در دو جنگ جهانی اول و دوم ایران عزیز ما به اشغال قدرت‌های جهانی درآمد و حاکمیت ملی کشور برای دهه‌ها به باد رفت، اما با انقلاب ۵۷ تقلایی خونین برای بازگرداندن این حاکمیت به کشور آغاز شد، در حالی‌که پیدا بود جهان سلطه حاضر نیست به راحتی غلبه بر سرزمینی را از دست بدهد که در حد فاصل شرق و غرب قرار گرفته و از شمال به بزرگ‌ترین دریا یعنی خزر و از جنوب به مهم‌ترین خلیج جهان یعنی خلیج‌فارس متصل است‌؛ ضمن آنکه این سرزمین جزء دارندگان بالاترین ذخایر سوخت فسیلی جهان یعنی نفت و گاز نیز است؛ پس آشوب و ترور و کودتا و تحریم و تحمیل جنگ، واکنش‌هایی بود که دنیای سلطه برای جلوگیری از بازگشت حاکمیت ملی به ایران عزیز ما نشان داد؛ اما ملت با جانبازی و نثار خون صد‌ها هزار از فرزندان شجاع خود به مقاومت و دفاع و مقابله پرداخت و پیروزمندانه سرنوشت کشور خود را به دست گرفت، ولی اعاده و تثبیت حاکمیت ملی نیز چیزی نیست که سلطه‌جویان جهانی به آسانی به آن رضایت بدهند؛ مخصوصا که با پیروزی در جنگ‌ و حفظ قلمرو سرزمینی و اعاده حاکمیت ملی، فرصت‌طلبان با ریا‌کاری و تظاهر و دروغ و زد و بند و ‌رشوه و اختلاس و باند‌بازی و پول‌شویی و نزول‌خواری و قاچاق و تقلب و دزدی و جنایت به جان جامعه و اقتصاد مملکت افتاده‌اند و در پوشش انقلابی که با وعده «نجات پابرهنگان تازیانه خورده تاریخ شرم‌آور محرومیت‌ها» آمده بود و «برچیدن کاخ‌ها و کوخ‌ها» را وعده می‌داد، به ایجاد اختلاف و شکاف و ورطه‌های طبقاتی در کشور دامن زدند و به بهره‌برداری‌های ناجوانمردانه از فداکاری و ایثار و جانبازی ملت در انقلاب و جنگ پرداختند و بر تصور نسل‌های بعد از این تحولات شگرف تاریخی سایه تردید افکندند؛ پس خواه نا‌خواه زمینه نفوذ دوباره سلطه‌گران جهانی بر ارکان حاکمیت ملی فراهم شد و طمع غلبه‌جویان را برای تسلط دوباره بر ایران عزیز برانگیخت، و اگر نبود مدیریتی استثنایی که علی‌رغم محاصره اقتصادی و تحریم‌ها به استقلال نیروی نظامی کشور بیاندیشد و به ایجاد بنیه دفاعی و توان باز دارندگی ایران همت بگمارد، چه‌بسا امروز که یکی از مجهزترین و خونریز‌ترین ارتش‌های دنیا برای سلب حاکمیت ملی به کشور ما حمله کرده است و سودایی جز تجزیه و بازگرداندن کشور به جهاز هاضمه سلطه‌گران جهانی را ندارد، همچون دو جنگ جهانی گذشته بی‌هرگونه مقاومت مؤثری به پیروزی می‌رسید. اگر انقلاب و پیروزی در جنگ هشت‌ساله به اعاده حاکمیت ملی انجامید، دفع این حمله و پیروزی در این دفاع مقدس نیز برای دهه‌ها ضامن تثبیت حاکمیت ملی ایران عزیز ما خواهد شد؛ و این در صورتی است که ‌شایستگی به جای وابستگی بنشیند و نیروی انسانی متفکر و خوش‌قریحه و متخصص و خلاق جایگاه واقعی و بحق خود را در هرم منزلتی منظومه‌های اجتماعی باز یابد. (این یادداشت هفته قبل نوشته شده است.)