فیلم تاتامی با الهام از یک ماجرای واقعی و با هدف ایجاد نفرت علیه جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان حکومتی که رژیم کودک‌کش اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد ساخته شده است. گای ناتیو، کارگردان اسرائیلی و برنده جایزه اسکار که به‌وضوح رویکردی ضدایرانی در کارنامه هنری خود دارد با همکاری زر امیرابراهیمی بازیگری که پس از یک رسوایی اخلاقی از ایران رفت، در این پروژه شرکت دارند. تاتامی به‌طور مشخص به وقایع سال ۲۰۱۹ اشاره دارد که در آن سعید ملایی، جودوکار ایرانی بعد از خودداری از رویارویی با یک ورزشکار صهیونیست در تقابل با سیاست‌های ضداسرائیلی ایران از فدراسیون جودو شکایت کرد و باعث شد همه ورزشکاران ایرانی در این رشته از همه رقابت‌های جهانی حذف شوند. با این تفاوت که کاراکتر اصلی به زنی به نام «لیلا» تغییر پیدا کرده تا قصه از فرصت پیش‌آمده علیه سیاست‌های ایران مربوط به حجاب و اسرائیل به شکل همزمان بهره ببرد.
این فیلم با تمرکز بر سیاست‌های ضداسرائیلی ورزشکاران ایرانی تلاش می‌کند تا به نحوی از فشارهای بین‌المللی علیه ایران حمایت کند و رژیم‌صهیونیستی با رزومه کشتار بیش از 13 هزار و 800 کودک فلسطینی ظرف کمتر از یک سال گذشته را در این ماجرا مظلوم جلوه دهد! کاری که هر وجدان بیداری را از این رفتار منزجر خواهد کرد. این فیلم به‌وضوح به دنبال تضعیف اصول و ارزش‌های فرهنگی و ورزشی ایران است.
درحالی‌که ورزشکاران ایرانی همواره تحت فشارهای ترول‌های فضای مجازی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی قرار دارند، تاتامی با هدف القای محدودیت‌های ورزشکاران ایرانی به‌عنوان محدودیت‌های ظالمانه و حتی نقض حقوق‌بشر در تلاش است به جامعه بین‌المللی القا کند سیاست‌های ایران در زمینه ورزش و فرهنگ ناعادلانه و واپس‌گراست. هر طور که بخواهیم به ماجرای تولد نامشروع این فیلم فکر کنیم؛ باز هم نمایش تاتامی درست در زمانی که اسرائیل به دلیل حملات نظامی شدید علیه غزه و کشتار کودکان تحت فشار مردم آزاده جهان است و از سوی دیگر ایران به دلیل حمایت از حقوق فلسطینیان مورد حملات بین‌المللی قرار دارد، نمی‌تواند تصادفی باشد.
به نظر می‌رسد این فیلم بخشی از یک کارزار هماهنگ برای تضعیف مواضع ایران در برابر اسرائیل و هم‌پیمانان غربی‌اش باشد. تاتامی به‌عنوان یک فیلم به‌وضوح نشان‌دهنده تلاشی گسترده برای استفاده از سینما به‌عنوان ابزار تضعیف ارزش‌ها و اصول ملی و مذهبی ایران و تمام ملت‌های آزاده‌ای است که در دفاع از مردم مظلوم فلسطین این رژیم را بایکوت کرده‌اند.
همکاری بین هنرمندان ایرانی و اسرائیلی در این پروژه نمی‌تواند بدون پیامدهای سیاسی و اجتماعی باشد و به نظر می‌رسد که این فیلم بخشی از یک کارزار گسترده‌تر برای تقویت دیدگاه‌های ضدایرانی در سطح بین‌المللی است.
زر امیرابراهیمی در مصاحبه‌ای اعلام کرده که همکاری با کارگردان اسرائیلی را آگاهانه انتخاب کرده و می‌داند که دیگر نمی‌تواند به ایران بازگردد اما این انتخاب را به‌عنوان بخشی از تعهد خود به هنر و حقیقت پذیرفته است! این اعتراف نشان‌دهنده تلاش‌های آشکار برای استفاده از سینما به‌عنوان ابزاری برای تخریب هویت فرهنگی و ملی ایران است. امیرابراهیمی همچنین در این مصاحبه مفصل که با خبرگزاری یهودی «جویش تلگرافیک» داشته درباره همکاری‌اش با رژیم‌صهیونیستی می‌گوید سفرش به اسرائیل برای کار روی فیلم و همکاری با تیم اسرائیلی برای او بسیار احساسی بوده! و او با وجود دیدگاه‌های منفی که درباره اسرائیل از زمان کودکی در ایران داشته، اکنون تجربه‌ای بسیار دوستانه و مثبت با همکاران اسرائیلی‌اش دارد و احساس می‌کند که همه می‌توانند از یک خانواده یا ملت واحد باشند.
او که قبلا هم نشان داده بود از پروژه‌های پرسروصدا به هر قیمتی استقبال می‌کند ابراز امیدواری کرده که این همکاری هنری بتواند راه را برای پروژه‌های مشابه در آینده باز کند و به کاهش تنش‌ها بین ملت‌ها! کمک کند. کسی چه می‌داند شاید خانم بازیگر در تمام این سال‌ها حتی یک بار هم چشمش به تصاویر کودکان کشته‌شده غزه نخورده باشد یا شاید هم در یکی از حراجی‌های پایان فصل غیرت و وجدان خود را فروخته باشد. اما خانم امیرابراهیمی به قول شخصیت سیدمرتضی در «اخراجی‌های 2»؛ «غیرتت را چند فروختی؟» بچه‌های غزه هر روز غیرت‌شان را به قیمت خون توی رگ‌های‌شان می‌خرند، تو خودت را چند فروختی؟