طیبه علیرضایی، خبرنگار: سید بزرگ با همان لحن دلنشینش گفت: «الی اللقاء فی الشهاده» (به امید دیدار در عالم شهادت)، سپس به سرعت راهی شد به سمت محل قرار.
یاران و دوستدارانش مبهوت بر جا ماندند. «آخر ما که پیش هم بودیم، دوشادوش هم مشغول جهاد، کجا رفتی حبیب ما؟ قرار جدید کجاست؟ «الشهاده» دقیقا کجاست؟ نکند نشانی‌اش را پیدا نکنیم.» 
از آن‌ سو صهیونیست‌های بزدل که جز از ورای دیوار‌ها نمی‌جنگند، به خیال خام خودشان با حذف نصرالله -هم‌او که کابوس روز و شبشان بود- حزب‌الله ضعیف شده است، اما همچنان عقده‌شان وا نشده و آتش حرصشان فرو‌ننشسته، در مراسم تشییع او دیوار صوتی می‌شکنند. موتوا بغیضکم! هیچ راهی در مقابل ملت شهادت برای شما باقی نمانده‌ است. امت اسلام ناب ‌همه‌‌ پیروزی‌هایش را مدیون شهادت‌های عظیم‌ است. هیچ راهی برای‌ شما باقی نمانده‌ است جز ذلت و نابودی.
اما یکی از حماقت‌های سریالی رژیم‌صهیونیستی همین به پرواز درآوردن جنگنده‌ها بر بالای مراسم تشییع بود که باعث شد حماسه‌ خفته در مراسم عزاداری و مشایعت جنازه، خود را عیان برای مشایعت‌کنندگان و ناظران جلوه‌گر کند و صدای مهیب جنگنده‌ها بر اثر غریو «هیهات من الذله» امت حزب‌الله گم شود. آری این عزت ردای برازنده‌ای است که به برکت مجاهدت مجاهدان و خون شهیدان بر قامت مردم مقاوم پوشانیده شده است...زبان حال این بود که پدر جان ما! عزیز‌تر از جان ما! حالا که جمع‌ دوستدارانت جمع است، چه سخت است که تو بینشان نیستی. تو در کالبد این جمعیت عظیم انسانی در این خطه‌‌ کوچک، روح مقاومت و اتحاد دمیدی؛ و حالا کجایی نصرالله؟ نصرالله اَینَ؟ تو را در شهادت بیابیم؟ و نشانی شهادت همان‌ است که سر‌انگشت اعجاز‌گونه‌‌ کلامت، افق رویایی‌اش را پیش چشم می‌آورد.
 اینجا در خیمه‌گاه اصلی مقاومت (به قول سید شهید) خیل عظیمی از ایرانیان نیز دل‌هایشان به ضاحیه گره خورده بود، بسیاری نیز خود را به بیروت رسانده بودند. به جایی که همیشه برایشان یادآور سید‌حسن عزیز بود و از آنجا کلمات امیدبخش، حماسی و جادویی او را شنیده بودند. غیرت او را نسبت به ایران از آنجا دیده و شنیده بودند و علاقه و ارادت بی‌نظیرش به رهبر این امت که باعث همذات‌پنداری زاید‌الوصف بین او و قلوب ایرانیان بود. ایرانیانی که فرزند آیین‌هزاران‌ساله‌ مهر‌ند. مهر اصلا و اصالتا به معنای عهد و پیمان است، اما چون گوهر عشق وفای به عهد است، مهر در طول زمان دچار تحول معنایی و مترادف عشق شده است.
آری، ماندن بر سر عهد عادت دیرینه‌‌ این مردم است. تا نابودی ریشه‌های ظلم و غصب، «انا علی العهد».