کاوه علی اسماعیلی، خبرنگار: نه آقا! هر چه بیشتر جلو برویم، ممکن نیست اوضاع بهتر شود. نه هواداران از موضع خود کوتاه می‌آیند، نه قرار است پرسپولیس قهرمانی یا افتخار جدیدی در این فصل کسب کند. اگر قرار بود با خریدن زمان و فروش رؤیا به اهالی فوتبال، اوضاع بهتر شود، تا به حال شده بود. هر روز که می‌گذرد، خشم هواداران پرسپولیس بیشتر می‌شود زیرا آن‌ها فکر می‌کنند درویش مشغول بارفیکس روی اعصاب‌شان است. البته شاید استعفا و کناره‌گیری می‌توانست این فضا را بشکند اما حالا زمانی است برای سیر گریستن در سیرِ سقوط یک تیم.

درویش، خوش‌شانس‌ترین مدیرعامل تاریخ باشگاه پرسپولیس است. هیچ مدیری در تاریخ این باشگاه (بعد از انقلاب) با چنین حجمی از نقدینگی و آسودگی مالی وجود خارجی نداشت. هر مدیری آمد، یا بدهکار بود، یا بی‌پول. تک‌تک مدیران پیش از درویش با مشکلات و سختی‌هایی کار کردند که قابل بیان نیست، اما وقتی نوبت به درویش رسید، پرسپولیس به گلستانی پر از گل و بلبل تبدیل شد. با این حال، باید پرسید چرا هرگز محبوب نشد

درویش مدیری است که حتی با وجود استعفا، باز هم ماند و طوری رفتار می‌کند که انگار قرار نیست دفتر میدان پیروزان را ترک کند. انصاف را کنار نگذاریم، قهرمانی لیگ، جام حذفی و سوپرجام هم با پرسپولیس دارد ولی این موضوع باعث محبوبیتش نشد. فقط چند مدیرعامل در پرسپولیس بودند که با احترام رفتند، گرشاسبی، سمیعی و شاید یکی دو نفر دیگر. بقیه آن‌ها مجبور شدند فحش و تهدید و شعار «حیا کن، ر‌ها کن» را تحمل کنند؛ درویش هم شبیه به آنهاست اما با این تفاوت که تلاش او برای ماندن در پرسپولیس، مثال‌زدنی است. هیچ مدیری به اندازه درویش، چنین تلاشی برای ماندن نداشت و هر وقت شرایط بد شد، مدیرعامل با اعوان و انصارش رفت، ولی داستان فردی که (به درست یا به غلط) همیشه در مظان اتهامات عجیبی مالی و انضباطی بوده، با بقیه فرق دارد.

در میان شاخص‌های عملکرد مدیریت، معیار ارزش کسب شده یا EV از اهمیت بالایی برخوردار است. این معیار به معنای ارزش‌های به دست آمده در جریان انجام پروژه‌های مدیریتی است. اگر همین معیار را بنای قضاوت عملکرد درویش قرار دهیم، به این نتیجه می‌رسیم که پروژه‌های این فصل او باعث کسب قهرمانی نشد. در واقع پروژه‌هایش شکست خورد و جالب اینکه خودش هم پیش‌بینی این موضوع را داشت. او چندی قبل گفته بود: «یک تیم، هر سال که نباید قهرمان شود.» ولی این جمله، نسخه آرام‌بخشی برای هواداران نبود. آن‌ها اتفاقاً برخلاف تصورات درویش معتقدند پرسپولیس باید هر سال قهرمان شود. تصور کنید روزی، مدیر باشگاه بایرن‌مونیخ چنین جمله‌ای را به زبان بیاورد!

و در نهایت، دوران مدیریت درویش پر از اتفاقات بزرگ و کوچک بود. از درگیری با مدیران فدراسیون گرفته تا بی‌اعتمادی هواداران؛ اگر از مدیریت سنتی به سبک علی پروین فاصله می‌گرفت، شفافیت بیشتری در مسائل مالی – قراردادی داشت، در جذب بازیکنان مؤثر پافشاری می‌کرد، نقل و انتقالات را جدی می‌گرفت و می‌توانست از طریق مشاوران و معتمدانش به هواداران نزدیک‌تر شود، امروز وضعیت بهتری داشت ولی برخی دعا می‌کنند زودتر فصل تمام شود و درویش به خانه بازگردد؛ البته اگر دست از مدیریت باشگاه بکشد.