یگانه عصاری، خبرنگار: اگر بنا به انتخاب یکی از رشته‌های موفق حاضر ایران در المپیک باشد، بدون شک ژیمناستیک یکی از رشته‌های تاریخ‌ساز و موفق کاروان ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس بود. رشته‌ای که بعد از ۶۰ سال توسط مهدی الفتی به المپیک رسید و به فینال هم صعود کرد. البته الفتی پیش از این هم با کسب مدال نقره بازی‌های آسیایی هانگژو نام خود را ماندگار کرده بود.
این در حالی است که پس از مدت‌ها کش‌وقوس و معطلی، سال گذشته زهرا اینچه‌درگاهی دوباره به فدراسیون ژیمناستیک بازگشت و حضور الفتی در المپیک و رفع مشکلات حضور او در این آوردگاه نیز در زمان ریاست او بود. رئیس فدراسیون ژیمناستیک در گفت‌وگو با «فرهیختگان» از شکسته شدن طلسم 60 ساله ژیمناستیک ایران و برنامه‌های فدراسیون برای ادامه‌دار بودن موفقیت نمایندگان این رشته گفت.
پس از 60 سال طلسم ژیمناستیک ایران شکسته شد و کاروان ایران با مهدی الفتی راهی المپیک پاریس شد که این اتفاق در زمان ریاست شما افتاد.
بله. من سال 95 برنامه‌ای را با نام سند جامع ژیمناستیک ایران نوشتم و آن را در اختیار نمایندگان مجلس در هیات‌رئیسه و فراکسیون ورزش، وزارت ورزش، معاونت‌ها و اعضای مجمع قرار دادم. در آن سند نوشتیم که بین سال پنجم تا هشتم حضور در فدراسیون بنا داریم که به مدال بازی‌های آسیایی برسیم و یکی دیگر از برنامه‌های ما این بود: «کسب قطعی سهمیه المپیک 2024 » البته در سند فوق‌الذکر برای سری قبل المپیک در برنامه میان‌مدت «سعی برای کسب سهمیه المپیک 2020 » را نوشته بودیم و به رنک یک و مساوی با ژاپن هم رسیدیم ولی ژاپن به المپیک رفت. در این سندواژه «قطعی» برای ۲۰۲۴ کاملا هدفمند ذکر کرده بودم.
به نظر من این کار مدیریت، شهامت و جرات می‌خواهد. یک مدیر باید بتواند اهدافش را بنویسد و در اختیار گروه مخاطب بگذارد و اعلام کند اگر ما به این اهداف نرسیدیم، می‌توانید از ما توضیح بخواهید. این سند نشان می‌دهد ما خودباوری داشتیم و راه را هم می‌دانستیم، هرچند بسیار دشوار بود. در فدراسیون ژیمناستیک از زمستان ۱۴۰۰به بعد، به مدت 34 ماه همه برنامه‌ها متوقف شد و همه چیز از دست رفت اما خوشحال هستم که بخش بزرگسالانی را که طراحی کرده بودیم به کلی نابود نشد و با پیگیری‌های قانونی خود و اقدام کیومرث هاشمی با همراهی کمیته ملی المپیک، وضعیت غیرقانونی که در فدراسیون ژیمناستیک حاکم بود، تغییر کرد.
نهم دی‌ماه که من دوباره به فدراسیون برگشتم، حتی از ثبت‌نام انتخابی المپیک جا مانده بودیم. هیچ اردویی از بعد بازگشت از بازی‌های آسیایی برگزار نشده بود. در کمتر از 48 ساعت از حضور من در فدراسیون، بچه‌ها به اردو آمدند و تمرینات را شروع کردند و سریعا برای ثبت‌نام با تاخیر در مسابقات کسب سهمیه اقدام کردیم. ما از عدم شرکت حتی در انتخابی المپیک، به کسب سهمیه و شرکت در المپیک رسیدیم و به فینال هم صعود کردیم. ورود ما به المپیک یک اتفاق تاریخی بود. این اتفاق می‌تواند نشان‌دهنده ظرفیت بالای ژیمناستیک ایران در جهان باشد. بارها گفته‌ام کشوری که در ژیمناستیک حرف برای گفتن داشته باشد، در ورزش حرف برای گفتن دارد.
حالا ایران جایگاه هفتم المپیک را در اختیار دارد، برای ارتقای این جایگاه چه برنامه‌ای دارید؟
هدف نخست ما باید این باشد که بتوانیم این جایگاه را حفظ کنیم. ابتدا، باید بتوانیم در المپیک بعدی سهمیه بگیریم. در آن 34 ماه، وضعیت تیم ملی جوانان ما نابسامان شد، درحالی‌که آنها باید برای المپیک بعدی به تیم بزرگسالان تزریق شوند و تیم نوجوانان نخبه ما کلا متلاشی شده است و دیگر وجود ندارد. ما در این بخش برای 2028 و 2032 سرمایه‌گذاری کرده بودیم اما الان کلا تیمی وجود ندارد، آنها در این ۳۴ماه آشفته، یا به رشته‌های دیگر پرداخته‌اند یا ژیمناستیک را کنار گذاشته‌اند. ما باید دوباره این تیم را از اول بسازیم و اکنون در حال سامان‌دهی تمرینات ملی‌پوشان با یک برنامه‌ریزی فشرده هستیم.
برای افزایش تعداد نمایندگان در بازی‌های دیگر و المپیک برنامه فدراسیون چیست؟
ما باید در پاریس هم با دو ورزشکار حضور داشتیم. ورزشکار دیگر ما که در همان حد و سطح مهدی الفتی است، احمد کهنی بود که قهرمان‌دار حلقه ما بود و می‌توانست حضور خوبی در المپیک داشته باشد اما به دلیل همان نابسامانی‌ها این اتفاق نیفتاد. وقتی مهدی الفتی سهمیه المپیک را گرفت، ما شکایتی از دادگاه CAS دریافت کردیم که شکایت سنگینی بود و تا 13 تیرماه طول کشید. سعی کردیم الفتی شخصا با این قضیه درگیر نشود. ما با تیم فنی و حقوقی قوی و تنظیم لوایح دفاعی در کنار وکیل خوب‌مان امیرساعد وکیل، دفاع جانانه‌ای در برابر وکلای قدرتمند و معتبر کشور استرالیا کردیم. فکر می‌کنم رسانه‌ها نوشتند این اولین باری بود که ایران یک پرونده را در دادگاه بین‌المللی ورزش برد.
و اینکه برای خریدن وسیله‌‌های مورد نیاز چه تمهیداتی لازم است؟
هیچ وقت به من اعتبارات مناسب یا اضافه‌ای ندادند. در طول چهار سال ریاست دوره قبلی‌ام، من چهار میلیارد پول را یک جا ندیدم، ولی زمانی که کنار گذاشته شدم، به نفر جایگزین من پنج شش میلیارد پول ظرف دو ماه و نیم دادند. زمانی که 10 ماه کمک‌های وزارت را برای ما قطع کردند گفتم اگر پول ندهید خوب کار می‌کنم اما اگر پول بدهید بهتر کار می‌کنم اما کار نکردن ندارم. در مورد تهیه وسایل چند آیتم لازم داریم. درست است در وهله اول اعتبارات لازم داریم اما فاکتور مهم‌تر این است که ما اجازه‌های قانونی برای خرید لوازم خارجی با استاندارد مسابقات بین‌المللی را لازم داریم. دلم می‌خواست به قهرمان طلای المپیک بگویم بیاید اینجا و یک بار از روی خرکی که مهدی الفتی می‌پرد، ساده‌ترین حرکت را اجرا کند.
وقتی الفتی در دور مقدماتی از روی خرک پرید، به من گفت اصلا عبورم را از روی خرک احساس نکردم! این جمله قلب مرا به درد آورد. ببینید تمرین با این وسایل فعلی، چقدر به ورزشکار ما فشار می‌آورد. وسیله پرش خرک فعلی موجود از چند نقطه با زنجیر و وزنه روی زمین فیکس شده است که موقع پرش برنگردد! رقبای ما در طول کل سال با بهترین اسباب‌های استاندارد مشابه مسابقه تمرین می‌کنند. مشخص است که مهدی الفتی در مسابقه شرایط دیگری را تجربه می‌کند، به همین دلیل او پرواز خیلی بلندی دارد و در فرود کنترل انرژی آن پرواز خیلی سخت است. الفتی اگر همیشه با آن دستگاه‌ها تمرین داشت در فینال در پرش اولش آن گام‌های اضافه را برنمی‌داشت و ما در المپیک برنز می‌گرفتیم.
الان عملا اجازه خرید خارجی نداریم چون تولید‌کننده داخلی داریم. ما برای خرید خارجی مجوز مصوبه هیات وزیران را لازم داریم، باید با نهادهای نظارتی هماهنگ کنیم که با خرید خارجی به‌عنوان متخلف با ما برخورد نکنند. وزارتخانه باید آستینش را بالا بزند و به ما در این کار کمک کند تا مجوزها را بگیریم. من و ملی‌پوشان ایران این کمک‌ها را لازم داریم. آریا مام‌عبدالله در آسیا طلا گرفت، چرا نباید در این شاخه المپیکی هم سرمایه‌گذاری کنیم تا سال‌های آینده این گروه ورزشکاران ما در المپیک حضور داشته باشند؟ یا دختران ما در ترامپولین که امکان حضور دارند و باید حمایت‌شان کنیم. ژیمناستیک امروز یک فریاد بلند دارد؛ «کمک کنید ما تجهیزات استاندارد وارد کنیم.»