پروفسور اریک برینیولفسون، عضو ارشد مرکز HAI و مدیر آزمایشگاه اقتصاد دیجیتال: در سال ۲۰۲۶، مجادلات کلی و انتزاعی درباره اثرات اقتصادی هوش مصنوعی کنار می‌روند و جای خود را به سنجش‌های دقیق، مستمر و داده‌محور می‌دهند. «داشبوردهای اقتصادی هوش مصنوعی» با بسامد بالا ظهور می‌کنند؛ ابزارهایی که در سطح وظایف و مشاغل نشان می‌دهند هوش مصنوعی کجا بهره‌وری را افزایش می‌دهد، کجا نیروی کار را جابه‌جا می‌کند و کجا نقش‌های جدید می‌آفریند. این سامانه‌ها با اتکا به داده‌های حقوق و دستمزد، سکوهای کاری و الگوهای مصرف، عملاً به حساب‌های ملی لحظه‌ای بدل می‌شوند. در پژوهش «قناری‌ها در معدن» که با همکاری ADP انجام داده‌ایم، هم‌اکنون نشانه‌ها روشن است: کارکنان جوان در مشاغل در معرض هوش مصنوعی، به طور نامتوازن با پیامدهای ضعیف‌تر در اشتغال و درآمد روبه‌رو شده‌اند. در سال ۲۰۲۶، این نوع شاخص‌ها دیگر با وقفه‌های چندساله منتشر نمی‌شوند، بلکه به‌صورت ماهانه به‌روزرسانی خواهند شد. مدیران، در کنار داشبوردهای مالی روزمره، شاخص‌های مواجهه با هوش مصنوعی را رصد می‌کنند و سیاست‌گذاران نیز این داده‌ها را مبنای هدف‌گذاری آموزشی، تقویت شبکه‌های حمایتی و طراحی سیاست‌های نوآوری قرار می‌دهند. بدین ترتیب، محور بحث از پرسش ساده «آیا هوش مصنوعی اهمیت دارد؟» به پرسش‌های تعیین‌کننده‌تری منتقل می‌شود؛ اینکه آثار آن با چه سرعتی منتشر می‌شوند؟ چه گروه‌هایی عقب می‌مانند و کدام سرمایه‌گذاری‌های مکمل می‌توانند ظرفیت هوش مصنوعی را به رشد اقتصادی فراگیر و پایدار بدل کنند؟