فرهیختگان: یکی از اتفاقاتی که در سال‌های اخیر در ورزش برخی کشورها به‌خصوص شیخ‌نشینان حاشیه خلیج‌فارس مرسوم شده است استفاده از ورزشکاران دیگر کشورها برای کسب موفقیت در رقابت‌های قاره‌ای و همچنین المپیک است که در این دوره از رقابت‌های پاریس دوباره شاهد این اتفاق بودیم. روالی که در کشورهایی چون بحرین و قطر و اخیرا حتی در کشورهای اروپایی نظیر بلغارستان نیز رواج یافته و البته با روح رقابت بین کشورها در ورزش چندان مطابقت ندارد. در پاریس 2024 شاهد حضور برخی ورزشکاران از ملیت‌های دیگر در کشورهایی بودیم که شاید در ورزش چندان محلی از اعراب ندارند اما با کمک این نفرات توانسته‌اند خود را حتی به جدول مدالی مسابقات نیز برسانند. این اتفاق در بحرین بسیار رایج و بارز است. این کشور در سال‌های اخیر و به‌خصوص در دوومیدانی به سراغ دوندگان آفریقایی رفته و با پرداخت رقم‌های هنگفت و وعده امکانات مناسب برای آنها، ملیت آنها را به بحرینی تغییر داده است. این کشور در پاریس دو طلا، یک نقره و یک برنز به دست آورده که هر چهار ورزشکار به‌نوعی اجاره‌ای بودند. دو دونده آفریقایی، یک کشتی‌گیر روس و همچنین یک وزنه‌بردار ارمنی نفراتی بودند که مدال‌های این کشور را کسب کردند. جالب اینکه هر هشت دونده این کشور در بخش مردان و زنان آفریقایی‌الاصل بودند، تنها نماینده جودو این کشور متولد روسیه است و در وزنه‌برداری هم علاوه‌بر گور میناسیان که برنز گرفت، لسمن پاردس کلمبیایی را داشتند که البته به مدال نرسید. این یعنی بحرینی‌ها عملا با ترکیبی چندملیتی در پاریس حاضر بودند و فقط دو ورزشکار از خود این کشور جواز حضور در المپیک این دوره را به دست آورده بودند. قطر هم در این زمینه سال‌هاست که تلاش دارد ورزشکاران دیگر کشورها را جذب کند. اگر چه شدت این مساله در این کشور کمی کمتر شده اما هنوز هم بخشی از کاروان این کشور را خارجی‌های تغییر ملیت داده تشکیل می‌دهند. در وزنه‌برداری فارس الباخ اصلیتی مصری دارد که ترجیح داده تا برای قطر مسابقه بدهد. تیم والیبال ساحلی قطر نیز که در پاریس حاضر بودن از دو بازیکن آفریقایی‌تبار که اصلیتی سنگالی و گامبیایی دارند تشکیل شده است. در تیم دوومیدانی این کشور هم ابوبکر عبدالله در سودان به دنیا آمده و بزرگ‌شده این کشور است و عبدالرحمان سامبا هم متولد عربستان و بزرگ‌شده موریتانی است اما بعدها با تغییر ملیت قطری شده است. جمهوری آذربایجان هم دیگر کشوری است که از این شیوه برای افزایش تعداد ورزشکارانش در المپیک استفاده می‌کند. آنها در بدمینتون مردان یک بازیکن اندونزیایی دارند و یک بوکسور کوبایی‌الاصل، یک شمشیرباز روس و چند کشتی‌گیر روس و گرجستانی دیگر نفراتی هستند که این کشور از سایر ملیت‌ها جذب کرده است. در قایقرانی و چند رشته دیگر هم این کشور به سراغ ورزشکاران اوکراینی رفته تا به کمک آنها بتواند به موفقیت برسد. اما حضور نام بلغارستان در این فهرست شاید کمی دور از انتظار باشد. این کشور در برخی رشته‌ها ورزشکاران خوبی دارد اما باز هم به سراغ به خدمت گرفتن نفراتی از دیگر کشورها رفته تا بتواند تیمی قدرتمندتر را راهی المپیک کند. خاویر ایبانز، بوکسور کوبایی یکی از این نفرات است که به مدال برنز رسید. در کشتی هم این کشور به سراغ نفراتی از روسیه، گرجستان و اوکراین رفته درحالی‌که کشتی‌گیران خوبی در این کشور در سال‌های گذشته حضور داشته‌اند. اما نام‌آشناترین اسمی که در فهرست این کشور در المپیک برای ما ایرانی‌ها وجود داشت کیمیا علیزاده بود که پس از ترک ایران راهی اروپا شد و حالا با پرچم بلغارستان مسابقه داد. شاید این روش برخی موفقیت‌های مقطعی را به دنبال داشته باشد اما مسلما نمی‌تواند برای این کشورها راهی برای حضوری مداوم در بین مدال‌آوران و کشورهای موفق در ورزش باشد.