اقدامات رژیم‌صهیونیستی و دولت نتانیاهو و به‌ویژه حمله وحشیانه اخیرش به لبنان، کار را به جایی رسانده است که فریادهای اعتراض هر‌روز در گوشه و کنار جهان بلند‌تر از قبل به گوش می‌رسد، آن هم اغلب از مکان‌ها و کشورهایی که پیش از این مهد حمایت و مراکز تجلیل از این رژیم به شمار می‌آمدند.
در همین راستا پس از جنایات گسترده در غزه و به دنبال آن حملات گسترده و خونین اخیر رژیم‌صهیونیستی به لبنان، به نظر می‌رسد که روزنامه قدیمی و معتبر گاردین انگلیس عنان اختیار از کف داده و فریاد تظلم‌خواهی مردم غزه و لبنان را به رساترین شکل ممکن بلند کرده است.
هر چند همان‌طور که از محتوای مقاله سیمون تیسدال در گاردین نیز آشکار می‌شود، در شرایط کنونی جهان و در سکوت و چشم‌پوشی نفرت‌انگیز مدعیان و سردمداران ارزش‌های انسانی و حقوق بشری، نمی‌توان به شنیدن این فریاد تظلم‌خواهی و بازخواست عاملان جنایات علیه بشریت، امید چندانی داشت.
نتانیاهو باید متوقف شود، اما چه کسی این کار را انجام خواهد داد؟ نه این شخص، رئیس‌جمهور ایالات متحده نخواهد بود؛ کسی که این هفته یک بار دیگر در سازمان ملل این را خواهد گفت که برنامه‌ای دارد و البته در عمل تاکنون به شکل ناامید‌کننده‌ای این بحران را بد مد‌یریت کرده است. او نگران است که یک حریق گسترده در سراسر خاورمیانه ممکن است به شانس کامالا هریس و دموکرات‌ها در انتخابات ماه نوامبر آسیب برساند. سوال این است که پس به چه دلیل مداخله نمی‌کند؟ چراکه او نگران آن است که به نظر برسد در جناح طرف مقابل اسرائیل ایستاده است.
با توجه به موضع آبکی و نامشخص واشنگتن، انتظار نداشته باشید که دولت استارمر[انگلیس] به تنهایی کار معناداری از قبیل تعلیق کلیه مجوزهای صادرات تسلیحات به اسرائیل یا بازخواست سفیر اسرائیل در لندن، انجام دهد. «دیوید لامی» وزیر امور خارجه اعلام کرد که برای مقابله با تحولات دنیای امروز «جرأت» و «اعصاب» لازم است؛ این دقیقا همان چیزی است که در تمامی پایتخت‌های غربی وجود ندارد. لبنان ممکن است در حال پی بردن به بهای این موضوع باشد.
اما دادگاه‌ها چطور؟ آنها می‌توانند سد راه نتانیاهو شوند؟ آیا قوانین بین‌المللی می‌توانند جلو چپاول و ستمگری‌های بیشتر نتانیاهو را بگیرند؟ لازم نیست نفس خود را در سینه حبس کنید. به شکل غیرقابل توصیفی قضات دادگاه کیفری بین‌المللی هنوز حکم بازداشت نتانیاهو را به اتهام جنایات جنگی در غزه صادر نکرده‌اند؛ در حالی که دادستان در ماه می‌درخواست آن را مطرح کرده بود. این تأخیر طولانی و غیرقابل توضیح، به شک‌ها افزوده است.
با این اوصاف گزینه سازمان ملل چطور است؟ در تحلیل آنچه رفت راهی بهتر از این وجود ندارد که یک بار دیگر بر اقتدار متلاشی‌شده این سازمان و به چگونگی اجرای قطعنامه‌های متعدد و نادیده گرفته‌شده سازمان در مورد فلسطین بپردازیم؛ از جمله آخرین قطعنامه که از اسرائیل تخلیه سرزمین‌های اشغالی را که در آن خشونت شهرک‌نشینان یهودی بیداد می‌کرد، در‌خواست کرده بود.
در چنین اوضاعی شاید باور نکردنی باشد که بگوییم نتانیاهو هنوز هم قرار است اواخر این هفته در مجمع عمومی سخنرانی کند. سازمان ملل به جای اینکه به نتانیاهو تریبون بدهد، باید او را از ورود به این مکان منع کند. اگر او پیدایش شود، باید مصونیت دیپلماتیک را نادیده گرفت. او باید توسط پلیس نیویورک و اف‌بی‌آی دستگیر و اخراج یا ترجیحا متهم شود. نتانیاهو خطرناک است و با تمام ابزارهای غیر‌خشونت‌آمیز موجود باید جلو او گرفته شود.
متن کامل گزارش میراحمدرضا مشرف، پژوهشگر حوزه بین‌الملل را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.