در دنیا دانشگاهها عمدتاً غیردولتی و غیرخصوصی هستند و بهعنوان نهادهایی مستقل با حمایتهای محدود و هدفمند از سوی دولتها فعالیت میکنند. در این مدل، ۳۰ تا ۴۰ درصد از بودجه دانشگاهها از محل پژوهش و حمایت مستقیم دولت از دانشجوها تأمین میشود. متأسفانه در کشور ما، ساختار آموزش عالی از ابتدا دولتی بنا شده است؛ دومین دانشگاه که بهصورت غیردولتی تأسیس شد، نیز در سال ۱۳۴۴ با کودتا گرفته شد و به دولت واگذار شد. این روند سبب شده تا نوعی نگاه تبعیضآمیز نسبت به دانشگاههای غیردولتی شکل گیرد، در نظام دانشگاه دولتی، استاد دانشگاه دولتی افضل است، دانشجویش افضل است، استاد نمونه کشوری از میان استادان دانشگاه دولتی است، دانشجوی نمونه کشوری از میان دانشگاه دولتی است، پژوهشگر برتر از میان دانشگاه دولتی است، اختصاص منابع به بهترین طرحها نیست بلکه به بهترین کاری است که دانشگاه دولتی انجام میدهد.
سخنرانی در چهل و سومین سالگرد تأسیس دانشگاه آزاد - 5 خرداد 1404
.gif?v=0)
