سیدعلیرضا طاهری - احمدرضا سپهوند، گروه جامعه: گرسنگی و تشنگی، مادران و پدران را در برابر فرزندانشان شرمنده میکند و کودکان از شدت گرسنگی جان خود را از دست میدهند. کودکانی معصوم و زیبا، با اندامی بسیار کوچکتر و ضعیفتر از یک کودک در حالت عادی. به تصاویر که نگاه میکنی، شک میکنی که آیا آنها کودک هستند یا تکهای پوست و استخوان. دیگر غذایی در غزه پیدا نمیشود. از دوم مارس گذشته، ارتش خونخوار اسرائیل از ورود کمکهای بشردوستانه، که توسط سازمانهای بینالمللی و کشورهای خارجی به مردم غزه ارسال میشد، جلوگیری کرده است. این تصمیم جنایتکارانه، تبعات انسانی فاجعهباری داشته است. این تصمیم، در کنار بمباران و کشتوکشتار هرروزه مردم بیگناه و مظلوم غزه رقم میخورد. دیگر کسی به یاد ندارد آخرینبار که غذای سیرکننده خورده، چه زمانی بوده است. همه به دنبال تکه نانی میگردند و اگر هم تکه نانی پیدا کنند، امکان خوردنش برای آنها مهیا نیست؛ چراکه باید تصمیم بگیرند آن تکه نان را به تنهایی بخورند یا بین اعضای خانواده یا افراد گرسنهتر تقسیم کنند. شدت مرگ در غزه به بالاترین حد رسیده است. سایه مرگ، کودک و بزرگ نمیشناسد و همه را قربانی خود میکند.
ارتش زبون صهیونی، اینبار با سلاح قحطی و عدم اجازه ورود مواد غذایی به میدان نبرد آمده است. طبق گزارشهای برنامه جهانی، از هر سه نفر در غزه، نزدیک به یک نفر چند روز بدون غذا میماند. بسیاری از جوانان، روزانه از شدت گرسنگی از هوش میروند و تنها راه بههوش آوردنشان ریختن چند قطره آب بر صورتشان است؛ البته اگر آبی پیدا شود.
شرایط در غزه در وخیمترین حالت ممکن است. تمام بیمارستانهای اصلی غزه از چرخه خدمت درمانی خارج شدهاند. دیگر حتی سرم و امکانات درمانی برای افرادی که از شدت گرسنگی در حال جان باختن هستند باقی نمانده. بزرگترین قربانی بحرانهای معیشتی و بهداشتی غزه، مادران و کودکان هستند؛ مادرانی که باید شیر بدهند اما نمیتوانند فرزندشان را تغذیه کنند و هیچ امکانات بهداشتی و درمانیای برای آنها وجود ندارد.
در این سیاهی، اما خیریههایی هستند که تمام توان و همت خود را دوچندان کردهاند تا کمکهای مردمی را، با وجود هزاران مشکل، به دست مردم غزه برسانند. برای مثال، خیریههای ایرانی که باوجود همه مصائب و مشکلات، دل به این راه زدهاند تا بتوانند کمکهای مردمی را به دست مردم غزه برسانند.
ما در این گزارش به سراغ خانم فاطمه خطیب، مسئول خیریه رنگ زیتون و احمد اثنیعشران، مسئول خیریه خدیجه کبری، که در غزه در حال کمکرسانی به مردم هستند، رفتهایم و روایت آنان را از لحظاتی که در برابر گذرگاههای بسته و تهدیدهای بیامان تسلیم نشدهاند، شنیدهایم. این گزارش صرفاً روایت کمکرسانی نیست؛ دعوتی است به بیداری، به اینکه ما هم سهمی در این کاروان انسانیت داشته باشیم.
اجازه فعالیت به تعدادی از خیریهها داده نمیشود
از ابتدای شروع طوفان الاقصی تا امروز، تعداد قابلتوجهی از خیریهها برای کمک به مردم در غزه حضور پیدا کردهاند. فاطمه خطیب، در خصوص فعالیتهای خیریه به رنگ زیتون از ابتدای جنگ تا امروز، اینگونه گفت: «خیریه به رنگ زیتون از شروع جنگ طوفان الاقصی تا امروز، فعالیتهایی از جمله توزیع غذای گرم، بستههای غذایی، آب آشامیدنی و حمایت از خانوادههای ایتام و... انجام داده است. از بهار گذشته هم توانستیم چند مدرسه را در مناطق مختلف غزه راهاندازی کنیم که البته با شروع بحران اخیر، فعالیت این مدارس به حالت تعلیق درآمد.»
تعداد قابلتوجهی از خیریهها با شروع جنگ، با هدف کمکرسانی به مردم نوار غزه، به این منطقه آمدند. خطیب با اشاره به این خیریهها، وضعیت خیریههای داخل نوار غزه را اینگونه ارزیابی کرد: «یکسری از خیریهها قبل از طوفان الاقصی آنجا حضور داشتند و هنوز هم فعالیت میکنند. بعضی از آنها نیز مجبور شدند بعد از شروع جنگ آنجا را ترک کنند یا اینکه اجازه ورود بعد از جنگ را نداشتند. اما ما از طریق دوستانی که اهل غزه هستند، فعالیتهایمان را به همان شیوه قبل ادامه دادیم. به این صورت که ما هزینه میفرستادیم آنجا و دوستانمان در غزه این هزینهها را برای پروژههای مختلف استفاده میکردند. حالا اینکه چطور آب و غذا، با توجه به بسته بودن راههای قانونی و بینالمللی، تهیه میکنند، باید گفت فعالان اجتماعی از راههای محدودی که وجود دارد و بهصورت غیرقانونی، اقدام به انتقال کمکها از مرزها میکنند. این انتقالها با هزینههای زیادی همراه است و بهصورت بسیار محدود انجام میشود.»
اگر غذا نرسد مردم میمیرند
وضعیت مردم در نوار غزه به بحرانیترین شکل ممکن در تاریخ درآمده است. بیش از ۷۰ درصد جمعیت حداقل دو بار بهطور کامل آواره شدهاند و بسیاری دیگر از اهالی غزه، اگر در سه تا پنج روز آینده وعده غذایی به آنها نرسد، جانشان را از دست میدهند. خطیب وضعیت مردم غزه را اینگونه ارزیابی کرد: «در مورد وضعیت کمکرسانی به مردم غزه و آمار آوارگان و نیازهای آنها به مواد غذایی و آب، آخرین آماری که در دسترس است نشان میدهد که اکثر ساکنان غزه، حداقل یک بار و بهنوعی بیش از ۷۰ درصد آنها، حداقل دو بار در طول جنگ آواره شدهاند. از جمعیت بیش از دو میلیون نفری غزه، حدود ۲۲ درصد (۵۰۰ هزار نفر) در معرض قحطی (فاز ۵ گرسنگی) و حدود یک میلیون نفر (۴۵ درصد) در فاز گرسنگی شدید (فاز ۴) قرار دارند. این بدان معناست که بیش از نیمی از جمعیت در این دو فاز قرار دارند و مابقی نیز با سطوح مختلفی از ناامنی غذایی دستوپنجه نرم میکنند. در خصوص وضعیت آب در غزه، این منطقه حتی قبل از جنگ نیز با مشکل کمبود آب آشامیدنی مواجه بود و اکنون این مشکل تشدید شده است. تأمین این اقلام (آب و غذا) در گذشته تحت اراده اسرائیل بود و هر زمان که اراده میکرد، میتوانست جریان آن را قطع کند. اما پس از جنگ، وضعیت بسیار بحرانیتر شد و از ماههای اولیه، بحران آب آشامیدنی آغاز گردید.»
قیمت اجناس در غزه سرسامآور است
تقریباً با محاصره کامل غزه و عدم اجازه ورود مواد غذایی، شاهد یک کشتار جمعی با ابزار گرسنگی هستیم. قیمت اقلام و اجناس بسیار سرسامآور شده است. در غزه یا مواد غذایی پیدا نمیشود یا اگر پیدا شود، بسیار گران است و هرکسی توان خرید آن را ندارد. خطیب وضعیت اقلام و اجناس در غزه را اینگونه شرح داد: «در حال حاضر، یکی از کمکهای مهم، توزیع آب آشامیدنی است. هر مخزن آب، تقریباً ۱۰۰ دلار هزینه دارد. در مورد مواد غذایی، قیمت یک قوطی شیر خشک، که غذای ۳ تا ۴ روزه نوزاد است، بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ دلار است. قیمت یک وعده غذای ساده مانند برنج، لوبیا یا عدس نیز حدود ۱۷ دلار است. یک کیلو سیبزمینی، نخود و عدس هم ۳۵ دلار قیمت دارد. هزینه شکر هم حدود ۲۵۰ دلار است.»
هر چهار ساعت، یک کودک به دلیل گرسنگی جان میدهد
در غزه، همه در معرض مرگ قرار دارند. گرسنگی به هیچکس امان نمیدهد و وعدههای غذایی، تنها باعث میشود مرگ کودکان و... به تعویق بیفتد. خطیب در این باره گفت: «همچنین در خصوص میزان کمکهای مردمی در این روزها، باید بگویم که آمار هفته گذشته نشان میداد هر چهار ساعت، یک کودک به دلیل گرسنگی (نه بمباران و انفجار) جان میداد. این آمار اکنون شدت یافته است. باید به یاد داشته باشیم که کودکانی هستند که تنها چند قدم با مرگ فاصله دارند و کمکهای ما ممکن است فقط بتواند مرگ آنها را به تعویق بیندازد. ما در یکی از بحرانیترین شرایط انسانی در سالهای اخیر قرار داریم. فاجعه غزه، شوخی نیست و میزان فاجعه در اینجا بسیار متفاوت است.»
فقط میتوانیم یک وعده غذا به بعضی بچهها بدهیم
او در خصوص کمکهای مردمی در ایام اخیر و استقبال گسترده مردمی در حمایت از خیریههای فعال در نوار غزه گفت: «خدا را شکر، مردم همراهی کردهاند و میزان کمکها، چه از طریق «رنگ زیتون» و چه سایر مجموعههای فعال، افزایش یافته است. در ماههای اخیر، بحث فلسطین شاید در حاشیه قرار گرفته بود، اما با شهادت یک کودک سهماهه در غزه به دلیل گرسنگی، توجه افکار عمومی دوباره به این مسئله جلب شده است. به بسیاری از مردم غزه که دسترسی داریم، به ما پیام میدهند و از وضعیت سخت خود خبر میدهند و درخواست کمک میکنند.»
اما سؤال اصلی و مهمی که وجود دارد این است که کمکهای مردمی با توجه به محاصره شدید رژِیم صهیونی چگونه ممکن است. خطیب روند انتقال کمکهای مردمی به غزه توسط خیریه رنگ زیتون را اینگونه توضیح داد: «برای اینکه درک بهتری از روند کمکها داشته باشیم، معمولاً هر هزار دلاری که جمعآوری میشود را به مردم غزه ارسال میکردیم، زیرا انتقال مبالغ کمتر به دلیل هزینههای انتقال، صرفه اقتصادی ندارد. پس از انتقال، دوستان ما گزارشی از خدمترسانیای که در غزه انجام میکنند ارائه میدهند. آخرین بار که پول ارسال کردیم، دوستانمان در اردوگاههای شمال غزه بودند و در گزارشی دوست ما با دریافت این مبلغ گفت: ما در اردوگاهی هستیم که حدود هزار نفر جمعیت دارد. این پول واقعاً کفاف نمیدهد که به همه افراد اردوگاه کمک کنیم، اما نمیشود هم این کمک را جلوی چشم بقیه نادیده بگیریم و فقط به عدهای خاص بدهیم. تقریباً سه یا چهار برابر این مبلغ برای تهیه یک وعده غذا برای اهالی این اردوگاه لازم است. توضیحات دیگری هم داد و گفت: بچههای گرسنه خیلی زیاد هستند، ما فقط میتوانیم به بچهها یک وعده غذا بدهیم. در واقع، کمکهای ما فقط به دست بچهها رسید و نتوانستیم به بزرگترها غذا برسانیم. این کمکها به این معنا نیست که همه اهالی میتوانند از آن استفاده کنند، متأسفانه فقط تعداد کمی تحت پوشش قرار میگیرند. البته، اگر کمکها بیشتر شود، میتوان تعداد بیشتری را حمایت کرد.»
چشم امید غزه به کمکهای مردمی است
خیریه ام الیتاما حضرت خدیجه کبری(س) در ایران این روزها با کمک مردم تمام توان خود را برای کمک و نجات مردم غزه گذاشته است. اثنیعشران مدیر این خیریه در مورد وضعیت مردم غزه و نحوه کمکرسانی به آنها توضیح میدهد.
در مورد تاریخچه خیریه
اقای اثنیعشران مدیر خیریه در مورد هدف شکلگیری این مؤسسه میگوید: «مؤسسه ما در سال 1396 ثبت رسمی شده است. هدف از تشکیل این مؤسسه خیریه با توجه به آیه 273 سوره مبارکه بقره است که میفرماید: لِلْفُقَرَاءِ الَّذِینَ أُحْصِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ... یعنی کمک به کسانی که در راه خدا گرفتار میشوند. مؤسسه خیریه ام الیتاما حضرت خدیجه کبری(س) با هدف پشتیبانی از کسانی است که در راه خدا در سراسر عالم در سختی قرار گرفتهاند. بر خود وظیفه میدانیم که در این خیریه از کسانی که در راه خدا مجاهدت میکنند و در راه خدا در مضیقه قرار میگیرند حمایت و دفاع کنیم. تا قبل از حادثه 7 اکتبر و حمله رژیم صهیونیستی به غزه فعالیتهای ما در همین راستا در مناطق مختلف ایران پیگیری و انجام میشد. هر جایی نیازی وجود داشته باشد ما به کمک میرویم.»
از 7 اکتبر کار این خیریه شروع شده است
مدیر این خیریه در مورد روند شروع به کار از همان ابتدای حمله اسرائیل تا به امروز میگوید: «دو ماه بعد از حمله رژیم به فلسطین و نوار غزه و حادثه 7 اکتبر، فعالیت مؤسسه ما در فلسطین آغاز شد. با کمک مردم بومی آنجا کمکرسانیهای ما به غزه شکل گرفت. مؤسسه ما برای اولینبار در رفح تکیهگاه برپا کرد و بعد از آن دومین تکیهگاه در بیمارستان شفا شکل گرفت، آن هم درست در زمانی که هیچ کسی به آن بیمارستان دسترسی نداشت و راه کمکی به آن بیمارستان وجود نداشت. بعد از تقریباً یک هفته از برپایی آن تکیه، بر اثر حمله مجدد رژیمصهیونیستی به بیمارستان اکثر خدام آن تکیه به شهادت رسیدند. البته این خدام مردم خود غزه بودند که به شهادت رسیدند. در تکیهگاه کارهای مختلفی برای بهبود وضع زندگی اهالی اطراف آن انجام میشد. در آنجا طبخ غذای گرم صورت میگرفت. طبخ و توزیع نان صورت میگرفت. آب آشامیدنی تهیه میشد و همچنین بسته سبزیجات برای اینکه خانوادهها خودشان بتوانند غذا درست کنند تهیه و بین خانوادهها توزیع میشد. شیر خشک، سرلاک و پوشک هم از مواردی بود که در تکیهگاه تهیه و پخش میشد. آخرین توزیع شیر خشک هم تا یک ماه پیش ادامه داشت و همچنان تکیهها بر پا بود. در زمانی که کمکهای مردمی افزایش پیدا میکرد تکیهگاهها تا هشت عدد هم افزایش پیدا میکرد و گاهی اوقات هم که کمکهای مردمی کمتر میشد به تعداد یک یا دو تکیه تعداد تقلیل پیدا میکرد.»
وضعیت غزه امروز غیرقابل تصور است
مدیر خیره حضرت خدیجه(س) در مورد وضعیت اسفناک غزه میگوید: «وضعیت امروز غزه به شکلی است که اگر امروز کسی وارد غزه بشود باورش نمیشود این جا هم بخشی از کرهزمین است. وضعیت ویرانیها، جمع شدن زبالهها و کثیفی فضای شهر و نبود هیچ امکاناتی یک تصویر سورئال از غزه ایجاد کرده است که غیرقابل تصور است و انگار که یک دنیای متفاوت است. همه چیز اینجا ویران و خراب است؛ مردم در وضعیت اسفناکی قرار دارند.»
حدود 5 درصد از مردم غزه در خانههایشان ساکن هستند
وی با اشاره به وضعیت اسفناک جمعیت زیادی از مردم غزه اضافه میکند: «جمعیت غزه در زمان حمله 7 اکتبر حدود 2 میلیون و 270 هزار نفر بود. حدود 30 هزار نفر بلافاصله بعد از حمله از غزه خارج شدند. در این مدت حدود 60 هزار نفر از مردم غزه هم شهید شدهاند. حدود 15 هزار نفر همچنان مفقود هستند و اثری از آنها نیست. اگر مجموع این تعداد را حدود 100 هزار نفر در نظر بگیریم، جمعیت فعلی غزه چیزی در حدود 2 میلیون و 100 هزار الی 150 هزار نفر است. از این بیش از 2 میلیون نفر، حدود 288 هزار نفر مجبور به ترک کردن خانههای خودشان شدهاند و در مناطق دیگر در چادر زندگی میکنند. رژیم صهیونیستی در اواسط جنگی که علیه مردم غزه شروع کرده است، اقدام به ایجاد یک حائل بین قسمت شمالی و جنوبی به وسیله محور نتسالیم کرد. هدف از این اقدام این بود که کمکم بخش شمالی را از غزه جدا کند و مردم آنجا مجبور به کوچ کردن از آن قسمت به سمت جنوب غزه شوند. در حال حاضر حدود 1 میلیون و 680 هزار نفر از مردم غزه آواره هستند و در مکانهای عمومی مانند مساجد و مدارس و مکانهای عمومیای که به طور کامل خراب نشدهاند ساکن هستند و اصلاً وضعیت خوبی ندارند و زندگی آنها آشفته و وضعیت نامناسبی دارد. در هر کدام از این کلاسهای مدرسه حدود 60 نفر زندگی میکند. بعضی خانوادهها بر اثر همین کوچهای اجباری از هم دور شدهاند و بعضاً پدر خانواده در جنوب غزه است و مادر خانواده در شمال غزه حضور دارد و ارتباطی با یکدیگر ندارند. آمار میدانیای که ما داریم، فقط حدود 5 درصد از مردم غزه در خانههای خودشان ساکن هستند که البته این سکونت هم به شکلی است که نه برق دارند، نه آب دارند و نه وسایل زندگی و فقط فرقش این است که بالای سرشان به جای چادر، آجر است.»
آمریکا میگوید من مسئول رسیدگی به غزه هستم
آمریکا بعد از مدتی برای کمک وارد شد و دیگر سازمانهای کمکرسان را کنار زد، اثنیعشران در این خصوص میگوید: «آمریکا بعد از مدتی وارد عمل شد و به نوعی خود را مدافع حقوق مردم غزه معرفی کرد و اعلام کرد که وظیفه رساندن غذا به غزه را انجام میدهد و به همین دلیل مانع از کمک بسیاری از گروهها و سازمانهای مهم و حتی آنروا برای کمکرسانی به آنجا شد. اما بعد از مدتی متوجه شدیم که وعدههای آنها توخالی بود و عملاً به تعبیری آنها در غزه در پی نسلکشی علمی بودند و شیوه غذا رساندن آنها به غزه وضعیت حال حاضر غزه را بهوجود آورده است. قبلاً وقتی مساعدتها و کمکهای مردمی و سازمانها وارد غزه میشد یا آنروا کمکهایی را وارد غزه میکرد، شبکههای توزیع این کمکها، تقریباً به خوبی شکل گرفته بود و این گروهها و سازمانهای مستقر در آنجا مانند یک دولت برای پخش و توزیع این کمکها در بین همه مردم غزه برنامهریزی میکردند و سعی میشد که کمکها به همه مردم برسد. اما بعد از این تمام راههای ارتباطی به غزه بسته شد و به آنروا هم دیگر اجازه فعالیت داده نشد و آمریکا برای کمکرسانی به غزه وارد عمل شد، نظمی که از قبل شکل گرفته بود از بین رفت و در سراسر غزه با وسعتی که دارد، فقط 4 نقطه برای کمکرسانی شکل گرفت و نظم اجتماعی سابق بههم ریخت و این کار منجر به این شد که الان ممکن است به کسی بیشتر برسد و به کسی اصلاً نرسد و عملاً این وضعیت حال حاضر غزه را باز هم آمریکا به وجود آورده است. تا الان بیش از هزار نفر در صف توزیع غذا توسط رژیم و آمریکا کشته شدهاند.»
کمکهای آمریکا برهم زننده نظم اجتماعی است
او با اشاره به بینظمی در کمکرسانی آمریکا میگوید: «قبل از اینکه بنیاد بشردوستانه غزه توسط آمریکا راهاندازی شود، سازمان ملل و آنروا و صلیب سرخ امارات و برخی کشورهای دیگر که با رژیم رابطه خوبی دارند، در غزه مشغول کمک کردن بودند. با ورود آمریکا و غیرفعال شدن این گروهها، شیوه کمکرسانی به شکل بدی پیش رفت و آمریکا به جای کمک کردن با کارهایش بیشتر به دنبال بر هم زدن نظم اجتماعی در غزه بود که نتیجه آن را از حال امروز غزه مشاهده میکنید.»
اجناس زیادی در غزه وجود ندارد هر چه پیدا میشود را باید مصرف کرد
فرایند ورود اجناس به غزه بسیار سخت است. اثنیعشران توضیح میدهد: «راه ورود اجناس مختلف به غزه همانطور که گفتیم، بسته است. تا چند وقت پیش تعداد کمی از تجار غزه که برای آنها صرفاً کسب درآمد مهم است و چندان در ردیف دیگر مردم غزه که در حال مقاومت و ایثار هستند قرار نمیگیرند، به دلیل رابطه خوبی که با رژیمصهیونیستی داشتند، اقدام به وارد کردن برخی کالاهای ضروری به غزه میکردند. آنها هم خودشان هزینه زیادی انجام میدهند تا بتوانند اجناس را به غزه وارد کنند. البته در یکی دو هفته گذشته این قابلیت هم از بین رفته است و حتی این تجار هم در این مدت قادر به وارد کردن جنس به غزه نبودند و به همین دلیل نهایتاً تا چند روز آینده اگر مرزها باز نشود مواد غذاییای در غزه پیدا نخواهد شد. امید ما به باز شدن مسیر ورود کمکها و اجناس به غزه است و این مشکل با یک کامیون و دو کامیون اجناس درست نمیشود؛ بیش از دو میلیون آدم در آنجا وجود دارد که نیاز به کمکهای زیادی دارند که بتوانند از این وضعیت خارج شوند.»
تقریباً چیزی در غزه پیدا نمیشود
اثنیعشران در مورد کمبود اجناس در غزه میگوید: «اجناسی که در غزه وجود داشت و قابل خریدن بود بسیار محدود بود. گوشت قرمز و مرغ که مدتهاست در غزه پیدا نمیشود و اصلاً وجود ندارد و به آنها دیگر فکر هم نمیشود. در یکی دو هفته اخیر قحطی آرد و برنج است و در هیچ جای غزه آرد و برنج نمیتوان پیدا کرد. در حال حاضر ما فقط روزانه دعا میکنیم که اجناسی مثل ماکارونی، عدس و لوبیا پیدا کرده و خریداری کنیم، فعلاً وضعیت همین است. همین وسایل هم با چندین برابر قیمت و با قیمتهای نجومی خریداری میشود. باید تا بیست روز آینده تمام تلاش خودمان را انجام دهیم که تا هر مقداری که میتوانیم کمکهای مالی مردم را جمعآوری کنیم تا بتوانیم به مردم غزه کمک کنیم و از این وضعیت آنها را خارج کنیم. مثلاً در ماه رمضان دو سال گذشته که بیمارستان شفا توسط رژیم محاصره شده بود، ما مواد غذایی چندانی نتوانستیم تهیه کنیم و چندین روز فقط سوپ درست میکردیم که در آن هویج و کدو و مقداری هم لوبیا بود. چند وقت پیش اوضاع به حدی وخیم شده بود که مردم از علف هرز روی زمین تغذیه میکردند.»
یک کیسه 25 کیلویی آرد 1800 دلار است
قیمتها به دلیل کمبود اجناس در غزه بسیار زیاد شده است. مدیر این خیریه میگوید: «حدود 85 درصد مردم غزه هیچ پولی برای خرید ندارند، به اصطلاح خودمان حتی یک ریال هم پول ندارند. حتی اگر داشته باشند، قیمتها به نحوی سرسامآور و بالاست که هیچکس نمیتواند چیزی بخرد. قیمتها هر روز در حال بالا و پایین شدن است و ثباتی ندارد، تجار مختلف هم قیمتهای متفاوتی ارائه میدهند. الان در غزه یک کیسه آرد 25 کیلویی 1800 دلار است. حتی قابل تصور هم نیست این قیمت، یعنی یک کیسه 25 کیلویی آرد در غزه تقریباً 160 میلیون تومان است. برنج کیلویی 76 دلار، روغن 37 دلار است. گوسفند 40 کیلویی که مدتهاست پیدا نمیشود اما اگر پیدا شود هم، که دو ماه پیش ما پیدا کردیم و خریداری کردیم، دو ماه پیش گوسفند 40 کیلویی 2000 دلار بود و گوسفند 60 کیلویی تقریباً 3500 دلار. با این وضعیت نیاز به کمکهای مردمی برای جمعآوری کمکهای مالی خیلی بیشتر از هر زمانی نیاز است تا بتوانیم با این قیمتهای بسیار زیاد برای مردم غزه کاری انجام دهیم و به آنها کمک برسانیم. بنده امیدوارم که تا چند روز آینده راه وارد شدن کمکها و ورود اجناس به غزه باز شود. اگر این اتفاق نیفتد تا چند روز آینده تهیه اقلام در غزه بسیار سخت میشود. هم اقلامی باقی نمیماند و کمکم تمام میشود و هم قیمتها از این مقدار زیادی که همین الان هم است، بیشتر شده و خیلی گرانتر میشود. همین الان هم تهیه مواد غذایی بسیار سخت شده است و خادمین ما در غزه امروز فقط مقداری ماکارونی و عدس پیدا کردهاند و خبری از آرد و برنج نیست.
یعنی هیچ آبی در غزه وجود ندارد
طبق آمار تا هفته گذشته 95 درصد از زیر ساختهای شبکه توزیع آب و مخازن آب غزه توسط رژیمصهیونیستی از بین رفته است. اثنیعشران میگوید: «یعنی هیچ آبی در غزه وجود ندارد. چند چاه آب وجود دارد که از آنها آب کشیده و فروخته میشود. تا هفته گذشته قیمت هر لیتر آب چهار سنت بود. اما با توجه به کمبود برق و گازوئیل و از کار افتادن موتور چاههای آب و دستگاههای آب شیرین کن، تهیه آب دوچندان سختتر شده است و اگر هم پیدا شود هر 1000 لیتر آب 70 دلار است. تانکرهای آب به هر محله میرود و مردم با دبههای آب در صف میایستند و آبرسانی به این نحو انجام میشود. این مقدار آبی هم که گفته میشود فقط برای خوردن است و آبی برای شستوشو وجود ندارد. به دلیل همین بحران آب و کمبود آب سالم، طبق آمار هر کودک در غزه به 3 تا 5 بیماری عفونی مبتلا شده است فقط به خاطر کمبود آب سالم.»
بیمارستانها هم در غزه از کار افتاده است
نبود امکانات پزشکی بر بیآبی و کمبود غذا اضافه شده است. مدیر خیریه میگوید: «علاوه بر سوءتغذیه و مشکلات تغذیهای که وجود دارد، بر اثر حمله رژیم، بیمارستانهای فلسطین از بین رفته است و فقط سه بیمارستان در غزه وجود دارد. به دلیل کمبود کادر درمان، بیمارستان و دارو، سوءتغذیه هیچ راهحل و درمانی وجود ندارد و بیمارستانها فقط کارهای سرپایی و پیش پا افتاده را میتوانند انجام دهند.»
.gif?v=0)
