این یادداشت ترجمه بوده و طبیعی است که منطق و الفاظ استفاده شده در این متن مورد تایید «فرهیختگان» نیست اما جهت اطلاع از محتوا در یک روزنامه دانشگاهی عینا منتشر می‌شود.
وقتی ساتوشی ناکاموتو در سال 2008 مقاله سفید بیت‌کوین را منتشر کرد هیچ‌کس نمی‌توانست تصور کند که صنعت دارایی دیجیتال امروز به بیشتر از دو تریلیون دلار برسد. شانزده سال از شروع به کار آن می‌گذرد و دیگر نمی‌توان بازار کریپتو را یک مد زودگذر یا کازینوی لیبرتارین در نظر گرفت. در واقع، این یک پیشرفت جدید در دنیای مالی است. این صنعت بزرگ‌تر و مهم‌تر از آن است که تنها به‌صورت حزبی به آن پرداخته شود. حداقل چند حوزه مالی وجود دارند که به‌واسطه جریان سرمایه‌ها به شکل توکن‌شده ارتقا نمی‌یابند. پرداخت‌های فرامرزی، حواله‌ها، تجارت الکترونیکی، کمک‌های بشردوستانه، بازارهای ارزی، صندوق‌های بازار پول و خریدهای خرده‌فروشی همه شروع به ادغام زیرساخت‌های مالی مبتنی‌بر بلاک‌چین کرده‌اند. از کارگران مهاجر تا مؤسسات بزرگ فورچون 100، کاربرها به دلایل مشابهی به این فناوری روی می‌آورند که ما همگی به‌خاطر آن از اینترنت استفاده کردیم؛ توانایی انجام معاملات با هر کسی در سراسر جهان به‌صورت نزدیک به آنی و با هزینه نزدیک به صفر. مانند پیامک و محاسبات ابری، شبکه‌های بلاک‌چین یک ارتقای غیرقابل انکار در دسترسی، مقیاس‌پذیری، تاب‌آوری و امنیت را نمایندگی می‌کنند. اما سایه سیاست‌های حزبی روی این وعده بزرگ، تاریکی ایجاد کرده است. کریپتو به یک موضوع مهم در انتخابات 2024 تبدیل شده است. در دورانی که هر چیزی از آرگولا تا درمان‌های باروری و خودروهای برقی سیاسی شده، تعجبی ندارد که شکاف‌های قرمز و آبی درمورد کریپتو مشاهده شود. آنچه تعجب‌آور است، درجه‌ای است که خود افراد صنعت این مشکل را تشدید کرده‌اند. ناراحتی آنها از واشنگتن قابل درک است. بین تنظیمات دلخواه و مجموعه‌ای از اقدامات سیاستی خصمانه، شاید جای عذرخواهی برای احساس محاصره وجود داشته باشد. اما بیایید یک قدم به عقب برداریم؛ تقریبا تمامی صنایع نوآور باید با یک منحنی یادگیری تند و بدبینی شدید اولیه مقابله کنند. پاسخ دادن با ذهنیتی از نوع «علیه سیستم» وسوسه‌انگیز است که از نظر روانشناسی رضایت‌بخش است اما عمیقا غیرسودمند. به‌طور صریح، برخی از خودسانسورهایی که از تأثیرگذاران صنعت دیده‌ایم نمایانگر نوعی تخلف سیاسی است.
کینه، استراتژی نیست
مانند خیریه، برندینگ و پیام‌رسانی از داخل شروع می‌شود. زمان آن رسیده که صنعت کریپتو نگرش ما در برابر یکدیگر را رد کند و رویکردی میان‌حزبی را بپذیرد. این تنها یک چرخش تاکتیکی عملی نیست بلکه واقعا همراستایی با یک حقیقت راحت است؛ توسعه یک چهارچوب قوی برای تنظیم دارایی‌های دیجیتال در منافع ملی است و باید ذاتا دوحزبی باشد. سیاستمدارانی به‌نوعی متفاوت مانند چاک شیومر، رهبر اکثریت سنا و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق در سال‌های اخیر به این دیدگاه رسیده‌اند. پس از اینکه ترامپ در زمان ریاست‌جمهوری اش ابتدا این صنعت را نقد کرد در تابستان امسال در کنفرانس بیت‌کوین در نشویل یک سخنرانی در حمایت از کریپتو ایراد کرد. او بیت‌کوین را به «صنعت آهن صد سال پیش» تشبیه کرد و گفت: «اگر کریپتو قرار است آینده را تعریف کند می‌خواهم که در ایالات متحده استخراج، ضرب و تولید شود.» هفته گذشته او حتی با کریپتو در یک‌بار بیت‌کوینی در نیویورک یک همبرگر خرید. شیومر نیز به نفع قانون‌گذاری کریپتو برای تقویت نوآوری آمریکایی در یک رویداد «صنعت کریپتو در حمایت از کامالا هریس» در ماه گذشته اظهارنظر کرد. او گفت: «تصویب قانون‌گذاری در این سال کاملا ممکن است، حتی در این زمان‌های فشرده.» او افزود: «همه ما به آینده کریپتو باور داریم» و گفت که می‌خواهد اعضا از هر دو حزب به هم نزدیک شوند تا «قانون‌گذاری منطقی را تصویب کنیم که به ایالات متحده کمک کند تا به‌عنوان نوآورترین کشور دنیا باقی بماند.» این هفته کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور حمایت خود را از کریپتو اضافه کرد و اهمیت آن را به رقابت‌پذیری آمریکایی مرتبط دانست. او گفت: «ما فناوری‌های نوآورانه مانند هوش مصنوعی و دارایی‌های دیجیتال را تشویق خواهیم کرد درحالی‌که از مصرف‌کنندگان و سرمایه‌گذاران حفاظت می‌کنیم.» او اضافه کرد: «ما یک محیط کسب‌وکار امن با قوانین روشن و شفاف ایجاد خواهیم کرد.» این تکامل در بخشی نمایانگر یک بلوک رأی‌دهی قابل‌توجه کریپتو است که اکنون برآورد می‌شود حدود 52 میلیون آمریکایی را شامل می‌شود. به‌طور مهم‌تر این نشان‌دهنده هم‌صدایی وعده کریپتو با اولویت‌های مهم در هر دو حزب است.
برای دموکرات‌ها کریپتو یک انحراف حیاتی از هزینه‌های بالای مالی و طبیعت انحصاری مالی سنتی است. این یکی از قوی‌ترین ابزارهایی است که ما برای ترویج شمول مالی و تحرک اقتصادی داریم. برای جمهوری‌خواهان کریپتو یک ابزار حیاتی برای حفظ حریم خصوصی و گسترش آزادی اقتصادی در سطح جهانی است. برای هر دو حزب، کریپتو به معنای آینده‌نگری دلار، کدگذاری ارزش‌های دموکراتیک در آینده مالی و حفاظت از رقابت‌پذیری تکنولوژی آمریکایی است. جلسه «اردک لنگ» - کنایه‌ای از رئیس‌جمهور در آخرین سال ریاست خود با حداقل قدرت اجرایی - بعد از انتخابات این پاییز در کنگره نویدبخش این است که نه‌تنها قانون‌گذاری را ارائه می‌دهد بلکه کریپتو را به‌عنوان یک مورد کلیدی در سیاست برای دولت بعدی تثبیت می‌کند. این یک نشانه خوب است که دیگر مراکز مالی بزرگ در اروپا و آسیا در حال پیشرفت با قانون‌گذاری دارایی دیجیتالند. اما آمریکایی‌ها نباید اجازه دهند سایر حوزه‌های قضایی قوانین صدور دلار دیجیتال آمریکا را تعیین کنند. هم دموکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان باید بخواهند که از یکپارچگی دلار آمریکا محافظت کنند و قوانین لازم را برای حمایت از ارز خود و جایگاه‌مان به‌عنوان ارز جهانی پیشرو وضع کنند.
