زینب مرزوقی، خبرنگار گروه نقد روز: حواشی جلسات شورای شهر تهران همچنان ادامه دارد و به روز گذشته، بعد از برگزاری دویست‌وپنجاهمین جلسه این شورا نیز کشیده شد. دعوا و جدال در شورا، میان طرفداران علیرضا زاکانی و منتقدان عملکرد شهردار است. روز گذشته در دویست‌وپنجاهمین جلسه شورای شهر، مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران نیز به ماجراهای اخیر پیش‌آمده ورود کرد و تذکراتی پیرامون دوقطبی ایجاد شده داد. چمران در صحن علنی شورای شهر گفت: «بی‌تردید اگر به کسی توهین و ظلمی شده باید جبران شود. هیچ‌گاه اینکه رسانه شهرداری با اعضای شورا دربیفتد را نه‌تنها نمی‌پسندم، بلکه اجازه نیز نخواهم داد. 
بی‌تردید منطق و انصاف بسیار مهم است. به شکلی که شهید چمران در این خصوص گفته، کسی که انصاف ندارد شرف ندارد. عمر ما می‌گذرد اگر به وظایف عمل نکنیم و همه نصیحت‌ها و شعرها به نتیجه نخواهد رسید.
باید با انصاف جلو برویم و هر دو طرف باید این موضوع را رعایت کنند و قطعا پس از آن خدا کمک خواهد کرد. مردم شهیدپرورمان خون داده‌اند، جان داده‌اند، به جبهه رفته‌اند و توانسته‌اند پوزه دشمن را به خاک بمالند؛ چراکه خالصانه آمده‌اند و حرفی که می‌زدند از ته دل بود. بی‌تردید اگر خالصانه کار کنیم، اگر کسی هم نبیند خداوند جزای خیر خواهد داد و باید بدانیم که برکت در کار بسیار مهم است.» ماجرا اما با صحبت‌های رئیس شورا فیصله داده نشد و در یک گفت‌وگوی در حاشیه، یکی از اعضای شورای شهر «استعفای دسته‌جمعی» را پیش کشید.
   ناصر امانی: اگر به بن‌بست برسیم گزینه استعفای دسته‌جمعی مطرح است
منتقدان زاکانی اما باز هم حاشیه جلسه روز گذشته را پررنگ‌تر از متن کردند و این‌بار امانی با اظهارنظری که به نظر می‌رسد خیلی هم جدی نیست، در پاسخ به یکی از خبرنگاران درباره مطرح بودن شایعه استعفای دسته‌جمعی گفت: «قانون راهکارهای زیادی گذاشته است. اگر به بن‌بست برسیم، این گزینه مطرح است.» روز گذشته «فرهیختگان» ماجرا را از یکی دیگر از اعضای منتقد زاکانی پیگیری کرد و آن‌گونه که پیداست، امانی این سخن را تنها به‌عنوان یک گزینه دور و محتمل مطرح کرده است.
   امیدواریم خود شهردار متوجه ناکارآمدی خود بشود
علی‌اصغر قائمی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درباره ماجرای استعفای دسته‌جمعی گفت: «این آخرین راهکار برای منتقدان به عملکرد زاکانی است. ما اصلا دنبال این روش نیستیم و امیدوارم هم کار به اینجا نرسد. امانی راه‌های مختلفی که شاید منجر به تغییر در حوزه مدیریت شهری شود را مطرح کرد. از نظر ما بهترین کار این است که با توجه به اثبات ناکارآمدی شهردار، خودش استعفا دهد. اگر این امر صورت نگیرد، ممکن است کار به استیضاح بکشد. اگر استیضاح جواب نداد، آن موقع این راهکار پیش کشیده می‌شود.» قائمی همچنین عنوان کرد: «امیدوارم کار به اینجا نرسد و با یک تعامل منطقی خود شهردار متوجه شود نمی‌تواند کار را پیش ببرد و شهرداری را رها کند تا ان‌شاءالله به انتخاب یک فرد شایسته‌تر برسیم. البته ما اصلا به دنبال استعفا نیستیم و امیدواریم هم کار به آنجا نرسد. اما در هرصورت، قانونگذار این امر را در قانون پیش‌بینی کرده است. ولی درمجموع هیچ‌یک از اعضای شورا به چنین تصمیمی نرسیده و این فرضیات محتمل ماجراست. اما منتقدان عملکرد شهردار تهران، پشت همدیگر هستند و هیچ‌کدام به تنهایی تصمیمی اتخاذ نخواهند کرد.»
   مرور سرگذشت اولین دوره شورای منحل‌شده تهران
سال1377 اولین دوره شورای شهر تهران درحالی روی کارآمد که تمام اعضای آن شورا، اصلاح‌طلب بودند. رفته‌رفته اما آن‌گونه که توسط اعضای آن شورا روایت شده، اعضای اولین دوره شورای شهر تهران به اختلاف خوردند و درنهایت شورا با استعفای سه نفر از اعضای آن و با ورود وزارت کشور به مساله، منحل شد. صدیقه وسمقی، سخنگوی اولین دوره شورای شهر تهران دی ماه 98 در گفت‌وگویی با کیهان گفته بود: «درنهایت کلاف این کشمکش هر روز بیش از پیش درهم پیچیده شد به‌طوری‌که تنش‌ها میان اعضای شورای شهر با شهردار تهران به اوج خود رسید و میان اعضای شورای شهر دودستگی ایجاد شد.»
مساله و گیر کار اولین دوره شورای شهر تهران، فروش تراکم بود. عده‌ای موافق و عده‌ای دیگر مخالف فروش تراکم بودند. منتقدان معتقد بودند خدمات عمومی کلانشهر تهران ظرفیت حجم بیشتری از ساکنان را ندارد و مخالف منافع شهر تهران است اما آن‌گونه که وسمقی روایت می‌کند، منافع عده‌ای در فروش تراکم بود. در ماجرای شورای هفتم ظاهرا شهردار فروش تراکم را متوقف کرده بود. وسمقی عنوان کرده بود: «ما تبدیل به دو گروه شدیم، یک گروه هفت‌نفره و یک گروه هشت‌نفره که من و هفت نفر دیگر در گروه اکثریت بودیم. علت تداوم کشمکش این بود که آن گروه اقلیت هفت‌نفره درواقع مخالف تصمیم شهردار بودند و گروه هشت‌نفره موافق تصمیم شهردار. به‌هر‌حال شورا به دو گروه تقسیم شد و تا پایان همین ترکیب باقی ماند. می‌توانم بگویم در میان آن هفت نفر افرادی بودند که خودشان برج‌سازی می‌کردند و در شورا علنا می‌گفتند «اگر تراکم ما را بدهید ما مشکلی با شهردار نداریم.» به‌هر‌حال مساله چه در سطح کوچک‌تر و چه در سطح کلانش، جنگ منافع بود.» درنهایت اما اولین دوره شورای شهر تهران با استعفای سه نفر از اعضا و با دخالت وزارت کشور، طبق قانون مصوبه مجلس، منحل و شهردار نیز عزل شد.
   ببخشید؛ دغدغه شهر و مردم کجای دعواهایتان است؟
اگرچه قصه اعضای دوره ششم شورای شهر تهران متفاوت‌تر از ماجرای دوره اول است اما به میان آمدن لفظ استعفای دسته‌جمعی بیش از آنکه تهدیدی برای عملکرد شهردار تهران باشد، بی‌احترامی به انتخاب مردم این کلانشهر است. 
اعضای منتقد شهردار تهران باید بپذیرند اکنون نماینده مردم هستند و مطرح کردن عنوان استعفای دسته‌جمعی، القای این مساله است که نتوانسته‌اند از حقوق مردم در صحن شورای شهر دفاع کنند. تا اینجای کار مساله اصلی منتقدان زاکانی، عملکرد او با توجه به عدم تخصص وی در حوزه مدیریت شهری است. اگر شورای شهر تهران امروز به دو دسته مخالف و موافق زاکانی تبدیل شده و به جای پیگیری مطالبات مردم، دعوا بر سر ماندن یا رفتن زاکانی است، متاسفانه باید اعتراف کرد برداشتی به جز نداشتن دغدغه مشکلات مردم نخواهد داشت؛ چراکه شورای شهر نهاد ناظر بر عملکرد شهرداری است ولی امروز اعضای شورای شهر تهران به جای نظارت بر عملکرد و انتقاد سازنده از عملکرد شهرداری به دو دسته تشویق‌کنندگان و تقبیح‌کنندگان شهردار تبدیل شده‌اند و مسئولیت شرعی آرای مردم را فراموش کرده‌اند. 
و در آخر اینکه اعضای شورای شهر با آرای مستقیم مردم روی کار می‌آیند و رای مردم برای هر فرد منتخب، مسئولیت به دنبال دارد. همچنین با توجه به آرای مردم، اعضای شورای شهر باید بپذیرند که مسئولیت‌شان انتخابی است و نه انتصابی و همین منتخب مردم بودن، ظرافت و مسئولیت‌‌شان در برابر امور را بیشتر می‌کند. یعنی مردم آگاهانه آنها را نماینده و صدای خود برای پیگیری مطالبات‌شان کرده‌اند. بنابراین به میان آوردن استعفای دسته‌جمعی به جای ایستادن و مطالبه حقوق مردم، تصویری به‌جز فراموشی مسئولیتی که از سوی مردم عهده‌دارش شده‌اند، نخواهد بود.