سیدجواد نقوی، خبرنگار فرهیختگان: شما یادتان نیست دهه هشتاد؛ عمده روشنفکران در ایران یک شیرین عبادی می‌گفتند و یک خطابه‌ای اسطوره‌وار برای او می‌کردند. سال ۸۸ هم نقش گاندی را در بی‌بی‌سی داشت و فقه شیعی و رهبر را عامل خشونت معرفی می‌کرد‌؛ بعد هم که ایشان نماد زن ایرانی بود نوبل برده است و نماینده صلح در کل جهان بود؛ و هرجا ظاهر می‌شد سریع علیه خشونت موضع می‌گرفت و بعد به جمهوری اسلامی حمله می‌کرد که نماد خشونت است. 

 در واژگان عبادی واژه توتالیتر و دیکتاتوری کم‌ نبود‌؛ همه را حواله جمهوری اسلامی می‌کرد، حتی درباره انقلاب ۵۷ می‌گفت حماقت کردیم و خشن بود و انگار او نماد صلح و جمهوری اسلامی هم نماینده خشونت! 

 اما حالا زمین بازی عوض شده است، عبادی باید خود واقعی‌اش و نوبل واقعی خود را نشان دهد؛ او نوع مرگ را تعیین می‌کند؛ باور می‌کنید فردی که همیشه حتی درباره اعدام‌ها به شدت به آن حمله می‌کرد و آن را غیر اخلاقی می‌دانست؛ حالا احتمالا دنبال ذبحی شبیه قرون وسطی و یا شبیه زندان‌هایی مثل ابوغریب هستند تا از نوبل خود نمایندگی کند. 

 شیرینی عبادی؛ واقعی و نوبل واقعی و نمایندگان صلح جهانی واقعی همیشه اینگونه بودند و از این پس احتمالا بهتر این‌ جماعت را خواهیم شناخت اما این شروع خوبی است برای شناخت بهتر جهان اطراف خود و عبادی اولین نخواهد بود و آخرین هم نخواهد بود. ‌