کیانا تصدیق‌مقدم، خبرنگار گروه فرهنگ: «غریزه جنسی، عشق، خیانت» سه محور اصلی اثرِ پلتفرمِ تازه‌تأسیس شیداست؛ محور‌هایی که اگر قصه کافی به آن تزریق شود، به‌راحتی با ایجاد حس کنجکاوی، توجه مخاطب عام را به‌خود جلب می‌‌کند و به‌نظر می‌رسد رضا دادویی در اولین تجربه سریال‌سازی‌اش روی این مثلث موضوعی حساب باز کرده است.
سریال «آبان» با سکانسی از بازی میرسعید مولویان (امیر) شروع می‌شود. مردی که در تلاش است با هر راه و روشی از خانواده‌اش مراقبت کند. در قابی دیگر آبان، زنی باهوش و مقتدر جلوی دوربین رفته که عاشق شوهر و فرزندش است. لاله مرزبان این نقش را ایفا می‌کند و انصافاً هم چهره جدیدی از خود نشان می‌‌دهد که به چشم مخاطب آشنا نیست. سه‌ضلعی کارگردان در نهایت با شهاب حسینی کامل می‌شود (ثابت)؛ مردی مریض‌احوال اما پولدار که با تصمیماتش زندگی امیر و آبان را تحت‌تأثیر قرار داد. امیر و آبان که زندگی عاشقانه‌ای داشتند از یکدیگر جدا شدند؛ مرد عاشق با دوستش به آبان خیانت کرد و در نهایت از تنفر آبان نسبت به امیر، عشق ثابت متولد شد. حالا با این پیش‌زمینه می‌‌توان به چند نکته درباره سریال اشاره کرد.
1. کارگردان دست روی موضوعاتی گذاشته که برای نسل امروز و مخاطب عام جذابیت دارد؛ اما موفق نشده به‌خوبی به آن بال و پر بدهد و خط داستانی مشخصی را طی کند. دادویی می‌خواهد همزمان به چند موضوع اشاره کند و روی هیچ‌کدام از آن‌ها ریز نمی‌شود و این تکثر موضوعی بدون داشتن قصه باعث شده، داستان از ریتم خارج شود. برای مثال در سکانسی امیر از دوری همسرش گریه می‌کند و درست همان شب و وقتی آبان می‌خواهد برگردد، به او خیانت می‌کند. بعد از این سکانس آبان که از ثابت متنفر بوده پیش او برمی‌گردد و با دیدن یک تخت و چند دارو احساساتش تغییر می‌کند و به ثابت علاقه‌مند می‌شود. داستان منطق روایی ندارد این موضوع باعث شده مخاطب آن را غیرواقعی بخواند و نتواند با آن همذات‌پنداری کند. البته که سریال «آبان» سکانس‌های تأثیرگذاری هم داشته اما به‌نظر می‌رسد تعدد در گروه نویسندگی و عدم هماهنگی بین آن‌ها باعث شده این اثر در برخی سکانس‌ها افت چشمگیری داشته باشد و در نتیجه از ریتم خارج شود.
2. یکی از نقاط قوت سریال «آبان» را می‌توان به انتخاب بازیگران نقش اولش ربط داد. به‌نظر می‌‌رسد کارگردان تصمیم گرفته در کنار چهره‌های شناخته‌شده‌ای مثل شهاب حسینی و امین حیایی، بازیگرانی را جلوی دوربین بیاورد که چشم مخاطب کمتر با آن آشناست و به همین دلیل دست روی لاله مرزبان و میرسعید مولویان گذاشته است. هر دو این بازیگران چهره جدیدی از خودشان نشان می‌دهند و با این‌ وجود که در برخی سکانس‌ها حس لازم را انتقال نمی‌دهند اما می‌توان گفت بازی قابل قبولی را برای مخاطبان به نمایش گذاشتند.
3. اگر موسیقی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر یک فیلم یا سریال در نظر بگیریم، سریال «آبان» در این زمینه نمره قابل قبولی کسب می‌کند. محسن چاوشی بار دیگر به کمک شناختی که از سلیقه شنوایی مخاطب دارد، ترانه‌ای خلق کرده که در طول سریال به برخی سکانس‌ها جان می‌بخشد و زمینه بیشتر دیده شدنش را فراهم می‌کند.