شهاب دارابیان، روزنامه‌نگار: مهدی رمضانی، چهره‌ای که نام او با فرهنگ و مدیریت فرهنگی گره خورده است، نمونه‌ای از مدیرانی است که در مسیر خود از هیاهوهای معمول و نگاه‌های جناحی فاصله گرفته‌اند. او که در دولت سیزدهم به‌عنوان دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور منصوب شد، در طول دوران مسئولیت خود نشان داد که کار و خدمت به مردم اولویت اوست، نه سیاست‌زدگی یا ترویج ایدئولوژی‌های حزبی.
در فضایی که بسیاری از مدیران فرهنگی با تغییر دولت، مسیر خود را تغییر می‌دهند یا از کار فاصله می‌گیرند، رمضانی تا آخرین ساعات مسئولیت خود دست از تلاش برنداشت. او نشان داد که می‌توان بدون توجه به نگاه‌های سیاسی و جناحی، به اهدافی بزرگ‌تر چشم دوخت و در راستای تحقق آن‌ها گام برداشت. نگاهی که او در مدیریت خود داشت، نمونه‌ای از همان فرهنگ کاری است که جامعه امروز ما به شدت به آن نیازمند است: تمرکز بر اهداف، تحمل شنیدن نظر مخالف، و تلاش برای تغییرات بنیادین به جای درگیر شدن در روزمرگی‌ها.
ویژگی مهم رمضانی، دوری از حاشیه بود. او مدیری نبود که وقت خود را صرف پاسخ به جنجال‌ها یا شرکت در بازی‌های رسانه‌ای کند، بلکه سرش در کار خودش بود و همه توان خود را صرف پیشبرد اهداف نهاد کتابخانه‌ها کرد. این رویکرد نه‌تنها نشان از جدیت او در کار داشت، بلکه الگویی برای دیگر مدیران فرهنگی است که باید یاد بگیرند چگونه می‌توان بدون توجه به فشارهای بیرونی، به خدمت و کار ادامه داد.
آنچه رمضانی را متمایز می‌کرد، عدم وابستگی به نگاه‌های حزبی و گروهی بود. در دورانی که سیاست و فرهنگ بیش از هر زمان دیگری به هم گره خورده‌اند، او نشان داد که مدیریت فرهنگی می‌تواند فارغ از جناح‌گرایی و ایدئولوژی‌زدگی باشد. این نگاه بی‌طرفانه نه‌تنها موجب احترام به نظرات مختلف شد، بلکه توانست مسیر تغییر و تحول را هموار کند.
رمضانی به ما یادآوری کرد که مدیریت فرهنگی چیزی فراتر از تصدی یک عنوان است. او با کارنامه‌ای که از خود به جا گذاشت، این پیام را به همگان داد که تغییر و تحول در حوزه فرهنگ تنها زمانی ممکن است که نگاه‌ها به جای منافع شخصی و حزبی، به نیازهای واقعی جامعه معطوف شود.
اکنون که مراسم تودیع او برگزار می‌شود، شاید بهترین زمان برای مرور کارنامه مدیریتی و فرهنگی او باشد. کارنامه‌ای که با تمرکز بر کار و دوری از حاشیه، به الگویی برای مدیریت در فضای فرهنگی کشور بدل شده است. رمضانی رفت، اما راه و نگاه او همچنان می‌تواند چراغ راه مدیرانی باشد که به دنبال تغییرات واقعی و ماندگارند. برای او در ادامه مسیر خدمت آرزوی سربلندی می‌کنم.