خوزستان این روزها همچون بسیاری از استان‌های کشور تشنه است. هم مردمانش آب شور می‌نوشند و هم زمین‌های حاصلخیز کشاورزی‌اش محتاج قطره‌ای آب است. خوزستان محل عبور رودخانه‌هایی است که سرانجام غرق در خلیج‌فارس می‌شوند و در مسیرشان زمین‌های کشاورزی را سیراب می‌کنند. رودهایی چون کارون بزرگ که متشکل از کارون و دز می‌شود، جراحی، هندیجان، کرخه، خیرآباد و شاودر رودهای گذرا از استان خوزستان هستند که این روزها به دلیل ساخت سد در بالادست، تغییر اقلیم و خشکسالی و از همه مهم‌تر طرح‌های انتقال آب کم‌آب شده‌اند و حتی نمی‌توانند پاسخگوی نیاز آبی استان از نظر شرب، صنعت و کشاورزی باشند. حالا بذر نگرانی در بین خوزستانی‌ها ریشه کرده است. آنها بیش از همه نگران بحران آب در این استان هستند و نگرانند اگر وضعیت سدسازی و همین‌طور پروژه‌های انتقال آب ادامه پیدا کند، خیلی زود استان‌شان خشک شود و بچه‌های نسل بعد هرگز آبادانی این استان را نبینند. بیکاری و فقر به دلیل نبود آب برای کشاورزی افزایش یافته و به دنبال آن مهاجرت‌ها از این استان بیشتر شود.خوزستانی‌ها این روزها نگران اجرای پروژه انتقال آب از سرشاخه‌های کارون به استان اصفهان هستند.
طرح گلاب2 و بهشت‌‌آباد، پروژه‌هایی هستند که باعث تجمع و اعتراضات مردمی در خوزستان شده‌اند. همین پنجشنبه بود که مردم اهواز برای هفتمین‌بار کنار کارون زنجیره انسانی تشکیل دادند تا اعتراض خود به انتقال آب به اصفهان را به گوش مسئولان برسانند. حتی شهرداری اهواز هم در بیلبوردهای سطح شهر مردم را به این کمپین دعوت کرده بود. خوزستانی‌ها نگران آینده اجتماعی و اقتصادی‌شان هستند. آنها فقط آب می‌خواهند، همان مایه حیات را.