محمود قلی‌پور:   مجموعه داستان «کشور چهاردهم» یک سر و گردن از دو کتاب قبلی الهام فلاح بالاتر است. پختگی قلم، انتخاب سوژه، زبان و لحن تاثیر‌گذار و گرم نویسنده، مخاطب را تا انتهای کتاب همراه خود می‌برد. مهم نیست که تاکید می‌شود این کتاب یک مجموعه داستان به هم پیوسته است؛ می‌توان داستان‌ها را به صورت مجزا خواند و لذت برد. قسمت مهم این کتاب به خاطر تصویرهای دقیق و مستند فلاح از دهه چهل گیلان است که یا با مطالعه حاصل‌شده یا با تحقیقات او. من به این کتاب پنج ستاره کامل می‌دهم چون فلاح با این کتاب خود را به‌عنوان نویسنده اثبات کرده است.

       
آرش آذر پناه:  من به «کشور چهاردهم» چهار ستاره می‌دهم و آن را یکی از مجموعه داستان‌های خوب دو سه سال اخیر می‌دانم. اول به دلیل وجود عنصر غافلگیری در داستان‌ها و به‌خصوص داستان پایانی و دوم به دلیل نگاه خاص فلاح به باورهای فولک در داستان که برخی از داستان‌های خوب دهه چهل را به‌خاطر می‌آورد و از همه مهم‌تر ورود باورپذیر عناصر جادویی و فراواقعی در داستان‌هایی با زمینه رئالیستی که مجموعه کشور چهاردهم را بدل به مجموعه‌ای متنوع به لحاظ مضمونی در فضایی مشترک می‌کند. اگر مجموعه خانم فلاح داستان‌هایی مثل سید هاجر را نداشت، که امکان برداشت مخاطب را در تایید باورهای خرافی فراهم نمی‌کرد، من قطعا نمره کامل را به این مجموعه می‌دادم چراکه تجربه خواندن کشور چهاردهم بسیار لذت‌بخش است.

       
ضحی کاظمی:  «کشور چهاردهم» مجموعه 18 داستان به هم پیوسته است. اتفاقات و شخصیت‌ها و فضاها به هم مربوطند و به ترتیب زمانى مرتب شده‌اند. اما باز هر داستان آن به تنهایى قابل خواندن است. خواننده با این داستان‌ها به دهه چهل گیلان سفر مى‌کند و با آداب و رسوم و باورها و عقاید آن دوره آشنا مى شود. راوى داستان‌ها انگار دوربینى به دست دارد و جزئیات فضاى آن دوره را به صورتى زنده و قابل‌لمس منعکس مى‌کند. فضاها پر از رنگ و بو و صدا هستند و از زبان خاص اقلیم گیلان و اصطلاحات و ضرب‌المثل‌هاى گیلکى استفاده شده است. به واسطه فرم خوب روایت و به‌هم‌پیوستگى مناسب داستان‌ها و اینکه فضاى داستان‌ها خیلى تازه و زنده است و همین‌طور موضوعات جالب و جدیدش، من چهار و نیم ستاره به این مجموعه مى‌دهم.

       
منصور علیمرادی:  «کشور چهاردهم» یکی از بهترین مجموعه داستان‌هایی بود که پارسال خواندم. تا جایی که یادم هست زبان و لحن شسته رفته، ایجاز، فضاهای زنده و جاندار و آدم‌های جدیدی که از اقلیم تازه‌ای به حوزه ادبیات داستانی ما پیشنهاد می‌شوند برای من جذابیت داشت. بیش از هر چیز دیالوگ‌ها خوب از کار درآمده اما به نظرم روی شخصیت‌ها باید بیشتر کار می‌شد، چراکه شخصیت‌ها گاه در حد تیپ‌هایی روستایی باقی می‌ماندند. به خانم فلاح چهار ستاره می‌دهم.

      
سروش مظفرمقدم:   «کشور چهاردهم» مجموعه متوسطی بود. از نظر فضا‌سازی دارای ضعف‌های جدی و از نظر شخصیت‌پردازی با عدم پردازش روبه‌رو بود. گاهی روایت‌های داستانی شکل نگرفته و خام باقی می‌ماندند و گاه نثر داستان‌ها خواننده را آزار می‌داد. نویسنده به نظر شیفته فضاهایی است که سعی در خلق آن داشته است. بومی‌نویسی الهام فلاح، در برخی داستان‌ها، وضعیت اغراق‌گونه‌ای پیدا می‌کرد و شخصیت‌ها، به جای آنکه عینی شوند، بر صفحه کتاب باقی می‌ماندند و مصنوعی جلوه می‌کردند. نثر الهام فلاح با وجود دقت و وسواس زیاد، عاری از اطناب و حشو نبود و در آن نوعی سانتی‌مانتالیسم منسوخ شده به چشم می‌خورد. این عامل موجب افت ریتم و آهنگ طبیعی در داستان‌ها می‌شد. در مجموع این کتاب می‌تواند جزء آثار نسبتا خوب ادبیات داستانی رده‌بندی شود. من به کشور چهاردهم دو و نیم ستاره از پنج ستاره می‌دهم.

     
میلاد ظریف:  ژاپنی‌ها در زبان‌شان اصطلاحی دارند به نام yokai که به پدیده‌های غریبی اطلاق می‌شود که ذهن انسان از درک آن عاجز است و قادر به تشخیص آن نیست. خواه این yokai موجودات عجیب و غریب و ناشناخته باشند یا ارواح یا اجسامی که جان می‌گیرند. مجموعه داستان کشور چهاردهم لبریز است از این یوکایی‌های ایرانی. مجموعه‌ای بی‌انتها از عناصر فولکلور که سعی نویسنده ارائه‌ آن از طریق عرضه‌ مستقیم به خواننده نیست، بلکه شکل دادن یک سمفونی درخشان و رقصان با کلمات است که می‌توان از پی آن صدای فرهنگ یک سرزمین را با تمام پدیده‌های شناخته و ناشناخته‌اش شنید و حس کرد. هایائو میازاکی انیماتور بزرگ ژاپنی می‌گوید: «هر مکان، تاریخ آن مکان است؛ گذشته‌‌ آن مکان است. ملتی که اگر میراثش را فراموش کند ناپدید خواهد شد؛ کشور چهاردهم تهی از این فراموشی است. »

   به روایت نویسنده
الهام فلاح:   «کشور چهاردهم» را از جان و دل دوست دارم نه از آن باب که گیلانی‌الاصلم و کتاب لحظه لحظه‌اش در کشور چهاردهم می‌گذرد؛ در گیلان. کتاب از آن‌رو ارزشمند است که برپایه پژوهش نوشته شده است. داستان‌ها غریزی نیستند و برای هر کدام‌شان ساعت‌ها وقت گذرانده‌ام؛ در روستاهای گیلان و گوش به دهان پیرترها. کشور چهاردهم از بابت اینکه موجب شد بار سنگین روایت کردن زندگی سراسر داستان‌های بکر و مثال نزدنی اجداد نادیده‌ام را بر زمین بگذارم دوست دارم. از همه آدم‌های کشور چهاردهم ممنونم که حتی در خلوت‌ترین کنج رویاهایم در زمان نوشتن و شکل‌گیری این داستان‌ها تنهایم نگذاشتند.