تاریخ : Sat 15 Jun 2024 - 10:40
کد خبر : 192117
سرویس خبری : نقد روز

چرا در انتخابات‌ها بی‌اخلاق می‌شویم؟

ابتذال فرهنگ هواداری؛

چرا در انتخابات‌ها بی‌اخلاق می‌شویم؟

دوقطبی‌ها و حملات سیاسی پای ثابت نظام‌های سیاسی دموکراتیک مبتنی‌بر برگزاری انتخابات است. در ایران هم این مساله وجود دارد و ریشه آن به اواخر دهه 70 و حملات سازمان‌یافته به اکبر هاشمی‌رفسنجانی در انتخابات مجلس ششم برمی‌گردد.

علی ملکی؛ خبرنگار گروه نقد روز:  همزمان با پخش برنامه‌های تلویزیونی با حضور شش کاندیدای ریاست‌جمهوری دولت چهاردهم، مردم و چهره‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی حمایت خود را از کاندیدای مدنظر اعلام می‌کنند. این روند از روز بیست‌و‌یکم خرداد و آغاز برنامه‌های تلویزیونی آغاز شد تا اینکه روز پنجشنبه 24 خرداد صفحه منتسب به‌ ناصر رفیعی با انتشار پستی حمایت ایشان از کاندیدای مدنظرش را اعلام کرد اما در فاصله چند ساعت مجبور به حذف آن شد. همین اتفاق برای احسان بی‌آزار تهرانی و مسعود عالی رخ داد؛ وی در این باره نوشت: «ما دم از ولایت می‌زنیم، حضرت آقا صریح فرمودند تهمت نزنید و لجن‌پراکنی نکنید، شان ایشان نبود بگویند فحاشی و تکفیر نکنید.» وی به هجمه‌هایی که علیه رفیعی صورت گرفت اشاره کرده و دلیل پاک‌شدن پست حمایتی از کاندیدای مدنظرش را توهین‌هایی که به او شده است دانست. 

هجمه‌ها و حملاتی که به قصد عقب‌نشینی این افراد از انتخاب‌های شخصی خود انجام شده را می‌توان در سه حالت بررسی کرد؛ 1. در نگاه بدبینانه می‌توان این اقدام را از سوی رقبای انتخاباتی این افراد و حامیان‌شان دانست. در این نگاه ممکن است نامزد انتخاباتی بتواند حامیانش را علیه نامزد رقیب به انجام این کار دعوت کند. از سوی دیگر به دلیل گسترده‌بودن بستر انتخابات ریاست‌جمهوری، این اقدامات ممکن است بدون آگاهی نامزد و صرفا توسط حامیان تندرو وی صورت گرفته باشد که در هر صورت قابل سرزنش است. 
 2. معمولا در بزنگاه‌های مهم و حیاتی کشور در سطح ملی، ردپایی از فرافکنان در خارج از کشور دیده می‌شود. این موضوع از آن جهت برای دشمنان اهمیت دارد که می‌توانند به وسیله ایجاد یک رقابت غیراخلاقی، باعث سرخوردگی رای‌دهندگان شده و آمار مشارکت را کاهش دهند. در ادامه این عدم مشارکت رای‌دهندگان، مشارکت دموکراتیک را تضعیف می‌کند و چنین حملاتی به فرد یا گروه خاص در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند روند انتخابات را منحرف کند. 
3. نظر به سابقه طولانی دشمنان و فرافکنانی که همواره ایجاد و تشدید شکاف‌های سیاسی و اجتماعی در ایران را جزئی از رسالت خود می‌دانند، این احتمال هم وجود دارد که آنها با ساخت حساب‌های غیر واقعی و با هویت‌های جعلی دست به این اقدام زده باشند. اما درست‌بودن فرض ادعای «انقلابی‌بودن» حمله‌کنندگان به سه روحانی که فقط از نامزد مدنظر خود اعلام حمایت کرده بودند، خطرناک‌تر از هر احتمال دیگری است. چنانچه در انتخابات مجلس نیز همین اتفاق رخ داد و بی‌اخلاقی‌هایی دیدیم که مورد توجه رهبر انقلاب نیز قرار گرفت. این مساله همیشه مورد تاکید بوده است که افراد و گروه‌هایی که ادعای دلسوزی برای کشور دارند نباید در صحنه‌ای بازی کنند که دشمن آن را بازیگردانی می‌کند. 

متن کامل این گزارش را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.