دکتر احمد شعبانی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان: قرابت من با مهدی رمضانی، دبیرکل محترم نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور (1403 – 1400) ناشی از تماس‌هایی بود که به منظور تأسیس انجمن علمی ارتقای کتابخانه‌های عمومی ایران در اواخر قرن پیشین شمسی پدید آمده. در آن دوره مهدی عزیز در منصب معاونت نهاد بود و هرچند با مسائل مختلف اداری و اجرایی درگیر، لیکن به‌مرور با حس ملایم و خوشرویی به مسائل نظر داشت و شوق تأسیس انجمن و تجمیع کتابداران را پاس می‌داشت. آن روحیه از شخصی که جوان بود و ایده توسعه کتابخانه‌های عمومی را در ذهن تقویت می‌کرد، موجب شد تا به هنگامی که دوست یکدل ما علیرضا مختارپور به ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران منصوب شد، نامبرده در رأس نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور قرار گیرد. مهدی با سنی جوان، تحرکی بی‌مانند، تعاملی مستمر و کنجکاوی بی‌پایان دارای روحی پذیرا در این سنوات بود؛ هر جدیتی را پاس می‌داشت و هر کوششی را شایسته نیکی می‌پنداشت. در زمانی خرد به اقداماتی دست زد که ‌شأن کتابداری ایران را تعالی بخشید. از همان روز‌های مدیریت به یکباره دعوتی در وبینار برای من و برای همگان صورت پذیرفت که مایکل باکلند در رسای موضوعات کتابداری ثقل سخن دارد. آن دسته افراد که با مسائل دانشگاهی در اطلاع‌رسانی آشنایند، به نام باکلند و برجستگی این استاد گرانمایه در آمریکا واقف بوده و از همان ایام عزم دوست روز‌های نیکویی نهاد کتابخانه‌های عمومی در این سنوات آشکار شد. به فاصله کوتاهی، دیدگاه مدیریتی وی در بهره‌جویی از مدیران متخصص حوزه کتابداری و رویکرد پرمهر و نظرگیر وی به بانوان در پست‌های مدیریتی آشکار شد.
مهدی رمضانی در این سنوات، مشوق چند مطلب در برنامه‌ریزی‌های کلان کتابخانه‌های عمومی کشور بود:
نخست، قانون‌خواهی و قانون‌مداری؛ به نوعی که سعی داشت مشکل حقوق و معیشت کتابداران را از طریق مراجع حقوقی پی‌گیرد. بر این قرار جلسات مستمری را با کمیسیون‌های معتنابه مجلس شورای اسلامی تدارک دید.
دوم، سعی وافر در توسعه ساخت‌وساز کتابخانه‌های مرکزی استان‌ها و کتابخانه‌های عمومی و تجهیزات کتابخانه‌ای مبذول داشت؛ به‌نحوی‌که شماری کتابخانه‌های گوناگون در مراکز استان‌ها با حمایت‌های خیرین و شهرداری‌های محلی بنا شد و یا آغاز به ساخت‌وساز آن مفتوح شد. در همین عرصه توجهی وافر به زمینه‌ خدمات نشان داد، به قسمی که بازگشایی کتابخانه آیت‌الله شهید دستغیب در شیراز بازتاب گسترده رسانه‌ای در سطح ملی پدید آورد و به‌واقع امروزه از کتابخانه‌های عمومی ارجح در سطح منطقه محسوب می‌شود.
سه دیگر، تبلور و جایگاه بداعت‌انگیز در مسائل و مباحث پژوهشی است؛ اشتیاق وی در حمایت از انجمن علمی ارتقای کتابخانه‌های عمومی ایران در برگزاری سمینار‌های بین‌المللی و مهمانداری از شماری استادان عالی مقام از اقصی نقاط جهان و پی‌جویی در چاپ پربرکت فصلنامه تحقیقات و اطلاع‌رسانی و کتابخانه‌های عمومی با جایگاه چارک اول در مجلات علمی و پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، به انضمام طرح‌های پژوهشی متعدد از این نوع مباحث است.
دگر مورد، اهمیت به همگانی‌کردن خدمات کتابخانه‌ای و تعمیم مطالعه است که منتج به سند مطالعه مفید در سال جاری (1403) شد که بسامدی از رنج و مرارت مدیریتی به همراه کوشش کتابداران عمومی است.
در نهایت، تعلق خاطر ایشان در بطن و توجه به کودک و نوجوانان است. بر چنین احوالی پذیرای اندیشه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در ذیل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور بود، بر همین رسم بود که شوق کتابخانه‌های اسباب بازی را در چند کتابخانه مرکزی استان دنبال کرد، از این قرار بود که به تداوم و استمرار به بخش‌های کودک و نوجوانان کتابخانه‌های عمومی و «هدهد سفید» اهمیت داد.
من به عنوان دوستدار کتابخانه‌های عمومی، توفیق مهدی رمضانی را سعادت تمامی فرهنگ‌مداران دانسته، چنانچه طالب تداوم این اقدامات از سوی دست‌اندرکاران محترم و متعالی مدیران جدید بوده تا ایران عزیز را با نشر و طبع خواندن و مطالعه ارتقا بخشیم.