محمد انصاری، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و یکی از امضاکنندگان کارزار «پیمان نخبگان و سرآمدان علمی کشور با رهبر معظم انقلاب در پاسخ به تکالیف هفت‌گانه راهبردی» درباره الزامات تحقق این تکالیف گفت: «مقام‌معظم‌رهبری هر ساله در دیداری که با نخبگان دارند، بار‌ها بحث خیزش علمی را مطرح کرده‌اند. البته این مسأله با پیشرفت و جهش متفاوت است؛ چرا که جهش علمی ممکن است یک بازه یک یا دوساله را شامل شود اما خیزش به آن معنی است که وقتی یک پیشرفتی در یک حوزه‌ای با یک سرعت رشد بالایی رخ می‌دهد با همان سرعت ادامه پیدا کند؛ درحالی‌که جهش یک پیک زمانی را در بر می‌گیرد.» 
وی با تأکید بر اینکه بعد از جنگ 12 روزه، برای مردم هم روشن شد که اهمیت خیزش علمی چیست، اظهار داشت: «در صنایع مختلف از عرصه نظامی گرفته تا علوم پایه، کشاورزی و منابع طبیعی نیاز است که ما به یک رشد و خیزش علمی برسیم. با وجود اینکه جایگاه علمی کشورمان از لحاظ تولید علم خوب است اما متأسفانه جایگاه استفاده از علم‌مان مناسب نیست. امروز در تولید علم در بین 20 کشور برتر دنیا هستیم اما وقتی می‌خواهیم این علم را تبدیل به فناوری کرده و از آن در دستگاه‌های مختلف استفاده کنیم، با چالش‌های جدی روبه‌رو هستیم.» 
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران اظهار داشت: «برای تبدیل علم به فناوری نیازمند آن هستیم که حکمرانی علمی در کشورمان وجود داشته باشد؛ یعنی باید افرادی که واقعاً عالم و مقید هستند در این سطوح استفاده کنیم. البته منظور این نیست که امروز از این افراد استفاده نمی‌شود؛ اما وقتی حکمرانی علمی کشور تغییر کند، این افراد می‌توانند در یک پروسه زمانی 5 ساله در پست‌هایی مانند مشاور دستگاه اجرایی و... حضور داشته و تجربه کسب کنند و ظرف 3 تا 5 سال به مدیر تراز تبدیل شوند.» 
انصاری ادامه داد: «اگر بتوانیم از این افراد در حوزه‌های مدیریتی استفاده کنیم حتماً حکمرانی سلسله‌مراتبی جای خودش را به حکمرانی شبکه‌ای و مشارکتی با جامعه نخبگانی خواهد داد. زمانی هم که حکمرانی ما مبنای علمی پایه داشته باشد، حتماً اتفاقاتی که مقام‌معظم‌رهبری بار‌ها در صحبت‌هایشان به آن تأکید کردند، محقق خواهد شد. خوشبختانه در کشورمان افراد باسواد و مقید زیاد داریم و تنها باید مدیریتی وجود داشته باشد تا از این افراد در رشته‌های مختلف به گونه‌ای بهره گرفت که آن‌ها خودشان را مثمرثمر بدانند.» 
وی به مهاجرت نخبگان اشاره و تصریح کرد: «مباحث مالی تنها یکی از دلایلی است که باعث مهاجرت می‌شود؛ چرا که معتقدم بزرگ‌ترین دلیل این مسئله، احساسی است که نخبگان دارند؛ یعنی آن‌ها تصور می‌کنند در کشور خودمان نمی‌توانند نقش‌آفرینی داشته باشند و این بزرگ‌ترین ضربه رابه این قشر می‌زند. اگر بچه‌های نخبه، المپیادی‌ها و اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها به این نتیجه برسند که کار‌های مطالعاتی‌شان در نهایت در دستگاه‌های اجرایی دنبال می‌شود و می‌توانند نتیجه دستاوردشان را ببیند، حتماً مهم‌ترین دلیل مهاجرت از بین می‌رود. اگر دولت‌های مختلف به این نتیجه برسند که نخبگان، قشر جناحی نیستند و با همه جناح‌های سیاسی برای کشور کار می‌کنند و تنها دغدغه‌شان این است که بتوانند نظام علمی‌شان را در مسائل مختلف پیاده کنند، وضعیت تغییر می‌کند.» 
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه اگر حکمرانی سلسله‌مراتبی را جایگزین حکمرانی مشارکتی کنیم، قطعاً می‌توانیم مطالبات رهبری تا یک دهه آینده محقق کنیم، بیان داشت: «ما نیازمند یک برنامه‌ریزی بلندمدت هستیم که بتوان برای بازه زمانی 5 ساله تا 10 سال کار‌ها را دنبال کرد؛ در این صورت قطعاً مردم از این مسیر حمایت می‌کنند؛ چرا که نخبگان فرزندان همین مردم کشور خودمان هستند. در مقابل حکمران یعنی مجلس و دولت هم وقتی بینند پیشرفت‌های مختلف حاصل می‌شود حمایت‌های جدی‌تری را خواهند داشت. کشور‌های همسایه مانند ترکیه و عربستان هم در 5 یا 10 سال از ایران عبور کردند؛ چرا که آن‌ها یک برنامه‌ریزی مدون داشته و تسهیلاتی که باید به خبرگان به ویژه در موضوعات فناورانه و اجرایی بدهند را تأمین کردند و قطعاً ما هم می‌توانیم همین مسیر را دنبال کنیم.»