محمدصادق علیزاده، دبیر وقایع اسرائیلیه: کارت‌های رسانه‌ای که حزب‌الله صادر کرده را صبح روز تشییع تحویلمان می‌دهند. با این‌ها تا فیها خالدون ورزشگاه می‌شود رفت. به جهت احتیاط برای جعل و کپی چاپشان هم نیمه‌شب قبل صورت گرفته است. کارت یکی از عکاس‌ها صادر نشده. کارتم را می‌دهم به او. از شب قبل تصمیم گرفته بودم به جای استادیوم و جمع رسمی و دیپلماتیکش، توی خیابان باشم و بین مردم. ثمره‌اش را هم در ادامه برداشت کردم وقتی دسته چهار فروندی جنگنده‌های اسرائیلی از بالای سرمان رد شد. ما وسط بزرگراه و میان مردم و در ضلع شرقی ورزشگاهیم. ساعت از ۱۳ گذشته و نیم ساعتی از آغاز مراسم و مدیریت برنامه در حال پخش کلیپ‌های حماسی است که یک آن در دل آسمان با دسته پروازی چشم توی چشم می‌شوم. به حومه ورزشگاه که می‌رسند، حسابی می‌آیند پایین. آنقدر پایین که اینتک (دریچه هوای ورودی موتور جت) اف-۱۵ لیدر دسته پروازی را به وضوح می‌بینم.
زمان برایم می‌ایستد. قفل می‌کنم. نه از ترس یا نگرانی، بلکه از فرط نامتناسب بودن آنچه که به انسانی‌ترین فرم و شکل ممکن روی زمین جریان دارد با آنچه که سی چهل متر بالای سرم می‌بینم به غیرانسانی‌ترین شکل ممکن. تقابل پرنده جنگی مسلح با زن و مرد و پیر و کودک و جوان با دست‌های خالی. میخکوب می‌شوم توی خلأ! نه صدایی است، نه زمانی، نه مکانی. زمان ایستاده. من ایستاده‌ام. دسته پروازی ایستاده. پخش مستقیم المنار روی تلویزیون‌های شهری ایستاده و سکوت و سکوت و سکوت... با شعار لبیک یا نصرالله زن لبنانیِ پشت سرم از خلسه‌ای که در آن غوطه‌ورم به پرتاب می‌شوم بیرون. لبیک یا نصرالله او و دیگران نهیبی است برای به خود آمدن و دست به گوشی شدن برای ثبت و ضبط کنش انسانی جمعی روی زمین که برعکس من نه قفلند نه مبهوت و در اوج هوشیاری دارند با لبیک به فردی که دشمن صهیونی بیشتر از اندازه کوه ویرانی‌هایی که در کفرکلا و عدیسه و خیام و دیگر مناطق جنوب لبنان بر جای گذاشته، از تابوت و پیکرش هم کینه دارد.
چنان رهبر و مجاهدی را هم لاجرم باید که این مردم با آگاهی تاریخی و جمعی و ضد ظلم و ضداستعماری خود علیه میلیتاریسم تکنولوژیک خصم اسرائیلی و اف-۱۵ها و اف-۳۵های آمریکایی‌ساختش به رخ بکشند. شعار و شعور درهم شده و حاصل ترکیبی است سخت‌هضم برای امثال من ایرانی که ۳۶ سال است گلوله‌ای در خاک و ملکم شلیک نشده. مراحل متعالی لطافت و رقت قلب در عین بأس شدید کالحدید است که فقط در جهاد دست‌یافتنی بوده و بی‌جهت نیست مجاهدان راه حق در میانه معرکه آتش و خون و آهن حتی از دیدن گل آفتابگردان هم به وجد می‌آیند، درست عکس دشمن اسرائیلی که هنگام عقب‌نشینی حتی درخت‌های جنوب لبنان را هم از ریشه درآورده و پارک بازی کودکان را زیر و رو کرده است. آن مرد شیعه جنوب لبنان درست می‌گفت؛ اسرائیل نه فقط با مقاومت و انسانیت بلکه با سنگ و خاک و طبیعت هم دشمن است.