری درنظر گرفته می‌شوند که صرفا بر حمایت از شرکت زیرساخت بعدی برای منافع خود متمرکز شده‌اند. اما اگر از زاویه نادرستی به مشکل نگاه کنیم چه؟ آیا ممکن نیست برخی از بهترین سازندگان، به‌ویژه در جنوب جهانی، به‌سادگی به منابع موردنیاز برای راه‌اندازی شرکت‌هایی دسترسی نداشته باشند که می‌توانند کاربران را وارد زنجیره کنند؟ اگر این فرض را بپذیریم، راه‌حل ساختن پل‌ها لازم خواهد بود، این‌طور نیست؟ برخی از بهترین سازندگان، به‌ویژه در جنوب جهانی، به‌سادگی به منابع موردنیاز برای راه‌اندازی شرکت‌هایی که می‌توانند کاربران را در زنجیره وارد کنند، دسترسی ندارند.
واقعیت این است که نه امکان‌پذیر و نه محتمل است که سرمایه‌گذاری خطرپذیر در همه‌جا حضور داشته باشد، حتی وقتی صنعت بالغ می‌شود و سرمایه‌های مخاطره‌آمیز بیشتری به شرکت‌های وب3 سرازیر می‌شود، انتظار اینکه بتوان بودجه را به‌طور مساوی در سراسر جهان توزیع کرد، غیرواقعی است.
ما در حال حاضر می‌بینیم مراکز خاصی به‌عنوان مقصدی برای مبتکران ظهور می‌کنند که توسط عواملی مانند سهولت نظارتی، دسترسی به ویزا، هزینه زندگی، آب‌وهوا و... دسته‌بندی می‌شوند. شهرهایی مانند نیویورک، لیسبون، دبی، سنگاپور و بوئنوس‌آیرس ازجمله این مکان‌هایند که کم‌کم به قطب تبدیل می‌شوند. اما از آنجا که این بلوغ زمان می‌برد، این سؤال باقی می‌ماند: در این میان چه کاری می‌توانیم انجام دهیم تا نوآوری را تسریع کنیم؟
هیچ‌یک از اینها نشان نمی‌دهد که آینده تاریک است. نمونه‌های معتبر متعددی از ابتکارات آنلاین و آفلاین وجود دارد که هدف‌شان جذب سازندگان در سطح جهانی است. شهرهای پاپ‌آپ و شبکه محوری مانند زوزالو - یک ارز اتریوم‌محور که پروژه‌ای اجتماع‌محور را دنبال می‌کند- و اج اسمرالدا با تمرکز بر مکان‌های غیرمتعارف برای نوآوری در فناوری و گرد هم آوردن نوآوران جوان از سراسر جهان، محبوبیت پیدا می‌کنند. پروژه‌هایی مانند Developer DAO درحال کار برای آموزش و نصب سازندگان بیشتر در وب3 اند، درحالی‌که BuidlGuild بر انجام همین کار با تاکید بر اتریوم تمرکز دارد.
رویدادهایی مانند «اتریوم اکرا» و «اتریوم ویتنام» که درتمام طول سال به‌صورت غیرمتمرکز برگزار می‌شوند، سازندگان را در شهرهای جهانی جمع می‌کنند تا روی پروژه‌های هیجان‌انگیز کار کنند. شرکت‌هایی مانند اتریوم گلوبال میزبان هکاتون‌های دیجیتالی و فیزیکی درطول سالند و برنامه پژوهشگران Devcon بنیاد اتریوم (EF) با پوشش دادن هزینه‌های شرکت‌کنندگان از سراسر جهان برای پیوستن و یادگیری در مورد اتریوم، با موفقیت استعدادهای جدیدی را جذب کرده است. این بنیاد همچنین بلیت‌های تخفیف‌خورده‌ای را برای افراد محلی ارائه می‌دهد که می‌خواهند بخشی از این جریان باشند. هستند افرادی که برای سازندگان و رشد تلاش می‌کنند و اینها نمونه‌هایی از اینند که چگونه سرمایه‌گذاران خطرپذیر می‌توانند سرمایه را هوشمندانه‌تر به کار ببرند و اجازه می‌دهند منبع‌یابی آنها برای آنها انجام شود و باهوش‌ترین آنها این کار را انجام خواهد داد.
تمرکززدایی با چالش‌ها و فرصت‌هایی همراه است. مشکلاتی که در بالا موردبحث قرار گرفت درنهایت حل خواهند شد، احتمالا توسط متفکران مبتکری که پل‌هایی را بین صاحبان منابع و کسانی ایجاد می‌کنند که برای ایجاد شرکت‌ها به آنها نیاز دارند. در گذشته ممکن بود کار ساده‌تر به‌نظر برسد امروز اما کلید تأمین مالی دست مردمی است که در محل کار سخت را انجام می‌دهند. اغلب، کسانی که صنعت را به جلو سوق می‌دهند، کمترین بودجه را دارند.
اگر می‌خواهیم سرعت پذیرش را تسریع کنیم باید سرعت تأمین مالی افرادی را افزایش دهیم که با سخت‌ترین چالش‌ها مقابله می‌کنند. بنابراین برای آن دسته از سرمایه‌گذاران خطرپذیر که سعی می‌کنند بفهمند بودجه بازاریابی خود را کجا بگذارند، یک توصیه وجود دارد. شام شیک را در کنفرانس بعدی برگزار نکنید و با تأمین مالی مستقیم ابتکاراتی که سازندگان را گرد هم می‌آورند و استعدادهای جدید را کنار یکدیگر قرار می‌دهند، کاری متفاوت انجام دهید؛ کاری به بزرگی رفع چالش‌های مقیاس‌بندی وب3.