محمدرضا ولی‌زاده؛ فرهیختگان آنلاین: تیم ملی برد مهمی را در هزاع‌بن‌زاید جشن گرفت. نمایش شاگردان امیر قلعه‌نویی نسبت به هفته اول مطمئن‌تر بود. فرصت کم‌تر دادیم، موقعیت بیشتر خلق کردیم اما برای روزهای روشن‌تر نیازمند فوتبال بهتری هستیم.
۱. تیم ملی از ۲ بازی اخیرش ۶ امتیاز گرفته؛ با ۲ گل زده و کلین‌شیت. این آمار بیم‌وامیدهای بسیاری دارد. نقطه روشن آن استمرار در روند پیروزی است و باز نشدن دروازه تیم ملی. اما نگرانی‌هایی هم وجود دارد که از ایرادهای مهمی در ساختار فنی تیم قلعه‌نویی خبر می‌دهد. ما همچنان در دفاع متزلزیم و در فاز تهاجمی تنوع و پویایی نداریم. گردش توپ در میانه میدان ضعیف است و این ایده بازی مقابل تیم‌های با کیفیت‌تر برای تیم ملی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. بازی سوم برابر ازبک‌ها تصویر شفاف‌تری از تیم قلعه‌نویی ارائه می‌دهد.
۲. نمایش تیم ملی برابر امارات نسبت به فوتبالی که روبه‌روی قرقیزها بازی کردیم، بهتر بود. این بهتر شدن دلیلی بر بی‌‌نقص بودن نیست و امیر قلعه‌نویی در فرصت باقی مانده باید پای کار بماند و ضعف‌های پرشمار تیم را برطرف کند. اما در کنار موضوعات فنی باید به مسائل روانی تیم هم بپردازد. او در کنار زمین کلافه است و در تصمیماتش بی‌نظمی دیده می‌‌شود. پرخاشگری و رفتار او در کنار خط می‌تواند روی تیم تاثیر منفی بگذارد و برای جلوگیری از خلق چالش‌های بزرگتر، بهتر است ظرفیت روانی خود را در میان انتظارات هواداران فوتبال از تیم ملی بیشتر کند و تاب انتقاد را داشته باشد.
۳. صحبت‌های سرمربی تیم ملی در نشست‌خبری پس از بازی مهم بود و پرنکته. او در ابتدا ابراز رضایت کرد که روی اشتباهات تیمش پس از فرصت سوزی‌های متعدد تنبیه نشده. در ادامه هم گفت امیدوار است که جهانبخش، قدوس و عرت‌اللهی به فرم ایده‌آل‌شان برگردند. این یعنی بخش مهمی از ایرادات امروز تیم ملی برای کادرفنی روشن است و این می‌تواند امیدها را به آینده بیشتر کند. اما این مهم بیش از شعار، به اجرا و عمل نیاز دارد تا تیم ما در تمام سطوح پیشرفت داشته باشد. در این راه هرگونه توجیه غیرفوتبالی و بهانه‌جویی از سوی کادرفنی رسیدن به مقصد را به تعویق می‌اندازد و ما را از هدفمان دورتر کند.