تا دیر نشده باید فکری کرد. اگر می‌خواهید تیم ملی امید به المپیک ریو برود باید کارهای اساسی انجام شود. وقتی علی کفاشیان، رفیق گرمابه و گلستانش یعنی سید‌هادی آیت‌اللهی را حتی به صورت صوری، از سرپرستی تیم ملی امید کنار می‌گذارد، یعنی اینکه اوضاع تیم ملی امید، بدتر از این حرف‌هاست. آنهایی که دل‌شان برای تیم ملی امید و فوتبال مملکت می‌سوزد، اگر گزارش صفحه را بخوانند، مو به تن‌شان راست می‌شود. آخر چطور با تیم ملی امید یک کشور چنین برخوردی می‌شود در حالی که مدیرفنی تیم یا برخی کارشناسان فوتبال هشدارهای لازم را داده و از بی‌نظمی‌ها گلایه کرده بودند. همین است که وزیر ورزش و جوانان، علی کفاشیان را در وزارت ورزش راه نمی‌دهد و حاضر نیست او را ببیند. همین است که صادق درودگر وقتی خبر سرپرستی هوشنگ مقدس در تیم ملی بزرگسالان را می‌شنود، از تعجب شاخ درمی‌آورد و توی سرش می‌زند و می‌گوید این خبر، بدترین خبری است که در 10 سال اخیر شنیده است.
تیم ملی امید مثل یک خودروی بنز است که موتور رنو 5 را روی آن گذاشته‌اند و از بنز انتظار دارند مثل همتاهایش جاده‌ها را بپیماید. نلو وینگادا درست مثل همین موتور رنو 5 است و حالا همه انتظار دارند که بنز ما، در مسابقات فرمول یک شرکت کند و تازه جزء تیم خودروی اول باشد. راننده‌اش اگر بهترین راننده جهان باشد، اما موتور نمی‌تواند. وقتی نمی‌تواند پس باید موتور را عوض کرد. اگر المپیک ریو را می‌خواهند باید موتور را عوض کنند اما چنین اراده‌ای دیده نمی‌شود.
بحث بر سر مربیان ایرانی و خارجی و مقایسه‌شان نیست اما در ماجرای تیم ملی امید، رسانه‌ها برخوردی که با ناکامان گذشته تیم‌های ملی رده‌های مختلف مثل علی دایی، اکبر محمدی، هومن افاضلی، علی دوستی‌مهر و علیرضا منصوریان کردند را با نلو وینگادا نکردند. چرا این اتفاق افتاده است؟ باید به دنبال جواب این سوال رفت. به راستی اگر وینگادا منصوب کارلوس کی‌روش نبود، با او چنین برخوردی می‌شد؟ وینگادایی که در هفت بازی تیم ملی امید حتی یک برد هم نیاورده و بدترین نتایج تاریخ فوتبال ایران را گرفته است. حالا نلو وینگادا سر کار است و یکی مثل هومن افاضلی استعفا داده، یکی مثل عبدالرسول دانشجو که هیچ‌کس سابقه فوتبالی‌بودنش را نمی‌داند، سرپرست کمیته جوانان است و انگارنه‌انگار که در ناکامی تیم ملی نوجوانان، نقش کلیدی‌ای داشته است. دستیاران و مترجم وینگادا که می‌گویند از عوامل ناکامی تاریخی تیم ملی امید هستند هنوز بر سرکارند. می دانید چرا؟ چون کارلوس کی‌روش تمام‌قد پشت وینگادا، هموطنش، ایستاده. سوال این است که آیا مثلا مجید جلالی یا یحیی گل‌محمدی یا عبدالله ویسی ارزش 500 هزار دلار را نداشتند و وینگادا و دستیارانش داشتند؟
اگر خدای نکرده روزی، تیم ملی امید دوباره و چند باره ناکام شد و از راهیابی به المپیک ریو بازماند، باید تیتر بزنیم«نلو کارلوس وینگادا کی روش» را برکنار کنید. تیتری البته الان زدنش فایده دارد، اما آن زمان دیگر فایده‌ای نخواهد داشت.