جواد جهانگیری، دانشجوی دکترای مدیریت تولید و عملیات در واحد دانشگاه آزاد تبریز، مسیر خود را از سال 98 در آموزش دانشگاهی از سمت مدرس حقالتدریس آغاز کرد و پس از دو سال بهعنوان دستیار آموزشی ادامه داد. او 8 ترم بهعنوان دستیار آموزشی فعالیت داشته و عمدتاً در مقطع کارشناسی تدریس میکند و در طول فعالیتش با چالشها و فرصتهای متعددی روبهرو بوده است. جهانگیری درباره انگیزه خود از ورود به دستیاری آموزشی توضیح میدهد علاقه شخصی و مسیر زندگی او نقش مهمی داشته است. او میگوید پیش از تحصیل، عضو تیم ملی کاراته بوده و در مسابقات مختلف به مقام قهرمانی رسیده است؛ اما با مشاهده ارزشگذاری جامعه بر تحصیلات نسبت به ورزش، تصمیم گرفت مسیر علمی خود را در مقطع دکتری دنبال کند تا بتواند در نهایت عضو هیئتعلمی دانشگاه شود.
جهانگیری معتقد است ورود دانشجویان دکترا بهعنوان دستیار آموزشی مزایای قابلتوجهی برای خود آنها دارد؛ چراکه تجربه تدریس دانشگاهی و مدیریت کلاس را فراهم میکند. بااینحال، تأکید میکند این شیوه برای دانشگاه میتواند معایب قابلتوجهی نیز داشته باشد؛ چراکه پس از پایان دوره، دانشگاه ممکن است دیگر نیازی به او نداشته باشد و این سرمایه انسانی و تجربه آموزشی از دست برود و جذب دانشگاههای جامع علمیکاربردی یا غیرانتفاعی شوند. این مسئله از دید او نوعی «سرمایه سوزی» برای دانشگاه بهحساب میآید. او همچنین بر اهمیت نزدیکی سنی بین استاد و دانشجو تأکید میکند و میگوید: «فاصله سنی کم، امکان انتقال آسانتر مطالب و تعامل بهتر با دانشجویان را فراهم میکند.» جهانگیری بر این باور است که دانشجویان دکترا برای ایفای نقش دستیار آموزشی، علاوه بر علاقه، نیازمند مطالعه و آمادگی کافی هستند تا بتوانند کلاسها را به شکل حرفهای اداره کنند. او اشاره میکند در واحد دانشگاهی خود، نزدیک به ۸۰ درصد دانشجویان دکترای جدید، هنوز دانش و آمادگی علمی لازم برای مدیریت کلاسها را ندارند و بدون بهرهگیری از حمایت استادان پشتیبان، ممکن است کیفیت آموزش کاهش یابد. این دستیار آموزشی در ادامه به نقدها و پیشنهادهای خود برای بهبود طرح دستیاری آموزشی پرداخت. او با اشاره به جایگاه دستیاران آموزشی گفت این افراد غالباً در موقعیتی میان استادان رسمی و دانشجویان قرار دارند و بهنوعی در «عالم برزخ» هستند؛ چراکه از امکانات و حمایتهای کامل دانشگاه برخوردار نیستند. طاهری توضیح داد بهعنوانمثال، او خود ورزشکار است و گاهی همراه دانشجویانش در مسابقات ورزشی شرکت میکند؛ اما محدودیتهایی از سوی دانشگاه وجود دارد که باعث میشود تعامل کامل و فعالیتهای جانبی آموزشی بهسختی انجام شود. او همچنین به موضوع هزینهها و حقالتدریس اشاره کرد و گفت پرداختهای دانشگاه به دستیاران آموزشی در برخی موارد متناسب با زمان و فعالیتها نیست و این باعث کاهش انگیزه و ارزش فعالیتهای آموزشی میشود. جهانگیری در نهایت تأکید کرد اصلاح این موارد، از جمله تسهیل دسترسی به امکانات و بهروز کردن حقالتدریسها، میتواند کارایی و انگیزه دستیاران آموزشی را به میزان قابلتوجهی افزایش دهد.
.gif?v=0)
