علی دهباشی، سردبیر مجله بخارا: من بیشتر با کار ایشان (مهدی رمضانی) آشنا بودم تا با شخصیتش، اما بدون شک مهدی رمضانی یکی از بهترین مدیران نهاد کتابخانه‌ها بوده است. او در سه سالی که مدیر بود، بدون هیچ تعصبی عمل کرد. رمضانی عاشق کتاب بود و من خیلی متأسفم که از نهاد رفت. حجم عناوین کارهایی که انجام داده، آن‌قدر متنوع و زیاد است که در این فرصت کوتاه قابل بیان نیست. با وجود تجربه‌ مدیریت آقای رمضانی، کار برای مدیر بعدی دشوار شده است؛ چراکه ایشان یک حدی گذاشتند و مدیر بعدی اگر بالاتر نباشد، حداقل باید در همان حد کار کند. مهدی رمضانی در مسئله کتاب و کتابخوانی در جاهای محروم ایران به‌صورت جدی عمل کرد و این یکی از کارهایی بود که تا پیش از او مدیران هرگز انجام نداده بودند.
در چند دیداری که با ایشان داشتم، دیدم چقدر برای مسئله کتاب برنامه دارند. عمده‌ توجه ایشان روی مناطق محروم بود و حتماً در این زمینه کارهای خیلی بزرگی انجام دادند. من فکر می‌کنم که باید علاقه و برنامه‌هایشان راجع به مسئله کتاب و کتابخوانی را در یک سیستم غیردولتی پیاده کنند. اگر این کار را انجام دهند، قطعاً مورد حمایت مردم و اهالی کتاب هم قرار می‌گیرد.
مهمترین و شاید مؤثرترین کاری که او انجام داد، عدم تعصب در خرید کتاب بود. برای ایشان اهمیت مطلب مهم بود و هیچ‌وقت به گرایشات آدم‌ها کاری نداشت. به‌جای اینکه بگوید فلانی چه گرایشی دارد، به مسائلی مانند علاقه به ایران و ادبیات دوستی توجه می‌کرد. برخلاف ایشان، در گذشته بسیاری از کتاب‌ها خریداری نمی‌شد؛ به‌نوعی مهدی رمضانی مدیریت سلیقه‌ای نداشت و مدیریت فرهنگی بسیار قوی‌ای داشت.