عاطفه جعفری، دبیر گروه فرهنگ: سریال «کنکل» نمونه‌ای از تولیدات شبکه نمایش خانگی است که توانسته در جایگاه یک اثر سرگرم‌کننده موفق عمل کند. آنچه این سریال را متمایز می‌کند، پیشرفت منسجم روایت و ریتم درست داستان است؛ به‌گونه‌ای که مخاطب بدون احساس خستگی یا پراکندگی، با ماجرا همراه می‌شود. فیلمنامه با وجود سادگی، از مسیر اصلی خود خارج نمی‌شود و گره‌افکنی‌ها به‌اندازه و بجا طراحی شده‌اند. همین انسجام روایی، در کنار پرداخت نسبی شخصیت‌ها و ایجاد موقعیت‌های جذاب، باعث شده کنکل تماشاگر را تا انتها درگیر نگه دارد. اگرچه سریال ادعای پیچیدگی یا پیام‌های عمیق اجتماعی ندارد، اما در هدف اصلی‌اش یعنی سرگرم‌کردن، موفق ظاهر شده و توانسته فاصله خود را با بسیاری از آثار پراکنده و شتاب‌زده این حوزه مشخص کند.
قبل از ورود به محتوای «کنکل»، شاید بد نباشد کمی در مورد وجه سرگرم‌کنندگی یک اثر صحبت کنیم. نخستین انتظار مخاطب از یک اثر، سرگرم شدن است. برخلاف سینما که گاهی تماشاگر برای تجربه‌ هنری یا مواجهه با موضوعات عمیق به سالن می‌رود، در فضای خانگی اغلب هدف اصلی «لذت بردن از تماشا» و پرکردن اوقات فراغت است. به همین دلیل سریالی که نتواند مخاطب را سرگرم کند، به‌سرعت از چرخه‌ دیده‌شدن کنار گذاشته می‌شود. اهمیت سرگرم‌کنندگی در اینجاست که نه‌تنها باعث جذب مخاطب می‌شود، بلکه زمینه‌ساز اعتماد و استمرار همراهی او با پلتفرم و سازندگان است. در شرایطی که رقابت میان آثار نمایش خانگی بالاست، سرگرم‌کنندگی تبدیل به یک مزیت کلیدی می‌شود؛ زیرا بدون آن، حتی بهترین بازیگران یا پرهزینه‌ترین تولیدات نیز قادر به حفظ تماشاگر نخواهند بود. البته این را هم باید درنظر بگیریم که سرگرم‌کنندگی به معنای سطحی‌بودن نیست؛ بلکه به معنای روایت درست، ریتم مناسب، شخصیت‌های باورپذیر و فضایی است که بیننده را به ادامه تماشا ترغیب کند. بنابراین می‌توان گفت هر اثر موفق در نمایش خانگی، پیش از هرچیز باید امتحان سرگرم‌کنندگی را با موفقیت پشت سر بگذارد.
برگردیم به «کنکل» که وجه سرگرمی را دارد و باید دید چه چیز‌های دیگری باعث شده تا این اثر بتواند موفق عمل کند. یکی از مهم‌ترین نقاط قوت این سریال، فیلمنامه‌ای است که ستون اصلی انسجام آن را شکل می‌دهد. داستان با ریتمی سنجیده پیش می‌رود و از پراکندگی و شتاب‌زدگی که در بسیاری از آثار نمایش خانگی دیده می‌شود، دور مانده است. از همان ابتدا با گروهی روبه‌رو می‌شویم که قصد دارند از کارخانه‌ای که در آن مشغول به کارند سرقت کنند و رفته‌رفته با مدل کار و تک‌تک اعضای این گروه آشنا می‌شویم.
گره‌ها و تعلیق‌ها در «کنکل» بجا و منطقی طراحی شده‌اند و مسیر روایت به شکلی پیش می‌رود که مخاطب احساس سردرگمی نمی‌کند. شخصیت‌ها اگرچه پیچیدگی‌های چندلایه ندارند، اما در حدی پرداخت شده‌اند که بتوانند روایت را به‌خوبی پیش ببرند و هرکدام نقشی مشخص در پیشبرد قصه داشته باشند. همین ساختار فیلمنامه است که باعث شده «کنکل» انسجام و یکپارچگی داشته باشد و تماشاگر را تا پایان همراه نگه دارد. درحقیقت، موفقیت سریال در سرگرم‌کنندگی، بیش از هرچیز مدیون فیلمنامه‌ای است که با برنامه‌ریزی و دقت طراحی شده است.
یکی دیگر از نقاط قوت «کنکل»، بازی‌های بجا و هماهنگ بازیگران است. انتخاب درست نقش‌ها باعث شده شخصیت‌ها طبیعی و باورپذیر جلوه کنند و مخاطب به‌راحتی با آن‌ها همراه شود. بازیگران در چهارچوب فیلمنامه حرکت می‌کنند و اغراق یا بیش‌فعالی بی‌دلیل در اجرا دیده نمی‌شود. همین کنترل در بازی‌ها به انسجام کلی سریال کمک کرده است. حتی در موقعیت‌های طنز یا لحظات احساسی، واکنش‌ها به‌اندازه و متناسب با فضای داستان است و این نکته سبب می‌شود کنکل از دام کلیشه‌ای شدن یا مصنوعی جلوه کردن فاصله بگیرد. به همین دلیل می‌توان گفت بخشی از موفقیت سریال در سرگرم‌کنندگی، مدیون همین بازی‌های دقیق و بجاست.
با وجود اینکه «کنکل» یکی از سریال‌های موفق و خوش‌ساخت نمایش خانگی است، اما پخش دو قسمت پایانی آن چند هفته‌ای است به تعویق افتاده. این تعلل نه به دلیل ضعف خود سریال، بلکه به خاطر اختلافات پلتفرم پخش‌کننده با سازندگان است و مخاطبان بلاتکلیفند. درحالی‌که سریال توانسته بود با روایت منسجم و بازی‌های قابل‌قبول جایگاه خوبی نزد بینندگان پیدا کند، این کشمکش بیرونی مانع از تجربه کامل و به‌موقع تماشاگر شده و بخشی از موفقیت اثر را تحت‌الشعاع قرار داده است.