سیدامیر سیاح، پژوهشگر اقتصادی: کسانی که با احمد آقای توکلی مأنوس یا همکار بوده‌اند، از فضائل اخلاقی آن مرحوم زیاد می‌گویند و از نظر تقوا، جوانمردی، ساده‌زیستی، فسادستیزی، صراحت و حساسیت نسبت‌به بیت‌المال ایشان را یک اسوه تکرار نشدنی می‌دانند.  مرحوم توکلی علاوه بر همه این ویژگی‌ها یک ویژگی خاص دیگر هم داشت که در برابر ناهنجاری در سیاست‌گذاری نمی‌توانست ساکت بماند و اگر اشتباهی در مسئولان و سیاست‌گذاران می‌دید، مثل بقیه اول به این فکر نمی‌کرد که تذکر و نهی از منکر من به چه کسانی برمی‌خورد و چه منافعی و دفاعیاتی را از دست خواهم داد. در کل نسبت به امر به معروف و نهی از منکر اهل معامله و حساب و کتاب نبود. وقتی ناهنجاری می‌دید بلافاصله تذکر می‌داد؛ با صراحت بیان و شجاعت بی‌نظیر. 
این صراحت و شجاعت ویژگی‌های دیگرش بود که باعث شده بود ایشان غیرقابل معامله هم بشود و از سویی برایش دشمنان بسیار زیادی درست کرده بود. در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ برخی رفتار‌های ناهنجار و انحرافات مالی نسبت به خط اصیل انقلاب اسلامی در هر ۳ قوه ظهور کرده بود، توکلی نسبت به همه آن‌ها اعتراض می‌کرد، شبیه کاری که ابوذر در برابر خلفا انجام می‌داد. این بود که ابوذر منفور و مغضوب شد، توکلی هم منفور و مغضوب منحرفین و متهمان فساد و منحرفین از خط اصیل انقلاب. منفور شد و به او بسیار تهمت زدند و برایش دردسر درست کرده‌اند و جزء معدود مسئولان جمهوری اسلامی بود که چندین‌بار به دادگاه رفت و با رسانه‌هایش بستر نهی‌ازمنکر و امربه‌معروف را باز کرد و به فعالان این عرصه جرئت و جسارت داد.