دکتر طهرانچی نگاه ویژه‌‌ای به حوزه پژوهش داشت و همواره بر اهمیت پژوهش‌های مسئله‌‌محور و کاربردی تاکید می‌کرد. از دید او، دانشگاه باید پژوهش‌هایی انجام دهد که به حل مسائل واقعی کشور کمک کنند، نه اینکه صرفا به تولید مقاله برای مجلات علمی اکتفا شود؛ تا جایی که در جمع مدیران گروه‌های کشوری تاکید کرده بود که برای حل معضلات راه‌حل و راهکار ارائه دهند؛ در واقع او به حل معضلات پژوهشی کشور توسط دانشگاه‌ها باور داشت.

او در جلساتی که با استانداران، مدیران استانی و منطقه‌ای برگزار می‌شد نیزبه صورت جدی پیشنهادهایی برای رفع معضلات منطقه‌ای ارائه می‌داد. این پیشنهادها اغلب مبتنی‌بر شناخت دقیق مسائل هر منطقه بودند. در واقع او بر نقش دانشگاه در فرآیند تصمیم‌سازی و سیاستگذاری تاکید داشت و معتقد بود ارتباط موثر و مستمر دانشگاه با مدیران اجرایی کشور، زمینه‌‌ساز بهره‌برداری بهتر از نتایج پژوهش‌ها برای بهبود شرایط کشور خواهد بود.

نمونه‌ای از این رویکرد را می‌توان در سفر او به استان کرمانشاه دید؛ او در دیدار با استاندار وقت این استان گفته بود دانشگاه آزاد آمادگی کامل دارد که حل مسئله را از محیط علمی و پژوهشی دانشگاه به کاربر برساند تا استان‌ها بتوانند از آن استفاده کنند.

او گفته بود برای حل این معضل در سامانه پژوهشیار نظام موضوعات حاشیه‌نشینی احصاء شده و به دنبال این هستیم که کرمانشاه پژوهان را در قالب گروه‌های تخصصی دسته‌بندی کرده تا بتوانیم یک جهت‌گیری پژوهشی و حل مسئله درست داشته باشیم.

در شرایط بحران، مانند سیل، دانشگاه آزاد اسلامی در کنار کمک‌های جهادی خود به سیل‌زدگان، یک تیم پژوهشی نیز برای عبور از بحران‌ها تشکیل داد تا جایی که بعدها حتی یک برنامه‌ علمی با عنوان «سیل و بازسازی پس از آن» نیز به لیست برنامه‌های علمی دانشگاه آزاد اضافه شد.

دکتر طهرانچی همچنین پژوهش‌هایی که صرفا به‌منظور افزایش تعداد مقالات انجام می‌‌شوند و با جریان ملی دانش ارتباطی ندارند را مورد نقد جدی قرار داده بود. او معتقد بود دانشگاه باید با ایجاد جریان ملی دانش، خالق منافع ملی شود. شهید طهرانچی ضمن نقد صورت‌گرایی در حوزه علم بر ضرورت شکل دادن به جریان بومی و ملی دانش تاکید داشت که بتواند به‌طور مستقیم به حل مشکلات کشور کمک کند. از نظر او، معیار اصلی موفقیت پژوهش‌ها، میزان تاثیرگذاری آنها در حل مسائل کشور است.