عباس سلیمی‌نمین، کارشناس مسائل سیاسی: یکی از ویژگی‌های سیاستمدار حلم است. باید در مواجهه با ناروایی‌ها حلم به خرج دهد. رئیسی این ویژگی را داشت. از تهمت‌های ناروا زود برنمی‌آشفت و در مقام پاسخگویی یا جبران کردن بر‌نمی‌آمد که اگر کسی با ایشان ناروا برخورد کرد، ایشان بخواهد جبران کند. این ویژگی خوبی بود. رئیسی در مقابل مردم صادق بود و مردم فرق صداقت و ظاهرسازی را می‌فهمند. برخی در ظاهر خود را مردم‌دار نشان می‌دهند و به نوعی می‌خواهند سر مخاطب کلاه بگذارند. در حالی که چندان به مردم اعتقاد ندارند اما در رفتار مثل یک هنرپیشه عمل می‌کنند. برخلاف اینها شهید رئیسی خیلی صادقانه به مردم علاقه‌مند بود.  من خودم تجربه ارتباط با ایشان را داشتم. زمانی که معاون اول قوه قضائیه بودند، با ایشان تماس گرفتم و گفتم که در یکی از دادسراها مردم را خیلی اذیت می‌کنند و به فغان می‌آورند و وادار به توهین به مقامات جمهوری اسلامی می‌کنند. گفتم حرمت مردم را می‌شکنند. قضات کاملا غیرمتعهدانه برخورد می‌کردند و یکی از اعتراضات مردم این بود که اگر این قاضی نمی‌خواهد حضور پیدا کند چرا زمان تعیین می‌کند؟
خیلی از قضات به موقع بر سر قرارشان نمی‌آیند. مردم را تا ظهر نگه می‌داشتند و ظهر می‌گفتند قاضی نخواهد آمد. اینها را به ایشان گفتم و دو روز بعد به من زنگ زدند و گفتند که من به‌صورت ناشناس به آنجا رفتم و حرف‌تان درست بود و پیگیری کردند.  یعنی تا این حد نسبت به مردم صادق بود که اگر در یکی از مجموعه‌های قوه‌قضائیه به مردم بی‌احترامی می‌شد پیگیری می‌کرد ولو اینکه نتوانسته باشد این مساله را حل کند ولی تحقیر مردم و برخورد ناروا با آنها در یک دستگاه قضایی او را به سرعت وارد میدان می‌کرد و با مردم صداقت داشت. رئیسی نسبت به مسائلی که مربوط به مردم بود هم حساسیت ویژه‌ای داشت. ایشان نسبت به کارخانه‌هایی که به‌دلیل بدهی بانکی یا مشکلات دیگری فعالیت‌شان متوقف می‌شد این حساسیت را داشت که مبادا جامعه از این جهت لطمه بخورد؛ این هم یکی از ویژگی‌های بارز ایشان بود. با همت ایشان خیلی از کارخانه‌هایی که ابتدا تعطیل و سپس نابود شده بود احیا شد و اجازه‌ نابودی به آنها نداد. 
رئیسی به لحاظ منش اخلاقی هم فرد شایسته‌ای بود. ایشان درباره رقبایش هیچ‌وقت از اطلاعاتی که برخوردار بود به کار نگرفت و یک برخورد کاملا اخلاقی داشت. درحالی‌که می‌توانست برای تخریب آنها از اطلاعاتش استفاده کند. مثلا آقای روحانی درمورد ایشان برخوردهای ناروا داشت و ایشان هم اطلاعاتی درباره برادر روحانی داشت؛ اما هرگز به کار نگرفت. هرگز در این مسیر قرار نگرفت که خودش را در مقام بهره‌برداری از آنچه که موقعیت شغلی در اختیارش می‌گذاشت قرار دهد. مثل یک کاندیدای عادی برخورد کرد و هرگز در مسیر استفاده از موقعیتش قرار نگرفت. این هم یکی از خصوصیات بارز ایشان بود. 
رئیسی همچنین یکی از کسانی بود که در انتخابات و کار سیاسی سرمایه‌گذاری می‌کرد و از اعتبار خودش خرج می‌کرد. بعضی از شخصیت‌ها یک اعتبار سیاسی دارند و از آن برای ایجاد وحدت در آستانه انتخابات خرج می‌کنند. این مساله هم شایسته تقدیر است. رئیسی کسی است که در بحث جمنا که بعد شد شانا حضور یافت و سرمایه‌گذاری کرد. ایشان در این زمینه وقت گذاشت درحالی که می‌دانست این می‌تواند به اعتبارش لطمه بزند. همان کاری که بعد از آقای رئیسی، حدادعادل دنبال کرد. حداد هم خودش را در معرض برخوردهای ناروا قرار داد درحالی که فقط منافع ملی را دنبال می‌کرد.