چند ارز دیجیتال وجود دارد؟
وب‌سایت مرجع کوین مارکت کپ، گزارش می‌دهد تقریبا 22932 ارز دیجیتال با ارزش کل بازار 1.1 تریلیون دلار وجود دارد. با توجه به اینکه بیت‌کوین تنها در سال 2009 راه‌اندازی شد، آمار بسیار زیادی است.
اولین جایگزین برای رمزارز اصلی -که بعدها آلت‌کوین نامیده شد- تا سال 2011 در صحنه ظاهر نشدند، مانند لایت‌کوین (LTC) و نیم‌کوین (NMC). تا زمانی که اتریوم (ETH) راه‌اندازی شد، آلت‌کوین‌ها محبوبیت پیدا کردند.
برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین به عنوان ابزار سرمایه‌گذاری استفاده می‌شوند. بسیاری از خریداران آنها را به عنوان یک سرمایه ارزش در نظر می‌گیرند. ارزهایی مثل اتریوم تراکنشی‌تر و کاربردی‌تر هستند. توسعه‌دهندگان می‌توانند انواع ابزارهای تراکنش، خدمات و جوامع را با استفاده از بلاک‌چین‌های پرتراکنش‌تر بسازند.
کریپتو‌کوین‌ها در مقابل توکن‌های کریپتو
بین سکه و توکن تمایز وجود دارد. بیت‌کوین و آلت‌کوین‌هایی مانند اتریوم که روی بلاکچین خود کار می‌کنند، سکه یا کوین محسوب می‌شوند. وقتی اکثر مردم به ارزهای دیجیتال فکر می‌کنند، احتمالا به فکر سکه‌های رمزنگاری مانند بیت‌کوین هستند.
توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که در پایگاه داده بلاکچین ذخیره می‌شوند. آنها بر روی بلاکچین‌هایی ایجاد می‌شوند که از قبل وجود دارند، و معمولا یک دارایی را نشان می‌دهند یا یک سرویس خاص یا دسترسی به یک برنامه را در اختیار دارنده قرار می‌دهند. توکن یک واحد دیجیتالی است که نشان‌دهنده یک دارایی یا ابزار است. به عنوان مثال، توکن‌های بی‌شماری در شبکه اتریوم اجرا می‌شوند. [کوین ارز دیجیتالی است که شبکه انتقال دارد. توکن ارز دیجیتالی است که بر بستر این شبکه‌های انتقال فعالیت می‌کند و بدون آنها نمی‌تواند وجود داشته باشد.]
انواع توکن‌های رمزنگاری توکن‌های ارزش‌گذاری
این نوع توکن‌ها یک شیء با ارزش هستند، مانند دارایی دیجیتال، مانند هنر یا موسیقی به شکل NFT.
توکن‌های کاربردی: اینها نشانه‌هایی هستند که به ارائه خدمات کمک می‌کنند. آنها به کاربران این حق را می‌دهند که اقداماتی را در شبکه بلاکچین یا یک برنامه غیرمتمرکز انجام دهند.
توکن‌های امنیتی: این نوع توکن نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی است. شرکت‌ها ممکن است از توکن‌های امنیتی برای افزایش سرمایه از طریق فروش توکن‌های سهام استفاده کنند. از آنجایی که آنها مالکیت یک اوراق بهادار مالی را نشان می‌دهند، این دارایی‌ها توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تنظیم می‌شوند. آنها با NFTها متفاوت هستند و به دلیل قابل تعویض بودن ارزش دارند.
[به عبارت دیگر ان‌اف‌تی‌ها توکن‌های تک‌واحدی هستند در حالی که دیگر توکن‌ها، در تعداد بالایی ضرب می‌شوند. ارزش ان‌اف‌تی به تک بودن توکنش است و ارزش توکن‌های دیگر به گستردگی و سرعت انتقال یا نوع کارایی دیگری که صرفا با داشتن تعداد بالا از پس آن برمی‌آیند.]
توکن‌های ERC-20 چیست؟
توکن‌های ERC-20 -نام آن از درخواست اتریوم برای اظهار نظر 20 گرفته شده است- در شبکه اتریوم اجرا می‌شوند. توکن‌های محبوب ERC-20 شامل میم کوین شیبا (SHIB) و استیبل‌کوین‌دای (DAI) است.
ERC-20 استاندارد فنی برای توکن‌های قابل تعویض است که با استفاده از بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند و قوانینی را تنظیم می‌کنند که توسعه‌دهندگان باید رعایت کنند تا یک توکن روی پلتفرم اتریوم کار کند.
آلت‌کوین‌ها
تعریف آلت‌کوین از روزهای اولیه رمزارزها، زمانی که تنها تعداد انگشت‌شماری از دارایی‌های رمزنگاری وجود داشت، تکامل یافته بود. در آن زمان، هر چیزی جز بیت‌کوین یک آلت‌کوین در نظر گرفته می‌شد. دنیای ارزهای دیجیتال امروزه بسیار بزرگ‌تر است؛ با انواع سکه‌ها و توکن‌ها با موارد استفاده‌ای که فراتر از یک وسیله مبادله است. بسیاری از این رمزارزها لزوما رقبای بیت‌کوین نیستند.
آلت‌کوین پیشرو امروز اتریوم است که ارزش بازار آن 150 میلیارد دلار در مقابل 325 میلیارد دلار بیت‌کوین است. سایر آلت‌کوین‌های اصلی عبارتند از سولانا و کاردانو که به عنوان رقبای اتریوم در نظر گرفته می‌شوند.
آلت‌کوین‌ها می‌توانند اهدافی فراتر از بودن به عنوان یک ارز دیجیتال داشته باشند. در حالی که بیت‌کوین قرار است نوعی ارز غیرمتمرکز باشد؛ اتریوم یک شبکه محاسباتی است که به کاربران اجازه می‌دهد برنامه‌های غیرمتمرکز را روی بلاکچین اجرا کنند و از قراردادهای هوشمند میزبانی کنند.
استیبل‌کوین‌ها
استیبل‌کوین ارز دیجیتال با‌ارزشی است که با قیمت دارایی دیگر مرتبط است. اگر به درستی کار کند، یک استیبل‌کوین متصل به دلار آمریکا باید همیشه یک دلار ارزش‌گذاری شود.
یک نوع استیبل‌کوین توسط یک نهاد مالی صادر می‌شود که پشتوانه وثیقه‌ای برای هر واحد استیبل‌کوین دارد و دیگری از استراتژی‌های مشتقه استفاده می‌کند تا مطمئن شود که دارایی کریپتو ارزش پول دولتی پایه را حفظ می‌کند. استیبل‌کوین‌های وثیقه‌شده، مجموعه‌ای از وثیقه را برای حمایت از ارزش سکه حفظ می‌کنند. هر زمان که شخصی توکن‌های خود را بفروشد، مقدار مساوی وثیقه از ذخایر سکه خارج می‌شود. تتر (USDT) که به دلار آمریکا متصل است، احتمالا قابل تشخیص‌ترین استیبل‌کوین است، اگرچه مردم قابلیت اطمینان ذخایر آن را زیر سوال می‌برند.
استیبل‌کوین‌های الگوریتمی؛ این استیبل‌کوین‌ها از الگوریتم‌هایی برای کنترل عرضه خود و در نتیجه حفظ قیمت خود استفاده می‌کنند. به عنوان مثال ترا (UST)در ابتدا با ایجاد و از بین بردن یک سکه خواهر به نام لونا، یک دلار تعیین شد. هر بار که TerraUSD خریداری یا فروخته می‌شد، مقداری از توکن خواهر آن، Luna، ایجاد یا از بین می‌رفت.
این استراتژی عالی کار کرد تا زمانی که دیگر توان آن را نداشت! اعتبار ترا به این بود که دارندگان آن به صورت همزمان خواستار نقد کردن آن نشوند و وقتی این اتفاق رخ داد، ترا و لونا با هم سقوطی سنگین را تجربه کردند که به بازار رمزارزها ضربه سنگینی را وارد کرد.
میمکوینها
میمکوینها کمدین‌های دنیای کریپتو هستند. این سکه‌ها از طریق میم‌ها و رسانه‌های اجتماعی محبوبیت و کشش پیدا می‌کنند. این اصطلاح همچنین تا حدودی به شوخی برای سکه‌هایی که در رسانه‌های اجتماعی منفجر می‌شوند استفاده می‌شود.
سکه اصلی میم که همه‌چیز را شروع کرد، دوج‌کوین (DOGE)است که با نام سگ شیبا اینو -doge- نامگذاری شده است. اما چیزی که به عنوان یک شوخی شروع شد؛ با هجوم کاربران به دارایی، به یک دارایی گروهی قابل تایید تبدیل شد. در نتیجه، سکه‌های میم بیشتری شروع به ظهور کردند.
از زمانی که دوج‌کوین برای اولین بار راه‌اندازی شد، بیش از 200 میم‌کوین ایجاد شده است. اما در حالی که مفهوم‌سازی جالب است، سکه‌های میم می‌توانند به همان سرعتی که بالا می‌روند سقوط کنند. ارزش دوج امروز تنها یک‌دهم بالاترین قیمت خود باتوجه به یک سال پیش است. اما این درس مهمی است که همه سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال باید در نظر داشته باشند.