یگانه عصاری، خبرنگار: چهاردهمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی نوجوانان جهان در کره جنوبی برگزار شد و در پایان این مسابقات تیم ملی ایران در هر دو گروه دختران و پسران خوش درخشیدند و با شکست تمام رقبای مدعی، روی سکوی قهرمانی ایستادند. با قهرمانی این دو تیم، فاطمه صفرپور و فیض‌الله نفجم هم عنوان بهترین مربیان دنیا را از آن خود کردند تا این افتخارآفرینی کامل شود. فاطمه صفرپور، سرمربی تیم ملی تکواندو نوجوانان ایران که پیش از این در سال 2016 هم عنوان بهترین مربی جهان را از آن خود کرده بود، حالا پس از هشت سال دوباره موفق به کسب این عنوان شده و تیمی فراتر از انتظار را تحویل جامعه تکواندو داده است. او در گفت‌وگو با «فرهیختگان» از این افتخارآفرینی و قهرمانی، راز موفقیت‌های پیاپی و انتظارش از مسئولان گفت. 

برای دومین بار بهترین مربی جهان شدید. کسب این عنوان چه حس و حالی دارد؟
حس خیلی خوبی است. برای من خیلی جالب بود آقای هیون جونگ کوک که جایزه بهترین مربی را به من داد، همان کسی بود که سال 2016 هم جایزه بهترین مربی جهان را به من داد؛ کاملا بر حسب تصادف همان جایزه، همان عنوان و همان شخصی که هشت سال پیش جایزه را به من داد. وقتی دیدم آقای کوک جایزه را به من می‌دهد، خیلی بیشتر خوشحال شدم. این آقا در همه مسابقات حضور ندارند و استاد بزرگ کره‌ای هستند که من جایزه‌ام را از ایشان گرفتم. 

درباره قهرمانی دخترها صحبت کنیم. درخشش دخترها در میدان جهانی فراتر از انتظار بود و شاید کمتر کسی انتظارش را داشت. 
من قبل از اینکه به این مسابقات بروم، دائما با کادرم صحبت می‌کردم که بچه‌ها از همه لحاظ خوبند و مشکلی ندارند، فقط اگر جو سالن روی آنها تأثیرگذار نباشد و بتوانند همانی باشند که اینجایند و همان‌طور بازی کنند، ما بهترین نتیجه را می‌گیریم. همه نگرانی من فقط از جو مسابقات بود که روی بچه‌هایم اثری نگذارد و خدا را شکر که جو سالن آنچنان روی بچه‌ها تأثیری نگذاشت. دلیل این مسئله هم این است که ما جو سالن و شرایط را برای آنها تصویرسازی کرده بودیم و آنها را به این خودباوری رسانده بودیم که زمین جهانی بزرگ است. بچه‌ها‌ انگیزه بالایی داشتند و رفته بودند نتیجه خوب بگیرند. این مسئله باعث شد اصلا نترسند و در زمین خود واقعی‌شان باشند و برای کسب بهترین نتیجه بجنگند. در بازی‌ها اگر یک راند را می‌باختند، راند بعدی را می‌گرفتند و واقعا با ذهنیت برنده به میدان می‌رفتند. اینکه می‌دیدم بچه‌ها تلاش می‌کنند برنده باشند، خیلی مرا خوشحال می‌کرد. توانایی فنی تیم را همه دیدند و ما در کره موفق شدیم یک نتیجه تاریخی کسب کنیم. 

چقدر به این نسل امیدوارید؟ چقدر امیدوارید چندین مدال‌آور المپیک و قهرمان جهان داشته باشیم؟
قطعا این بچه‌ها به تیم بزرگسالان می‌رسند. همیشه همین بوده است و بچه‌ها از رده سنی نوجوانان به رده بزرگسالان رفته‌اند. مبینا، ناهید، مهلا و یلدا و... نمونه آنند و خیلی دیگر دختران قهرمان ما از نونهالان در اردوها بوده‌اند و حالا در اردوی تیم بزرگسالانند و برای کشور افتخارآفرینی می‌کنند. دختران نوجوان تکواندو بدون شک می‌توانند آینده این رشته را تضمین کنند. 

شما بهترین مربی جهانید. مشخصا انتظارتان از مسئولان چیست؟
به‌عنوان یک مربی که 14 سال است مربی تیم ملی هستم، از مسئولان می‌خواهم تیم‌های پایه را رها نکنند و به آنها اهمیت دهند. جایزه رده نوجوانان خیلی کمتر از بزرگسالان است. برای بچه‌هایی در رده سنی نوجوانان پاداش، جایزه، هدیه و... خیلی بااهمیت است و به آنها ‌انگیزه می‌دهد. اهمیت جایزه برای نوجوانان اصلا با رده بزرگسالان قابل مقایسه نیست. از مسئولان می‌خواهم به رده سنی نوجوانان اهمیت ویژه‌ای داده شود، به این تیم‌ها بیشتر رسیدگی شود تا آنها بیشتر دیده شوند. 

مسابقات بعدی تیم مشخص است؟
مسابقات بعدی ما قهرمانی نوجوانان آسیا در کشور اندونزی است که سال آینده برگزار می‌شود و قبل از آن فدراسیون انتخابی‌اش را برگزار می‌کند. 

خانم صفرپور شما چندین مدال، جایزه و عنوان در ایران و جهان دارید و در این سال‌ها بسیار موفق بوده‌اید. راز موفقیت‌های پیاپی خود را چه می‌دانید؟
اینکه بیش از حد تلاش می‌کنم و باور دارم می‌توانیم برنده باشیم. اعتقاد دارم تلاش هوشمندانه و واقعی هر مربی می‌تواند باعث موفقیتش شود ولی هرگز نمی‌توانیم بگوییم که ما صددرصد موفق خواهیم شد چون ورزش حرفه‌ای بالا و پایین زیاد دارد. زمانی ما خیلی تلاش می‌کنیم ولی نتیجه آن‌طور که می‌خواهیم نیست. تکواندو ورزش ثانیه‌هاست و در صدم ثانیه می‌توانی بازی را به نفع خودت تمام کنی یا برعکس، می‌توانی در یک‌صدم ثانیه ببازی. برای همین نمی‌توان گفت ما یقینا برنده‌ایم ولی خود من شخصا هرگز ناامید نمی‌شوم و تا آخرین دقیقه و آخرین ثانیه تلاش می‌کنم تا بتوانیم نتیجه خوب بگیریم.