حسن اصیل، رئیس سرای نوآوری صنعت نسل 4 واحد آذرشهر استان آذربایجان شرقی: برای دو برابر کردن سهم اقتصاد دیجیتال از کل اقتصاد کشور دو مسئله پیش روی ما خواهد بود که اولین بحث مربوط به زیر ساخت است و باید زیرساخت‌های موجود را بهبود دهیم. زیرساخت نیز می‌تواند مربوط به پهنای باند و سرور‌های در حال توسعه در کشور (دیتا سنتر‌ها) باشد. مسئله دوم هم بحث فرهنگ است. یعنی باید فرهنگ مربوط به حوزه اقتصاد دیجیتال و همچنین استفاده از فناوری اطلاعات را ارتقا دهیم. درحقیقت باید جامعه را به این سمت سوق دهیم،حالا چه افرادی که در حوزه صنعت فعالیت می‌کنند و چه عموم مردم. همچنین در کنار عوامل ذکر شده، بحث مربوط به توسعه دولت الکترونیک هم مطرح است. 
وقتی بحث مربوط به فرهنگ و زیر ساخت را حل کردیم، مسئله مهم ما مسئله سرویس است. نگاه کنید امروز در شهر‌های مختلف بحث‌های مربوط به پروژه فیبرکشی را داریم، اما این سؤال مطرح است که چنین کاری در دوسال گذشته چه تأثیری روی زندگی مردم گذاشته است؟ آیا اثر‌گذاری این کار را حس می‌کنیم؟ طبیعتا اینطور نیست. دلیلش هم آن است که ما اصلاً سرویس‌هایی برای ارائه در این بستر نداریم تا بتوانند این بخش را توسعه دهند. به همین دلیل در این بخش نیاز است تا از استارتاپ‌های فعال در حوزه اقتصاد دیجیتال، کمک بگیریم و بتوانیم خدمات جدیدی را ارائه دهیم. قطعاً برای اینکه استارتاپ‌ها هم بتوانند کار خود را به نتیجه برسانند باید بحث مربوط به بروکر‌های فناوری را دنبال کنیم تا از این طریق ارتباط را بین فناوران و صنایع ایجاد و درنتیجه بتوان سرویس‌های لازم را ارائه داد. 
بحث اصلی که در دانشگاه مطرح است، بحث تولید علم و فناوری است و این بستر هم بر اساس فناوری‌هایی که در دانشگاه توسعه پیدا می‌کند؛ شکل خواهد گرفت. ما نباید از صنایع انتظار داشته باشیم تا به سمت فناوری‌های جدید رفته و خودشان بحث تولید فناوری را داشته باشند. قطعاً در این وضعیت این کاری است که در دانشگاه‌ها، مخصوصا در دانشگاه آزاد اسلامی می‌تواند شکل بگیرد و معتقدم ارکان موجود در دانشگاه آزاد، دید بهتری نسبت به دانشگاه‌های دولتی دارند. بحث مربوط به تولید فناوری است. علت این مسئله هم آن است که دانشگاه آزاد همیشه به سمت ایستادگی روی پای خود حرکت کرده و حتی یک ریال هم بودجه دولتی نداشته و به چاه‌های نفت وابسته نیست. به همین دلیل دانشگاه آزاد دیدگاه و پتانسیل بهتری در مسیر حرکت به سمت اقتصاد دیجیتال دارد. 
با این حال، درباره اینکه دانشگاه به سمت کدام یک از فناوری‌ها پیش رود، با دو چالش رو به‌رو هستیم. اولین مسئله اینکه دانشگاهی که به سمت تولید فناوری پیش می‌رود چگونه چالش‌ها را شناسایی و نیاز‌ها را احیا کند. در این بستر نیازمند حضور افرادی هستیم که بتوانند بحث نیازسنجی حوزه صنعت را انجام دهند و اگر نیازسنجی درست انجام شود، طبیعتا بحث بازار را خواهیم داشت و می‌توان در زمان کم و سریع فناوری‌ها را تجاری‌سازی کرده و به صنعت ارائه دهیم. طبیعتا با چنین کاری صنعت نیز در قالب محصولات جدید یا افزایش کیفیت محصول و کاهش هزینه می‌تواند فعالیت‌ها را پیش ببرد. بحث دیگر نیز مربوط به فروش فناوری است که در این زمینه نیز در چندین سال گذشته، سرا‌ها شکل گرفته‌اند. سرا‌ها اصطلاحاً به عنوان یک کریدور برای دانشگاه در جهت عرضه فناوری‌های مختلف به بازار عمل می‌کنند. 
ما در بحث شبکه فناوری تقریباً 8 سرا داریم که در زمینه اقتصاد دیجیتال به صورت تخصصی در دانشگاه آزاد فعالیت می‌کنند. با این حال رویکردی که در سرای نوآوری صنعت نسل4 دارد اول بحث مکانیزاسیون است، رویکرد دوم بحث هوشمندسازی و رویکرد سوم نیز بحث تجارت الکترونیک است تا بتوانیم در این زمینه حرکت کرده و سرویس‌های مختلفی را ارائه دهیم. به همین دلیل نیز ساختاری در سرای نوآوری ایجاد کردیم که مربوط به پذیرش استارتاپ‌هایی است که در زمینه اقتصاد دیجیتال بتوانند به ما کمک کنند. این مسئله را هم در قالب مرکز رشد دانشگاه آزاد انجام می‌دهیم. 
بحث بعدی نیز مربوط به ارائه خدمات فناوری و خدمات مشاوره در زمینه اقتصاد دیجیتال بوده و طبیعتا از پتانسیل اساتید و اعضای هیئت علمی و مدرسان دانشگاه استفاده می‌کنیم. البته ما این کار‌ها را در قالب مرکز خدمات مشاوره دنبال می‌کنیم. بحث سوم نیز مربوطه به خدمات آزمایشگاهی است که بر اساس 26 آزمایشگاهی که در اختیار داریم آن را دنبال می‌کنیم. بحث چهارم نیز مربوط به تجاری‌سازی محصول است تا به صورت تخصصی در این حوزه بتوانیم به تیم‌های استارتاپی کمک کنیم. البته دیدگاهی نیز نسبت به نیاز‌های بازار داریم و به دنبال آن هستیم تا آن را به واحد‌های فناور ارائه و مشخص کنیم که چه نیاز‌هایی از سمت بازار وجود دارد. 
رویداد عصر امید یکی از کار‌های خوبی است که در چندین سال گذشته در دانشگاه شکل گرفته و اصطلاحاً به بحث شبکه‌سازی برای شناخت پتانسیل‌های دانشگاه نسبت به یکدیگر کمک می‌کند تا از این طریق پتانسیل‌های مختلف موجود بتوانند با یکدیگر بنیان‌گذاری کرده و با یکدیگر فعالیت‌های متمرکز و یکپارچه را انجام دهند. روی همین بستر هم معتقدم، بیشترین کمکی که رویداد عصر امید می‌تواند انجام دهد مربوط به شبکه‌سازی است. با این حال دیدگاه دیگری نیز در اینجا مطرح است و آن هم اینکه ما در حوزه نمایشگاهی بتوانیم بازیگران دیگری هم به این حوزه اضافه کنیم تا مشتریان واقعی که به دنبال خرید محصولات هستند، در قالب جلسات مختلف و بازدید از نمایشگاه بتوانند از فناوری‌های موجود استفاده کنند. 
آنچه مسلم است اینکه در رویداد جلسات مختلفی داشته‌ایم که یکی از آن‌ها بحث شناخت پتانسیل‌های موجود در این شبکه است. با این حال طبیعتا باید بستری فراهم شود تا این ارتباطات حفظ و به ارتباطات پایدار منجر شود. برای این کار نیز دانشگاه نیازمند بستری است تا بتواند این شبکه را حفظ کند. مسئله دوم اینکه طبیعتا در هر رویدادی ما تفاهم‌نامه‌هایی را با صنعت منعقد می‌کنیم، ولی باید زمینه‌ای فراهم شود که بر اساس آن بتوانیم از طریق پتانسیل‌های خارج از دانشگاه یعنی از طریق صندوق‌های پژوهش فناوری و حمایت‌های دولتی، بودجه‌هایی را جذب کنیم تا تفاهم‌نامه‌هایی که معمولاً نیز فناورمحور هستند به سمت تولید نمونه اولیه حرکت کرده و به قرارداد‌های انتقال فناوری منجر شوند.