سیدمهدی طالبی، پژوهشگر حوزه بینالملل: تعداد شهدای جنایات یک سال اخیر صهیونیستها در منطقه به نزدیک 50 هزار نفر رسیده است. رژیمصهیونیستی بدون مواجهه با فشارهای موثر جهانی و در سایه ناکارآمدی سازمانهای بینالمللی همچنان در غزه و لبنان آدم میکشد و با تشدید محاصره زندگی سختی را بر ساکنانشان تحمیل کرده است. در میان شهدا، اقوام و مذاهب گوناگونی از مسلمانان گرفته تا مسیحیان حضور دارند. طی جنگ کودکان مسیحی نیز به شهادت رسیدهاند. بهطور طبیعی دولتهای غربی که داعیه مسیحی بودن دارند، باید در برابر صهیونیستها به نفع هممذهبان خود موضعگیری کنند اما جز حمایت از تلآویو، واکنش دیگری نداشتهاند. این دولتها همچنین کارکردهای سازمانهای بینالمللی را به نفع رژیم خنثی کردهاند تا صدایی در جهت توقف جنایتهای تلآویو در آنها شنیده نشود. باید توجه داشت رژیم علاوه بر ساکنان فلسطینی در سرزمینهای 1967، کشورهای لبنان، سوریه، عراق، یمن و ایران را نیز مورد تجاوز نظامی قرار داده است.
جنایت گسترده و همهشمول، تجاوز به کشورهای متعدد و ادامه یافتن این روند باعث شده تا تشکیل ائتلافهایی برای مهار صهیونیستها ضروری به نظر برسد. با توجه به تعداد زیاد کشورهای آسیبدیده از اقدامات رژیم، مخالفان انبوه آن و همچنین ضدیت صهیونیستها با تمام ادیان ابراهیمی از اسلام گرفته تا مسیحیت، زمینههای مناسبی برای تشکیل ائتلاف علیه آنها وجود دارد. آیتالله سیدعلی خامنهای، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز گذشته (یکشنبه 6 آبان) در دیدار هزاران نفر از خانوادههای معزز شهیدان امنیت، خواستار تشکیل ائتلاف برای توقف جنایتهای رژیم شدند. ایشان ایستادگی دولتها و بهخصوص دولتهای اسلامی در مقابل رژیم جنایتکار و تشکیل ائتلافی جهانی علیه این رژیم جلاد را ضروری دانسته و فرمودند: «ایستادگی به معنی قطع کمکهای اقتصادی نیست؛ چرا که بدیهی است کمک به رژیم غاصب جزء زشتترین و بزرگترین گناهان است بلکه ایستادگی یعنی تشکیل یک ائتلاف جهانی سیاسی، اقتصادی و در صورت لزوم نظامی در مقابل رژیم خبیثی که وحشیانهترین جنایات جنگی را انجام میدهد.»
نکات
در خصوص تشکیل ائتلافهای مختلف علیه رژیم، نکاتی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند. این نکات در ادامه آمدهاند.
1. مقابله با رژیم در حین وقوع جنگها، به لحاظ زمانی روند مقابله را تقریبا در همان بازه زمانی جنگ محدود کرده و حوزه تقابل را نیز در امور نظامی منحصر میکند. تشکیل ائتلاف اقتصادی، سیاسی و نظامی ضمن گسترش حوزه رویارویی با رژیم به لحاظ زمانی محدودیت را رفع کرده و شکلی از مقابله دائمی به آن میبخشد. از این رو در قالب ائتلاف، مخالفان رژیم همواره علیه آن فعالیت خواهند کرد.
2. رژیم امروزه وضعیتی همانند آلمان نازی پیدا کرده که برای مقابله با توسعهطلبی و جنایتهای آن دولتهای ناهمگونی با یکدیگر ائتلاف کردند تا ماشین جنگیاش را از کار بیندازند. در ائتلاف علیه نازیها، دولتهای غربی با شوروی که کمونیست بود در نسبت ائتلاف قرار گرفتند. در ارتباط با رژیم نیز دولتها و گروههای ناهمگونی که تنها در خصوص ضدیت با صهیونیستها اشتراک نظر دارند میتوانند با یکدیگر علیه تلآویو ائتلاف کنند.
3. عضویت در ائتلافها علیه رژیم حالتی منعطف خواهد داشت بهگونهای که هر کشور میتواند در هرکدام از حوزههایی که تشخیص میدهد وارد ائتلاف علیه تلآویو شود؛ به عنوان مثال یک دولت تصمیم میگیرد در ائتلاف سیاسی عضو شود اما در حوزه اقتصادی و نظامی تحرکی نداشته باشد. همچنین عضویت در ائتلافها میتواند بهصورت رسمی یا غیررسمی و پنهانی صورت گیرد.
4. این ائتلافها بهویژه اقتصادی و سیاسی میتوانند به عنوان عامل فشار غیرمستقیم علیه آمریکا عمل کنند تا این کشور حمایتهای خود از رژیم را کاهش دهد. ائتلاف نظامی نیز میتواند با عدم خرید تسلیحات آمریکایی بر واشنگتن فشار بیاورد. این ائتلافها ضدآمریکایی نخواهند بود و محور مقاومت به همراه متحدانش این مسئله را به شکل جداگانه به پیش میبرند.
5. در حال حاضر ۱۶۴ دولت از ۱۹۳ دولت عضو سازمان ملل، رژیم را به رسمیت شناختهاند. با این وجود تعدادی از دولتهای عضو سازمان ملل یا بهطور کلی با موجودیت رژیم مشکل دارند و برخی دیگر حاضرند تلآویو را در صورت اجرای راهکار 2 دولتی و تشکیل دولت فلسطینی در سرزمینهای 1967 به رسمیت بشناسند.
29 کشور شامل افغانستان، الجزایر، بنگلادش، بولیوی، برونئی، کومور، کوبا، جیبوتی، اندونزی، ایران، عراق، کویت، لبنان، لیبی، مالزی، مالدیو، مالی، موریتانی، نیجر، کره شمالی، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سوریه، تونس، ونزوئلا و یمن رژیم را به رسمیت نمیشناسند. از این میان 25 کشور مسلمانند. همچنین به لحاظ جغرافیایی سه کشور از آمریکای لاتین، هفت کشور از آفریقا و 9 کشور از غرب آسیایند. بسیاری از آنها هیچگاه رژیمصهیونیستی را به رسمیت نشناختهاند.
در میان کشورهایی که رژیم را به رسمیت نمیشناسند تعدادی از بزرگترین صادرکنندگان انرژی دنیا قرار دارند؛ شامل کشورهای عربستان سعودی، عراق، کویت، قطر و ایران. به لحاظ اقتصادی نیز علاوه بر تولیدکنندگان انرژی، اقتصادهای قدرتمندی مانند اندونزی و مالزی در میان آنها حضور دارند. تشکیل ائتلاف موثر علیه رژیم نیازمند تعداد انبوهی از دولتها نیست و میتواند با چند 10 کشور نیز این اقدام را انجام داد. این مسئله را میتوان با نگاهی به قدرتمندترین ائتلافها و سازمانهای موجود در جهان دریافت. ائتلاف پیمان آتلانتیک شمالی موسوم به ناتو که یک ائتلاف نظامی به حساب میآید، 32 عضو دارد. اتحادیه اروپا شامل 28 کشور است و در سازمان شانگهای 10 کشور و در بریکس 9 کشور عضویت دارند. بر همین اساس 29 کشوری که رژیم را به رسمیت نشناختهاند، یک قاعده مناسب برای تشکیل ائتلاف علیه آنند؛ حتی اگر تعداد زیادی از آنها نسبت به حضور در ائتلاف خودداری کنند.
6. هر ائتلاف میتواند طیف وسیعی از اقدامات را تدارک ببیند. به عنوان نمونه ائتلاف اقتصادی میتواند در وهله نخست از ارتباطات اقتصادی مستقیم با رژیم در حوزه خرید کالا و خدمات جلوگیری کرده، در وهله دوم شرکتهایی که سهامداران عمده آن صهیونیستند را ذیل تحریم قرار دهد، در سومین شاخه علیه شرکتهایی که روابطی خاص با تلآویو دارند اعمال فشار کند و درمورد چهارم تامینکنندگان انرژی رژیم را مورد تهدید قرار دهد.
ائتلاف اقتصادی علیه تلآویو ضمن کاهش توان مالی آن، متحدان دولتی و غیردولتی رژیم در غرب را نیز مجازات میکند تا مسیر خود را تغییر دهند.
7. این ائتلافها لزوما شامل دولتهای رسمی نخواهد بود بلکه بخشی از احزاب و گروهها نیز میتوانند با آن همکاری کنند.
8. دولت کنونی رژیم که بهشدت راستگراست، علنی و بدون پردهپوشی از خواست قلبی خود برای توسعهطلبی ارضی صحبت میکند. این مسئله خود میتواند به عاملی برای تشکیل ائتلاف علیه آنها منجر شود.
بتسالل اسموتریچ، وزیر دارایی کابینه رژیم که در وزارت دفاع نیز همزمان دارای مسئولیت مهمی است در مصاحبهای در مستند Arte با عنوان «اسرائیل؛ افراطگرایان در قدرت» که اخیرا منتشر و مورد توجه قرار گرفته است، علنا اعلام کرده «من یک دولت یهودی میخواهم که شامل اردن، لبنان و بخشهایی از مصر، سوریه، عراق و عربستان سعودی باشد.» هرچند دیگر دولتهای رژیم نیز نیتهای اینچنینی داشتهاند اما دولت کنونی آشکارا نسبت به آنها صحبت میکند.
