محمدمسعود تجریشی، رئیس دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه جنگ 12 روزه باعث شد تا برخی از دانشجویان ما به صورت ناگهانی مجبور به ترک دانشگاه شوند، گفت: «این مسئله شرایط خاصی را هم ایجاد کرد و قطعاً بازگشت آنها با سؤالات زیادی همراه خواهد بود که دانشگاهها باید به آنها جواب دهند که بخشی از این سؤالات درباره موضوعاتی مانند ناترازی، شرایط اقتصادی و... است. قطعاً اولین کاری که دانشگاهها باید انجام دهند، پاسخ سؤالات مختلف دانشجویان است.»
وی ادامه داد: «موضوعی که مقاممعظمرهبری نیز به آن اشاره داشته و حتی اگر اسناد بالادستی دیگر کشورها را هم مدنظر قرار دهیم، میبینیم که بعد از جنگ 12 روزه، کشورها بیشتر به سمت فعالسازی استارتاپهایشان حرکت کردهاند؛ چراکه این جنگ، جنگ فناوری بود. رهبری نیز عنوان کردند که ما باید رشد فناوری را داشته باشیم، قطعاً اولویت دانشگاهها در سال جدید آن است که این مسئله را به صورت جدیتری دنبال کنند.»
رئیس دانشگاه صنعتی شریف با تأکید بر اینکه جنگ أینده، جنگی است که در آن فناوریها با یکدیگر مبارزه میکنند، اظهار داشت: «در چنین شرایطی باید دانشگاهها نیز در سال جدید اولویتهایشان را همین مسئله بگذارند. همچنین باید بستر به گونهای فراهم شود که دانشجویان بتوانند به صورت شفاف با شرایط فعلی آشنا شده و بهتر از گذشته درس بخوانند.»
تجریشی به اولویتهای سال تحصیلی جدید اشاره و تصریح کرد: «مسئله مهمی که باید به آن توجه شود، آن است که امروز شاهد وضعیت اقتصادی کشور و کاهش ارزش پول ملی روبهرو هستیم که باعث شده تا فشار زیادی روی هزینههای خدماتی و رفاهی دانشگاهی وارد شود. از سوی دیگر وضعیت کشور به گونهای نیست که بتواند به همه این موارد پاسخ دهد و ما به عنوان مسئول هم باید روی خوش به دانشجو نشان دهیم و هم به آنها کمک کنیم تا متوجه شرایط امروز شوند. در این میان باید به گونهای برنامهریزی کرد که از خدماتمان هم بتوانیم بهینهتر استفاده کنیم. یعنی نباید شرایط به گونهای در دانشگاهها رقم بخورد که چون وضعیت کشور خوب نیست، پس به اصطلاح 3 نفر کف خوابی را در خوابگاههایمان داشته باشیم.»
فرصت بازنگری و طراحی برای آیندهٔ آموزش عالی
وی با بیان اینکه شرایط جدید، راهکارها و ایدههای جدید میخواهد و نیازمند فهم مشترک از مسائل هستیم، ادامه داد: «با این حال شخصاً معتقدم وضعیت فعلی میتواند یک فرصت باشد و دانشگاهها و آموزش عالی باید به این مسئله فکر کنند که آیا مسیرهایی که در گذشته به طور مثال در حوزه فرهنگی طی کردهاند، مسیر و سیاست درستی بوده است؟ یا روندی که در حوزه ایجاد پژوهشکدهها طی شده، قابل قبول بوده است یا خیر؟ بررسی این موارد، فرصتهای جدیدی را برای فکر کردن به مدیریت آموزش عالی و دانشگاهها به همراه میآورد. واقعیت آن است که باید یک بازنگری جدی در خصوص اینکه آینده آموزش عالی ما چطور باید دنبال شود، انجام دهیم.»
.gif?v=0)
