کیانا تصدیق‌مقدم، خبرنگار گروه فرهنگ: اواخر سال 1403 است و فیلمسازان درتلاشند آثارشان را در ترکیب اکران نوروزی جای دهند. هشت فیلم انتخاب می‏شود که در میان آنها یک اثر تاریخی، سه کمدی، یک اکشن، یک درام، یک موزیکال و یک اثر کودک‌ونوجوان دیده می‌شود. نام یکی از آثار به‌واسطه پیشینه‏اش به گوش مخاطب آشنا بود: «پسر دلفینی 2»؛ انیمیشنی که در جشنواره چهل‏وسوم فجر به نمایش درآمد و با استقبال اصحاب رسانه و تماشاگران همراه شد.
 به اردیبهشت 1404 بر‌گردیم؛ دوماه از اکران «پسر دلفینی 2» به کارگردانی محمد خیراندیش و تهیه‏کنندگی محمدامین همدانی گذشته است و این انیمیشن موفق شده با جذب 274 هزار و 296 مخاطب در 13 هزار و 734 سانس، گیشه 19 میلیارد و 976 میلیون تومانی را برای خود رقم بزند. انیمیشن‌ها جدا از جنبه سرگرم‏کننده‌ای که دارند، این‌روزها معدنی پولساز در سراسر جهان شناخته می‌شوند. این فیلم‌ها به‌صورت ذاتی و فارغ از زبان و نژاد، آدم‌ها را در هر سن‌وسالی درگیر خودشان می‌کنند و شاید همین استقبال دلیل توجه کشور‌های مختلف به این صنعت باشد. چنین آثاری علاوه‌بر نمایش در داخل کشور، ظرفیت به نمایش درآمدن در سراسر جهان را دارند، برای مثال «پسر دلفینی 1»، 23 میلیارد و 602 میلیون تومان در گیشه ایران و حدود 32 میلیارد تومان در روسیه فروخت. به‌گفته کارگردان این اثر «پسر دلفینی ۱» در بیش از ۳۰ کشور اکران و به ۱۲ زبان ترجمه شده است.
 البته جدا از اهمیت بحث اقتصادی، نمی‌توان نقش و تأثیری را که انیمیشن‌ روی کودکان می‌گذارد، نادیده گرفت و از همین‌ ‌رو توجه به تولید آثاری که مطابق با هویت و فرهنگ ملی باشد بسیار حائز اهمیت است. البته در دهه‌های اخیر توجه به این حوزه بیشتر شده اما هنوز کم‌وکاستی‏‏هایی وجود دارد، برای مثال محمدامین همدانی در گفت‏وگویی که مدتی پیش با «فرهیختگان» داشت به برخی از این کمبودها اشاره کرد و گفت: «ما برای تولید انیمیشن مشکلات زیرساختی داریم. اینترنت و نبود سرمایه این‌ها جزء موضوعاتی است که همه می‌دانند و برایشان قابل‌حدس است، اما فرار مغز‌ها از مهم‌ترین مشکلاتی است که داریم، درواقع تولیدکننده انیمیشن متخصص خیلی‌سخت یافت می‌شود و زمانی که به یک محصول می‌‌رسد جذب کمپانی‌های بزرگ خارجی می‌شود و از کشور می‌رود. اگرچه استودیو‌های پایداری مثل استودیوی ما باعث می‌شوند به‌مرورزمان، مهاجرت معکوس اتفاق بیفتد و الان شاهدیم بعضی از همکارانمان که از کشور رفته بودند دوباره برگشته‌اند و درکنار ما انیمیشن تولید می‌کنند.»

   نگاه مثبت سینماداران به اکران انیمیشن
علاوه بر حمایت از تولید انیمیشن، توجه به آن در بحث اکران هم مهم است. به زبان ساده‏تر در شرایطی که سالن‏دارها ترجیح می‏دهند به‌دلیل بازگشت سرمایه و درآمدزایی در گیشه سینما، سانس‌های بیشتری را به‏خصوص در ساعات طلایی، به کمدی‌ها اختصاص دهند، مدیران باید با سیاست‏گذاری‏های مناسب فرصت دیده شدن را به انیمیشن‌ها و دیگر ژانرها بدهند. زمانی که این اتفاق شکل بگیرد، با گذر زمان تماشای انیمیشن در سینما فرهنگسازی می‏شود و این آثار هم مخاطب وفادار خود را پیدا می‏کند و نتیجه بهتری را در گیشه رقم می‏زنند. تهیه‏کننده «پسر دلفینی» در بخشی از گفت‏وگوی خود به اکران انیمیشن در ایران اشاره کرد و گفت: «شما ممکن است یک فیلم خوب داشته باشید ولی نمایش و عرضه آن بد باشد و آن‌طور که باید به دست مخاطب نرسد و از بین برود، درنتیجه توزیع بعضی‌وقت‌ها از تولید مهم‌تر است. درباره وضعیت اکران انیمیشن در ایران باید بگویم این آثار خیلی جایی در سینما نداشتند، یعنی اکران‌های کم‌سانس صبح به آن‌ها داده می‌شد و اگر استقبال مخاطب را به‌همراه داشت، سانس‌های بیشتری به آن‌ها داده می‌شد اما بعد از اینکه انیمیشن‌ها در چندسال اخیر خیلی پرفروش شدند، نگاه شرکت‌های پخش نسبت به آن‌ها متفاوت شد.»