فرهیختگان: سلبریتی‌های ایرانی -چه آنهایی که از مبادی رسمی به این جایگاه نائل آمدند و چه آنهایی که بدون واسطه رسانه‌هایی همچون صداوسیما و تنها با استفاده از یک موبایل اکنون در کانون توجه قرار دارند- مخلوق وضعیت مدرن هستند و در پس دلالت‌های صریح و آشکار، موجودیتی ایدئولوژیک پیدا می‌کنند که در بزنگاه‌های مهم چندان نمی‌توانند همسو با نظام جمهوری اسلامی پیش بروند و راه‌شان را عوض می‌کنند.
سلبریتی‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری تا همین چند وقت پیش میانداری می‌کردند و نقش تعیین‌کننده‌ای در تغییر نگاه مردم نسبت به انتخاب‌هایشان داشتند و سرنوشت بسیاری از اتفاقات را به این شکل رقم می‌زدند. موجودیت نظام جمهوری اسلامی نه‌تنها از ابتدا نسبتی با غرب فرهنگی و معرفتی نداشته بلکه به‌درستی خواسته تا طرحی نو دراندازد و نگاه خود به مسائل را صادر کند.
اگر اصل بر دفاع از مظلومان جهان است که طبعا هست، میدان دادن به سلبریتی‌ها که در اغلب موارد نیت بدی هم در پس‌زمینه مخالفت‌هایشان وجود ندارد، چندان موضوعیتی پیدا نمی‌کند.
از آن‌طرف قضیه هم سلبریتی ایرانی مرغ عزا و عروسی است و دائم در تله آفساید جا می‌ماند چون به‌عنوان یک محصول غربی نمی‌تواند در زیست ایرانی و اسلامی جا بیفتد و درنهایت یا در درون مناسبات حل می‌شود یا جانب احتیاط را می‌گیرد یا در آخر برای بیان حرف دل کسانی که آنها را کل این مردم خطاب می‌کند، از کشور خارج می‌شود.
اگر فلان فوتبالیست یا بازیگر رنج مردم غزه را نمی‌بیند ولی برای اکراین اشک تمساح می‌ریزد، نمی‌توان تنها با حمله به نظراتش نسخه‌اش را پیچید و حسابش را صاف کرد، چون این اتفاق بالاخره از جایی دوباره بیرون می‌زند و جنجال راهش را به هر شکل که شده از نو پیدا می‌کند. مرض را باید با تشخیص درست درمان کرد و خطای شناختی این افراد را از میان برد.
سلبریتی ایرانی محصول فرهنگ غربی است و از طرف دیگر به تابعی از نظرات مخاطبانش در فضای مجازی تبدیل شده و در زمان بحران نمی‌تواند تصمیم درستی بگیرد و تکلیف خود را در برابر جامعه به‌خوبی انجام دهد. مهاجرت چهره‌ها به خارج از کشور نتیجه چنین رویکردی است که نه راه پس برای آنها می‌گذارد و نه راه پیش.
اگر بعضی از سلبریتی‌ها نسبت به فجایع غزه واکنش خاصی از خود نشان نمی‌دهند به دلیل این است که از مخاطبان‌شان می‌ترسند، چون دنیا را بدون حضور آنها تیره‌وتار می‌بینند. این درحالی است که هنرمند اصیل در گیرودار این بازی‌ها نیست و تنها به حقیقت فکر می‌کند.
متن کامل گزارش ایمان عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.