رسول جعفریان به‌تازگی نوشته‌ای از دوره قاجاریه یافته است که بحث عدم ورود چاپ به ایران را با دلایل و پیش‌فرض‌های خاص شرح می‌دهد. جعفریان در کانال خود نوشته است: «نویسنده این گزارش در دوره ناصری، نگاهش به چاپ منفی است و سعی می‌کند نشان دهد که چطور با آمدن چاپ ما همه‌چیز را از دست دادیم و این امر به نوعی ابزار تسلط فرنگی‌ها بر ما شد. پیش‌فرض اصلی او این است که ما همه چیز داشتیم، همه دانایی‌ها و علوم را. اما با آمدن چاپ همه این علوم از دست ما رفت. خواهید پرسید چطور؟ ایشان برای شما شرح می‌دهد و شرح او این است که وقتی چاپ آمد، دانایی و علم ما با ابزار چاپ و باسمه و طبق، در سطح عموم عرضه شد. نسخه‌هایی که کمیاب بود و فقط در کتابخانه سلطنتی بود، در اختیار همه قرار گرفت. پس از آن بود که نسخ چاپ شده نه‌تنها در ایران توزیع شد، بلکه به دول خارجه رفت و تمام دانایی ما در اختیار فرنگی‌ها قرار گرفت. آنها با کمک این دارایی‌ها خود را ساختند و اینجا بود که ما بیچاره و بدبخت شدیم و عقب افتادیم. اما این تنها نکته‌ای نیست که نویسنده این گزارش آورده است. او می‌گوید، صنعت چاپ یک پیامد منفی مهم دیگر هم داشت و آن این بود که علم، عمومیت یافت. یعنی تا آن زمان، دانش و علم تنها در اختیار کسانی قرار داشت که اهلیت آن را داشتند. اما با چاپ کتاب، دانش و علم، در اختیار همه قرار گرفت و عظمت و بزرگی آن از میان رفت.»