محمدرضا حاجیعبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: رقابتهای المپیک پاریس با کسب سه طلا، شش نقره و سه برنز برای کاروان ایران به پایان رسید این در حالی است که به قول پرویز مظلومی باز هم کشتی و تکواندو جور ورزش ایران در این رقابتها را کشیدند تا همچنان بهواسطه این دو رشته پرچم ایران در میادین بینالمللی بالا بماند. بر همین اساس گفتوگوی المپیکی – فوتبالی پرویز مظلومی، سرمربی سابق استقلال درباره این رقابتها و البته آخرین شرایط استقلال و فوتبال ایران را در ادامه میخوانید.
المپیک پاریس چطور بود؟ روزهایی که سپری شد برای ورزش ایران چطور گذشت؟
در مجموع بد نبودیم اما در بسیاری از مسابقات حسرت خوردیم. کسب شش نقره یعنی اینکه در شش فینال شکست خورده و این یعنی حسرتهایی که در این رقابتها خوردیم. این المپیک هم برای ما با حسرتهای زیادی به پایان رسید.
در کدام رقابت بیشتر از سایر دیدارها حسرت خوردید؟
بیشتر از همه در کشتی حسن یزدانی. واقعا منتظر طلا از حسن بودیم. او بدشانسی آورد. یا زارع که با یک اختلاف امتیاز شکست خورد. ناهید کیانی هم کمی خوششانس بود او هم میتوانست به قهرمانی برسد. یا رضا علیپور؛ او هم باید در سنگنوردی به مدال برسد اما به حقش نرسید. مثل همیشه در این المپیک هم کشتی و تکواندو جور بقیه رشتهها را کشیدند. تکواندو عالی کار کرد اما از این متاسف شدم که چرا کشتی آزاد به مدال طلا نرسید. بچههای کشتی آزاد هم میتوانستند طلایی شوند اما باز هم تاکید میکنم این دو رشته مثل همیشه جور کاروان را کشیدند. به بچهها خستهنباشید و به آنها تبریک میگویم. در کل بچههای ما با امکاناتی که دارند همین که تا همین جا هم زحمت خود را کشیدند باید از آنها تشکر شود.
در رشتههای دیگر چطور، چرا در خیلی از رشتههایی که در ادوار المپیک شرکت میکنیم موفق نیستیم؟
برای اینکه دم مسابقات تیم میبندیم. چهار سال دیگر هم میگوییم کاهش زودتر شروع کرده بودیم اما باز هم یکی دو ماه مانده به المپیک بعدی تازه کار را شروع میکنیم تا به این رقابت برویم و تازه تیم جمع میکنیم. اینطوری که نمیشود از حالا باید برای چهار سال بعد برای ورزشکارانی که فکر میکنیم میتوانند در المپیک بعدی موفق باشند برنامهریزی کنیم. انگار شرایط این تیمها هم مثل تیم ملی امید است و تازه یک ماه مانده به رقابتها جمع میشوند و همیشه هم ناکام هستند اما با این بضاعت ملیپوشان ما در رشتههای مختلف در المپیک پاریس خوب بودند و به آنها خسته نباشید میگویم و به مدالآوران و افتخارآفرینان کشورمان هم تبریک میگویم.
البته شاید این تیمها هم زود جمع شوند و کار تدارکات و برنامهریزی را زودتر آغاز کنند اما چون فوتبالی نیستند توجهی به آنها نشده و دیده نمیشوند.
شاید اینطور باشد نمیدانم!
از کدام رشتههای دیگر توقع موفقیت و کسب مدال داشتید که این توقع برآورده نشد؟
روی قایقرانی خیلی حساب میکردم اما بچههای قایقرانی هم انتظارات را برآورده نکردند.
به نظر میرسد علیرضا دبیر و هادی ساعی در المپیک نشان دادند که اگر مدیریت بسیاری از فدراسیونهای مهم به قهرمانان این رشتهها برسد میتوان روی موفقیت آنها در رقابتهای بینالمللی حساب کرد.
دبیر از بچههای خوب است و هوای همه را دارد و ما هم هوای او را داریم! بهخاطر همین موفقیت به او تبریک میگویم. به هادی ساعی هم تبریک میگویم اشک او در رقابت فینال در دیدار آرین سلیمی درآمد. بالاخره زحمات او به بار نشست و اینکه چهار نفر در المپیک شرکت کنند و چهار مدال بگیرند بیسابقه بود و بهخاطر همین به رئیس فدراسیون تکواندو هم تبریک میگویم. این نشان میدهد که آنها کار کردند، زحمت کشیدند و دستشان درد نکند و انشاءالله مسئولان هم برای آنها جبران کنند!
درباره وزنهبرداری و ناکامی وزنهبرداران صحبتی ندارید؟ در هر صورت یک قهرمان ملی ریاست فدراسیون وزنهبرداری را برعهده دارد اما آنها انتظارات را برآورده نکردند.
سر مسابقه داودی خیلی حرص خوردم. اینکه چرا حرکت اول را انداخت و از پس وزنه ۲۰۰ کیلویی برنیامد اما وزنه دوم که ۲۰۵ کیلو بود را بلند کرد! خیلی حیف شد اگر داودی کمی شانس داشت او هم میتوانست مدال بگیرد.
به رقابتهای لیگ برتر برسیم. این مسابقات در حالی اواخر هفته جاری شروع میشود که نه از استادیوم برای تیمهای پر هوادار پایتخت خبری است و نه هنوز کمکداور ویدئویی تکلیفش روشن شده ضمن اینکه هنوز بهصورت قطعی استادیوم میزبان رقابت تیم ملی در مقدماتی جامجهانی هم مشخص نیست.
با این وضعیت از موفقیت در المپیک صحبت میکنید؟ واقعا اینطوری میشود اصلا ما با این شرایط در المپیک چه میخواهیم؟ بالاخره المپیک مجموعه همه ورزشهاست و تا اینجا هم ما شاهکار کردهایم. مگر میشود چند ماه رقابتها تعطیل بوده و فرصت بازسازی داشتیم اما این کار را هم برای دقیقه ۹۰ گذاشتیم؟ من بازی با سپاهان را دیدم، فارغ از نتیجهای که به دست آمد آیا باید زمین ورزشگاه نقش جهان با آن سر و شکل اینطوری باشد؟ زمینهای دیگر هم که معرکه هستند. باید فوتبال ما این باشد؟ الان استقلال و پرسپولیس که هیچ، تیم ملی هم زمین ندارد و برای اولین بار است که سرخابیها بهخاطر چنین شرایطی باید در شهرستان از حریفان خود میزبانی کنند. با این شرایط لیگ هم حرفهای است. بعد صحبت از موفقیت در المپیک میکنید! میگویند چرا فوتبال به المپیک نمیرود؟ اصلا چرا باید در جامجهانی با این وضعیت موفق شد؟ اگر سهمیهها بیشتر نمیشد مطمئن باشید به جامجهانی بعدی صعود نمیکردیم. تمام کشورها در تمام رشتهها دارند چهارنعل میتازند اما نمیدانم چرا ما اینطور هستیم، چرا ورزشکار ما باید به دنبال یک جایی باشد که تمرین کند. الان ورزشکار المپیکی ما محتاج نان شب است یا کارگری میکنند تا به المپیک بروند. با این شرایط چطور میخواهند مدال بیاورند؟ یکی درددلهای آنها را بشنود. در دنیا ورزشکار را در پر قو نگه میدارند و همه جور امکانات به او میدهند اما اینجا برای رسیدن به المپیک کارگری میکنند. حتما دیدید که رضا علیپور بعد از رقابت دور مقدماتی گفت که محل تمرینش مثل دخمه است. حق علیپور هم مدال بود اما زندگی او را ببینید. چند سال دارد و چند بار قهرمان شده اما باید با این وضع قهرمان ملی ما باشد.
به لیگ برتر برسیم این رقابتها را چطور میبینید؟
فکر میکنم لیگ خوبی را در پیش داشته باشیم. آرزو دارم استقلال خوب شروع کند چون دیگر هواداران توقع قهرمانی دارند. البته نمیخواهم هنوز مسابقات شروع نشده روی تیم فشار بگذارم اما ما تیم خوبی داریم هرچند تراکتور و سپاهان و همین پرسپولیس هم تیمهای خوبی بستند. در هر صورت معتقدم استقلال باید چند طی هفته اول قدم محکمی بردارد و اگر میخواهد مدعی باشد باید هفتههای ابتدایی نتیجه لازم را بگیرد. در هر صورت فصل را برای استقلال امیدوارکننده میبینم. الان در حال حاضر در شهرستان هستم اما به محض اینکه برگردم در سر تمرینات حاضر خواهم شد چون با جواد نکونام قرار گذاشتم پیش او بروم. اتفاقا دیروز با او صحبت کردم و به جواد و تیم سر خواهم زد تا ببینم اوضاع چطور است. البته در کنار این صحبتها برای یانگا خیلی متاسف شدم و خیلی حیف است که امسال او را نداشته باشیم.
بهعنوان سوال آخر خریدهای استقلال برای فصل جدید را چطور ارزیابی میکنید؟ این بازیکنان میتوانند باعث موفقیت این تیم در فصل پیش رو شوند؟
خریدهای خوبی داشتیم. تا جایی که امکان داشت سرمربی و مدیریت تعامل کردند و با هماهنگی یکدیگر خریدهای خوبی انجام شد. از نکونام هم ممنونم که بدون حاشیه در سکوت چشمهایش را روی خیلی از مسائل بسته و برای موفقیت استقلال به کارش ادامه میدهد. در همین پیش فصل در خیلی مواقع او کوتاه آمد، سکوت کرد و به نظرم با تجربهای که از شرایط پارسال کسب کرد به این شکل دارد به تیم کمک میکند. هرچند خیلیها میخواستند نکونام را وارد حواشی جنجالی کنند اما او به این مسائل تن نداده و وارد حواشی نشد. جالب اینکه یکسری دوستان از همین حالا رو به حاشیهسازی کرده و صحبت از دشمن میکنند درحالیکه دشمن اصلی خودشان هستند هرچند از آنها میخواهم این رفتارها را کنار گذاشته و برای خودشان دشمن فرضی درست نکنند؛ چراکه با ادامه روند فعلی مشخص میشود که دشمن واقعی استقلال خود آنها هستند.