حسن آقاجانی، کارشناس حوزه فرهنگی: کتابخانه یکی از اجزای تکراری دکورهای رسمی شده و هرکس بخواهد نسبتش با فرهنگ و هنر را نشان دهد، حتما استفاده از آن را در میزانسن پشت سر خود تجربه خواهد کرد اما چطور می‌توان نگاه دکوری به مقوله فرهنگ و هنر را به نگرشی راهبردی و کارآمد در حوزه فرهنگ ارتقا داد؟
گمان می‌کنم مشکل اصلی بدنه تصمیم‌‌گیر در مواجهه با مقوله فرهنگ همین نگاه دست‌چندم است؛ نگاهی که فرهنگ را به‌مثابه امری شکلی و هزینه‌زا می‌بیند، نه رکن حل مشکلات اجتماعی و حتی اقتصادی. ارتقای هویت ملی و فرهنگ عمومی ستون بی‌بدیل رشد اقتصادی و سیاسی نیز به‌شمار می‌رود. مسئولانی که جایگاه فرهنگ در هویت ملی و خودباوری مردم را به‌درستی هضم کرده باشند، فرهنگ را امری نمایشی و دکوری نمی‌بینند. انتخابگر هوشمند به‌دنبال مسئولی است که راهبردهای عملیاتی برای تعمیق آرمان‌های ایران اسلامی در عرصه فرهنگ دارد و مسئولی می‌تواند سکان‌دار حرکت نیروهای انقلاب اسلامی در عرصه مدیریت اجرایی باشد که ماهیت فرهنگی و بینشی این انقلاب را به‌درستی هضم کرده و شیوه کاربست اجرایی آن را بداند.
توجه به نقش فرهنگ در گرماگرم انتخابات ریاست‌جمهوری اهمیت دوچندان می‌یابد؛ چراکه باید سنجید نگرش کدام نامزد به فرهنگ و هنر، نگرشی راهبردی است و کدام داوطلب فرهنگ را تنها سکوی کسب آرای سلبریتی‌ها می‌بیند. میزگردهای فرهنگی و مناظرات تلویزیونی را درنظر بگیرید. تاکنون نگاهی کلان به فرهنگ توسط یک نامزد ارائه شده که بتواند دیدتان را به او تغییر دهد؟! این برنامه‌ها فرصتی ناب برای استخراج جوهره نگرش فرهنگی داوطلبان پذیرش مسئولیتی چنین خطیر است. نامزد ریاست‌جمهوری باید از برنامه‌هایش در توسعه و ترویج سکوهای فرهنگی، آموزش عمومی سواد فرهنگی، ارتقای کیفیت تولیدات فرهنگی، تقویت تعاملات فرهنگی و هنری بین‌المللی و رشد فرهنگ کتابخوانی توضیحاتی معنادار- و نه فرمی- ارائه کند تا عیار فهم فرهنگی خود و تیمش را مشخص سازد. او باید بتواند نسبت خود با بسترهای فرهنگی و رویکردش در سیاستگذاری حوزه فرهنگ را نمایان کند تا مردم شیوه حکمرانی فرهنگی مورد پسند خود را برگزینند؛ مدیریت تهدیدمحور و انحصارگرا یا مبتنی‌بر بسط فرهنگی و فرصت‌بخشی به بازیگران این عرصه؟
ارزیابی برنامه‌ها و نگرش یک نامزد نیز باید از صافی فرهنگ عبور کند. باید دانست کدام نامزد ریاست قوه مجریه می‌خواهد زمام امور فرهنگی را به دست اقلیتی فرم‌زده و آمارساز دهد و کدام‌یک می‌خواهد بسترساز مشارکت مردم در ارتقای فرهنگ عمومی باشد. کدام‌یک سوابق فرهنگی موفق‌تری دارد و کدام تنها ذره‌پروری کرده و مجیزگویان را بر کرسی فرهنگ نشانده است.
القصه اگر مسئولی را برمی‌گزینیم، نباید تنها به چهره و رنگ و حزب و حامیانش نگاه کنیم؛ باید ببینیم او می‌تواند فرهنگ خودباوری و تلاش را در مدیریتش توسعه دهد یا رزومه فرهنگی‌اش را با تعداد سالن‌های سینما و فروش نمایشگاه کتاب پر خواهد کرد.
فرهنگ شیوه زیست این جامعه است؛ کدام نامزد برای کمک به تعالی جامعه پا به میدان گذاشته است؟