علی نصیری، استاد حوزه و دانشگاه: به آیه ذیل در سوره مبارکه حشر توجه کنید: «هوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کفَرُوا مِنْ أَهلِ الْکتَابِ مِنْ دِیارِهمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ ان یخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهمْ مَانِعَتُهمْ حُصُونُهمْ مِنَ اللَّه فَأَتَاهمُ اللَّه مِنْ حَیثُ لَمْ یحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهمُ الرُّعْبَ یخْرِبُونَ بُیوتَهمْ بِأَیدِیهمْ وَأَیدِی الْمُومِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصَار»ِ؛ اوست خدایی که کافران اهل کتاب را (یهود بنی‌نضیر) برای اولین‌بار همگی را از دیارشان بیرون کرد و هرگز شما مسلمانان گمان نمی‌کردید که آنها از دیار خود بیرون روند و آنها هم حصارهای محکم خود را نگهبان خود از (قهر و انتقام) خدا می‌پنداشتند تا آنکه (عذاب) خدا از آنجا که گمان نمی‌بردند بدان‌ها فرارسید و در دل‌شان (از سپاه اسلام) ترس افکند تا به دست خود و به دست مؤمنان خانه‌هایشان را ویران می‌کردند، پس ای هوشیاران عالم پند و عبرت بگیرید.»
یهود بنی‌نضیر دژ، برج و باروهای خود را مانع از تحقق وعده الهی می‌پنداشتند، اما خداوند از جایی که گمان نداشتند، سراغ‌شان آمد و کاری کرد که آنان خانه‌های خود را به دست خود ویران ساختند! فرزندان خبیث امثال همین بنی‌نضیرها بیش از 70 سال سرزمین فلسطین و بخش‌های دیگری از پیکر جهان اسلام را اشغال کرده‌اند و حتی حاضر نیستند بخش کوچکی از آن به نام فلسطین ثبت شود. آنان در سایه حمایت قدرت‌های پلید جهانی و سکوت مرگبار حکومت‌های بی‌مایه عربی در تمام این سال‌ها از هیچ جرم و جنایتی دریغ نکرده و نمی‌کنند. یک روز با حمله زودهنگام به جبهه اعراب، جمال عبدالناصر قهرمان آن روز جهان عرب (به‌رغم همه عیب‌هایش) را از غصه دق دادند و امروز نصرالله قهرمان مجاهد عرصه مقاومت را مظلومانه و خائنانه از صفحه روزگار محو می‌کنند.
آنان از کشتار بیش از 50 ‌هزار نفر زن، کودک و سالخورده قهقهه مستانه سر می‌دهند و درکنار پیکر آنان رقص و دست‌افشانی راه می‌اندازند. غافل از آنکه هیچ‌گاه وعده الهی کذب‌بردار نبوده و نخواهد بود: «و من اصدق من الله حدیثا»
ماجرای صدام در همین چندسال قبل پیش چشمان همه ماست. جلاد عراق به‌همراه لشکریان سفاک خود و در سایه حمایت دولت‌های شیطانی جهان، چند دهه خون میلیون‌ها انسان مظلوم را بر زمین ریخت و درپی هشت‌سال جنگ تحمیلی، سوزوگداز میلیون‌ها ایرانی را پدید آورد. آن که خود را قدر قدرت و قدر شوکت منطقه می‌دانست، هرگز باور نمی‌کرد پرونده سست حکومت او درست به دست کسانی که چون دایه پیوسته حامی‌اش بودند، درهم‌پیچیده خواهد شد. ما برای نابودی صدام اصرارها و الحاح‌ها داشتیم و لشکرها فراهم کردیم، اما چون کاری از دست ما برنیامد، به‌ناچار آرام گرفتیم، اما خداوند آرام نگرفت و صبورانه در کمین او و لشکریان او نشست و در فرصتی مناسب دشمن خود را شکار کرد. ممکن است اصرار و الحاح ما و این همه هزینه‌کرد‌ها برای نابودی اسرائیل ثمر آشکاری درپی نیاورد و از نگاه شماری عاقلانه نباشد و چه‌بسا در دوران حیات ما همچنان شاهد شاخ‌وشانه کشیدن صهیونیست‌ها برای جهان اسلام باشیم، اما هیچ مؤمن حق‌پوی قرآن‌شناسی نمی‌تواند این دست از آیات و روایات ناظر به عصر ظهور حضرت حجت (سلام‌الله تعالی علیه) را دیده باشد و درعین‌حال در تحقق وعده الهی مبنی‌بر نابودی کامل یهود ذره‌ای به خود تردید راه دهد: «هوَ الَّذی أَرسَلَ رَسولَه بِالهدى وَدینِ الحَقِّ لِیظهرَه عَلَى الدّینِ کلِّه وَلَو کرِه المُشرِکونَ» آن روز البته چندان دیر نخواهد بود. «اِنهُم یرونه بَعیدا و نراه قَریبا.»