محمدمهدی دانی، خبرنگار: چهاردهم خرداد ۱۴۰۳، در حالی‌که ملت ایران بار دیگر به یاد امام خمینی(ره) گرد هم آمده بودند، بیانات رهبر معظم انقلاب جلوه‌ای متفاوت یافت. این بار محور اصلی سخنان ایشان، نه‌تنها یاد امام، بلکه تمجید از رئیس‌جمهوری بود که چند روز پیش، در خدمت به مردم جان باخته و به‌عنوان «شهید خدمت» در حافظه ملت نقش بسته بود. سخنان رهبر انقلاب درباره آیت‌الله رئیسی، صرفاً تجلیل از یک فرد نبود؛ بلکه بازخوانی یک الگو و تبیین هندسه‌ای از حکمرانی در تراز انقلاب اسلامی بود. 
رهبر انقلاب، با اشاره به حضور میلیونی مردم در مراسم تشییع پیکر رئیس‌جمهور شهید، این حضور را حماسه‌ای کم‌نظیر و حامل پیام‌های روشن دانستند. تحلیل این پیام‌ها، نشان می‌دهد که ملت ایران همچنان زنده، پوینده و وفادار به اصول انقلاب است. مردمی که به‌رغم دشواری‌ها و گلایه‌ها، هنگامی که اخلاص، صداقت و خدمت را در مسئولان خود مشاهده کنند، بی‌درنگ به صحنه می‌آیند. این رویداد همچنین نمایانگر اعتماد عمومی به مدیران خدمتگزار بود؛ اعتمادی که سرمایه‌ای بی‌بدیل برای نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. 
تأکید رهبر انقلاب بر واژه «نصاب تازه» در توصیف خدمتگزاری شهید رئیسی، معنای خاصی دارد. رئیسی، تنها رئیس‌جمهوری پرتلاش نبود؛ او معیار جدیدی برای مسئولیت‌پذیری و وفاداری به مردم تعریف کرد. حجم کار، کیفیت حضور، پیگیری شبانه‌روزی و بی‌اعتنایی به رفاه شخصی، مؤلفه‌هایی بود که در رفتار و گفتار او به‌وضوح دیده شد. وقتی او می‌گفت «ما برای انجام وظیفه آمده‌ایم، نه برای کسب قدرت»، در واقع مدل جدیدی از حکمرانی را عرضه می‌کرد؛ مدلی که مبنا را بر خدمت بی‌منت و نه قدرت‌نمایی و ریاکاری، استوار می‌ساخت.  نکته مهم دیگر در تحلیل این سخنان ترکیب موفق رئیسی از اقتدار و کرامت بود. رهبر انقلاب با وضوح اعلام کردند که رئیسی در برابر دشمن مرزبندی روشن داشت و به لبخند‌های فریبکارانه اعتماد نمی‌کرد، اما در برابر منتقدان و مخالفانش با ادب و بزرگواری رفتار می‌کرد. این خصیصه در دورانی که سیاست‌مداران اغلب یا در برابر دشمن سست می‌شوند یا با مردم با تندی و تحقیر برخورد می‌کنند، مزیت مهمی برای رئیس‌جمهور شهید بود. او نشان داد که می‌توان انقلابی بود، اما متین؛ می‌توان مقتدر بود اما اهل انصاف.  در عرصه سیاست خارجی نیز عملکرد آیت‌الله رئیسی از منظر راهبردی قابل توجه است. برخلاف تصور برخی ناظران که تصور می‌کردند سیاست خارجی در دولت او کم‌تحرک خواهد بود، شهید رئیسی با گسترش تعاملات منطقه‌ای و جهانی، حضور ایران را در معادلات بین‌المللی تقویت کرد. عضویت ایران در پیمان‌های راهبردی مانند بریکس و شانگهای، گسترش روابط با همسایگان و توازن‌سازی تعامل با شرق و غرب، بخشی از دستاورد‌های ملموس دولت او بود. در همین راستا، شهید رئیسی در تریبون‌های بین‌المللی چون سازمان ملل، با صراحت از عزت ملی دفاع کرد و نشان داد که تعامل جهانی، منافاتی با اصول‌گرایی ندارد.  نقطه اوج این تجربه حکمرانی، اما در لحظه‌ای غیرمنتظره رقم خورد؛ هنگامی‌که ملت ایران، رئیس‌جمهور خود را در سانحه‌ای غم‌انگیز از دست داد. در این بزنگاه، نظام جمهوری اسلامی بار دیگر توانست بلوغ خود را به نمایش بگذارد. مدیریت آرام بحران، حفظ ثبات سیاسی و ادامه روند امور اجرایی کشور نشان داد که نظام برخاسته از مردم حتی در سخت‌ترین لحظات نیز از درون خود بازتولید می‌شود و انسجام ملی را حفظ می‌کند. این پایداری حاصل اعتماد عمومی به رهبری، ساختار مستحکم قانونی و تجربه انباشته نظام در مواجهه با بحران‌هاست.  رهبر انقلاب در پایان سخنان خود با نگاهی امیدوارانه شهادت آیت‌الله رئیسی را مایه برکت دانستند و تأکید کردند که باید از این حادثه الهام گرفت. این فراز، نقطه عزیمت تحلیل ما نیز است. اکنون دیگر شهادت رئیسی، تنها یک فقدان نیست؛ بلکه فرصتی برای بازگشت به معیار‌های اصیل انقلاب است. فرصتی برای اصلاح نگاه مدیران، تجدید عهد با مردم و بازتعریف نسبت قدرت و خدمت است.  به بیان دیگر شهید رئیسی اگرچه رفت، اما میراث فکری و عملی او در دل و ذهن ملت باقی خواهد ماند. مردی که جمهوریت را نه در شعار، بلکه در میدان‌های خدمت معنا کرد، امروز به الگویی زنده برای حکمرانی تراز انقلاب بدل شده است.