سیدمهدی طالبی، دبیرگروه جهان‌شهر: طوفان الاقصی تمام ذرات و عناصر بنیادین صهیونیسم جهانی را بر باد داده است. در این روند آنچه از صهیونیسم را که عملیات‌ها و کنش‌های مقاومت آسیبی به آنها وارد نکرده واکنش‌های تل‌آویو در معرض خطر قرار داده است.  بر همین اساس بود که صهیونیست‌ها در هفته جاری پس از دو عملیات موفق مقاومت دست به جنایتی بزرگ در شهر رفح زده و ده‌ها فلسطینی را به شهادت رساندند. این اتفاق انعکاسی جهانی داشته و دولتمردان، سیاستمداران و سلبریتی‌ها را در سراسر جهان به انتقاد جدی از تل‌آویو واداشت. ابعاد زیان‌های رژیم به میزانی گسترده و عمیق شده که محاسبه حدودی آن هم کاری دشوار است.  در جنگ به لحاظ سرزمینی صهیونیست‌ها تسلط خود بر جنوب فلسطین اشغالی، غلاف غزه، شمال فلسطین و کرانه باختری را به شکل نسبی از دست داده و به‌طور کامل تنها نوار ساحلی حیفا تا تل‌آویو را در اختیار دارند.  از نظر جهانی امروزه کار به جایی رسیده که تعدادی از متحدان غربی رژیم‌صهیونیستی به دلیل فشارهای مردمی خنجرهای خود را بر قلب تل‌آویو فرو کرده‌اند. طی دو هفته اخیر چهار کشور اروپایی شامل اسپانیا، ایرلند، نروژ و اسلوونی اعلام کردند فلسطین را به رسمیت می‌شناسند. تشکیل کشور فلسطینی در سرزمین 1967 به دلیل تهدیداتی که برای موجودیت صهیونیست‌ها در سرزمین کوچک فلسطین دارد به‌شدت مورد نگرانی آنهاست. تل‌آویو به همین دلیل سفرای خود را از این کشورها فراخوانده است.  با این حال آنچه مهم‌تر است فروپاشی وجهه «اخلاقی» صهیونیسم است که فراتر از موجودیت رژیم درحال وقوع است. ستون اخلاقی صهیونیسم با رژیم ایجاد نشده و عمری طولانی‌تر دارد. رژیم خود با اشغالگری، کشتار و آواره کردن تاسیس شد و نمی‌توانست به خوبی از صهیونیسم یک وجه اخلاقی بسازد.  این وجهه ریشه در اتفاقاتی مانند هلوکاست و ظلم تاریخی به یهودیان دارد. یهودیان ادعا می‌کنند توسط دشمنان از سرزمین فلسطین که خدا در اختیار آنان قرار داده بود رانده شده و مدت‌ها زیر ظلم و ستم اقوام دیگر زندگی کرده‌اند. کشتار یهودیان در روسیه تزاری به‌ویژه کشتار سازمان‌یافته در اوکراین و کشتار یهودیان توسط آلمان نازی که به‌طور خاص در لهستان روی داد دو نمونه از برجسته‌ترین وقایعی است که مورد استفاده صهیونیسم قرار می‌گیرند.  صهیونیست‌ها با سوءاستفاده از نفوذ فرهنگی و دینی در مسیحیت که با مورد استناد قرار دادن «عهد قدیم» شامل منابع یهودی در مسیحیت صورت گرفته، در ذهن مسیحیان صاحبان اصلی سرزمین فلسطین به شمار می‌روند. بر همین اساس است که ورودشان به فلسطین و آنچه خریداری زمین‌های این سرزمین از سوی یهودیان تصویر شده، اشغالگری به حساب نمی‌آید. با این وجود جنایت‌های رژیم نه‌تنها موجودیت تل‌آویو بلکه وجوه اخلاقی صهیونیسم به‌عنوان تفکر و جریان بزرگ‌تر و ریشه‌دارتر را در معرض خطری بزرگ قرار داده است.  صدها میلیون نفر از ساکنان جوامع غربی که روزگاری تمدن‌شان بیشترین فشار را بر یهودیان وارد می‌کرد امروز پس از هر جنایت رژیم با تردید از خود سوال می‌کنند شاید گذشتگان برای فشار به یهودیان حق داشته‌اند. این سوال باعث شده تا صهیونیست‌ها برای باقی ماندن جریان صهیونیسم درصدد مانور برآیند. بر همین اساس برخی از آنها با انتقاد از رژیم تلاش کرده‌اند از تبعات وقایع در جریان رهایی یابند.  در یکی از آخرین موارد از این دست «لیلی گرینبرگ کال» دستیار ویژه رئیس ستاد کارکنان وزارت امور داخلی آمریکا طی هفته جاری اعلام کرد به دلیل حمایت‌های دولت آمریکا از جنایت‌های جنگی رژیم صهیونیستی در غزه، استعفا داده است. گرینبرگ کال در یادداشتی تاکید کرده ‌جو بایدن‌ رئیس‌جمهور آمریکا از ایده «امنیت یهودی» برای توجیه قساوت‌های رژیم‌صهیونیستی در غزه استفاده می‌کند. او اولین مقام دولتی در آمریکا نیست که به دلیل حمایت‌های بایدن از رژیم طی جنگ استعفا می‌دهد اما نخستین یهودی در این صف است. استعفای یک مقام یهودی وابسته به صهیونیسم جهانی از سمت خود در دولت بایدن به هر دلیلی که صورت گرفته باشد نشان‌دهنده «فروپاشی وجهه اخلاقی صهیونیسم» است. صهیونیست‌ها تلاش دارند با قربانی ساختن رژیم، صهیونیسم جهانی را از این اتهام نجات دهند.  با توجه به اهمیت بالا و تعیین‌کننده فروپاشی وجهه اخلاقی صهیونیسم در ادامه به برخی از بزرگ‌ترین جنایت‌های رژیم که ابعاد جهانی یافته‌اند، پرداخته شده است. 

1. کشتار رفح

ارتش رژیم‌صهیونیستی به‌دلیل ناتوانی در جنگ غزه پس از هر دور شکست دست به جنایت زده است. از این رو مقاومت غزه با وجود توانمندی و امکان وارد آوردن ضربات سنگین به ارتش رژیم و موشک‌باران شهرها و شهرک‌های صهیونیست‌نشین اغلب از انجام این کارها خودداری کرده است. مقاومت غزه امیدوار بود با این خویشتن‌داری جنون صهیونیست‌ها را کنترل کند اما با این حال تداوم جنایت‌های رژیم باعث شد حماس طی هفته جاری دو عملیات ویژه را ترتیب دهد. 

در عملیات نخست روز شنبه طی یک کمین بسیار پیچیده 16 نظامی صهیونیست به هلاکت رسیده، زخمی یا اسیر شدند. این واقعه نخستین عملیات اسیرگیری پس از 7 اکتبر و 8 ماه جنگ بود. روز یکشنبه نیز مقاومت پس از مدت‌ها تل‌آویو را موشک‌باران کرد. گفته می‌شود در این اقدام 8 تا 12 موشک به‌سمت تل‌آویو پرتاب شدند که تعدادی از آنها با عبور از سد پدافند گنبد‌آهنین در این شهر فرود آمدند. تنها ساعاتی پس از این عملیات، رژیم‌صهیونیستی دست به بمباران چادر آوارگان در رفح زد که در پی آن ده‌ها زن، مرد و کودک فلسطینی به وضعی فجیع به شهادت رسیدند. این اتفاق واکنش‌های بسیار شدیدی در میان افکار عمومی و دولت‌های جهان برانگیخت. 

2. خیابان الرشید

پنجشنبه 10 اسفند 1402 (29 فوریه 2024) خیابان الرشید در غرب شهر غزه شاهد وقوع جنایتی هولناک بود. در این روز رژیم هزاران نفر از مردم منطقه محاصره شده غزه را در‌حالی‌که برای گرفتن کمک‌های بین‌المللی نزدیک کامیون‌های حامل کمک‌ها تجمع کرده بودند، مورد حمله قرار داد. 

تل‌آویو پس از مواجهه با فشارهای بین‌المللی اعلام کرد این افراد درپی ازدحام برای دریافت آرد جان باخته‌اند اما سازمان‌های بین‌المللی ادعای رژیم را رد کردند. دیده‌بان حقوق بشر اروپا به‌طور رسمی اعلام کرد مستندات جنایت صهیونیست‌ها را جمع‌آوری کرده است. براساس گزارش این سازمان صهیونیست‌ها با حمله به مردم تحت محاصره غزه ۱۱۲ نفر را به شهادت رساندن و 760 نفر دیگر را زخمی کردند. 

این جنایت باعث شد تا اروپا به‌عنوان یکی از دو ستون حمایت غربی و جهانی از رژیم، زبان به انتقاد از تل‌آویو بگشاید. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه با محکوم کردن تل‌آویو، تصاویر منتشرشده از غزه را باعث خشم دانسته است. از سوی دیگر جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا کشتار گروهی از مردم گرسنه غزه را شوکه‌کننده توصیف کرده و آنالنا بائربوک، وزیر خارجه آلمان نیز خواستار توضیح رژیم درباره این کشتار شد. با وجود این آمریکا در برابر انتقادها از رژیم مقاومت کرده و در جلسه روز جمعه 11 اسفند 1402 که برای بررسی جنایت خیابان الرشید برگزار شد، از تصویب قطعنامه علیه تل‌آویو جلوگیری کرد. 

3. بیمارستان المعمدانی

حمله هوایی به بیمارستان المعمدانی بزرگ‌ترین جنایت رژیم‌صهیونیستی در جریان جنگ طوفان الاقصی به حساب می‌آید. این حمله همچنین اقدامی برای خوشایند جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا بود که یک روز بعد از حمله وارد فلسطین اشغالی شد. در حمله 25 مهر (۱۷ اکتبر ۲۰۲۳م) در روز یازدهم جنگ، نیروی هوایی رژیم با حمله به این بیمارستان 500 نفر از بیماران، کادر درمان و خانواده بیماران را به شهادت رساند. سخنگوی وزارت بهداشت فلسطین در غزه، بیشتر قربانیان را زن و کودک معرفی کرد. جو بایدن یک روز پس از این حمله وارد سرزمین‌های اشغالی شده و در دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم به این جنایت بی‌اعتنایی کرده و به دروغ اعلام کرد اعتمادی به آمارهای منتشر شده فلسطینی‌ها ندارد. او قصد داشت تعداد شهدا را کمتر از تعداد اعلامی تصویر کند اما به آمار بالای شهدا، جنسیت، سن و اینکه حمله علیه یک بیمارستان انجام شده است، کاری نداشت. صهیونیست‌ها با به شهادت رساندن 500 فلسطینی به‌عنوان قربانی در جلو پای رئیس‌جمهور آمریکا قصد داشتند به‌طور مشترک به واشنگتن نشان دهند محور غربی از هیچ جنایتی برای موفقیت خودداری نکرده و درصورت حملات مقاومت جنایت‌های بزرگی به وقوع خواهد پیوست. 

4. رزان اشرف ال‌نجار

«رزان اشرف ال‌نجار» انگشتانش را به سرعت برای درج جملاتی ساده در فیس‌بوکش روی صفحه گوشی می‌زد: «من برگشتم و عقب‌نشینی نخواهم کرد! با گلوله‌های خود به من حمله کنید، من نمی‌ترسم!» 

رزان، پرستار فلسطینی ساکن خان‌یونس بود که به‌تازگی مادر هم شده بود اما به مرزهای غزه می‌رفت تا به مجروحان راهپیمایی‌های بازگشت کمک کند که به ضرب گلوله نظامیان صهیونیست به شهادت رسید. زمانی که او در 11 خرداد 1397 (1 ژوئن 2018) به شهادت رسید این خبر به سرعت مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت. این سوال برای جهان شکل گرفته بود که در اعتراضات مسالمت‌آمیز و غیرمسلحانه مردم تحت محاصره غزه چه می‌گذرد که باید پرستاران در آن حاضر باشند و بدتر از آن کشته شوند. 

در راهپیمایی‌های بازگشت مردم نوار غزه که با 2 میلیون و 300 هزار نفر متراکم‌ترین نقطه جهان است به‌سمت منطقه صهیونیست‌نشین غلاف غزه تظاهرات می‌کردند که تنها با حضور 65 هزار صهیونیست ساکن در ویلاهایش یکی از منابع اصلی تامین میوه و سبزیجات در فلسطین اشغالی به حساب می‌آید. در اعتراضات بازگشت طی سال 2018 و2019 نزدیک به 200 نفر شهید شده و بیش از 6 هزار نفر زخمی شدند. 

5. شیرین ابوعاقله 

به قتل رساندن شیرین ابوعاقله در 21 اردیبهشت 1401 (11 می ‌2022‌) یکی از برجسته‌ترین جنایت‌های رژیم در عرصه جهانی است. شهید ابوعاقله یک فلسطینی مسیحی بود که تابعیت آمریکا را نیز در اختیار داشت و به‌دلیل همکاری 25‌ساله با الجزیره عربی خبرنگاری مطرح در عرصه منطقه‌ای و جهانی به حساب می‌آمد. ترور عمدی او توسط سربازان رژیم برای تهدید خبرنگاران باعث شد تا علاوه‌بر نهادهای حقوق بشری و رسانه‌ها، فضای عمومی و سیاسی آمریکا نیز به‌دلیل ادعای این کشور در صیانت از آزادی بیان و همچنین حمایت از شهروندانش، تحت تاثیر قرار گیرد. آنچه مقامات آمریکایی را بیش از پیش تحت فشار قرار داد، ایجاد درگیری در مراسم خاکسپاری ابوعاقله بود که باعث شد مقامات آمریکایی از جو بایدن، رئیس‌جمهور تا آنتونی بلینکن، وزیرخارجه و جن ساکی، سخنگوی کاخ‌سفید واکنش نشان دهند. مقامات آمریکایی در مقابل رسانه‌ها اعلام کردند از رژیم برای شهادت ابوعاقله و حمله به مراسم خاکسپاری وی توضیح خواهند خواست اما در ادامه این مسیر رها شد. شهادت ابوعاقله در شهر جنین به‌عنوان یکی از مراکز مقاومتی در کرانه باختری در شرایطی رخ داد که فشارهای غیرقابل تحملی در راستای مجبورساختن فلسطینی‌ها به تخلیه کرانه باختری به مردم وارد می‌شد. 

6. راشل کوری

فلسطین اشغالی از سال 2000 تا 2005 به مدت 6 سال شاهد انتفاضه دوم بود. اشغالگران صهیونیست با وجود توافق اسلو همچنان از شکل‌گیری کشور مستقل فلسطینی در سرزمین‌های 1967 جلوگیری کرده و حتی درصدد تصرف آن بودند. در همین حال آمریکا برای آرام‌سازی تحرکات فلسطینی‌ها در قالب برنامه‌های توسعه صلح و گفت‌وگو اجازه می‌داد تعدادی از دانشجویان آمریکایی به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده و با ساکنان آن چه یهودی و چه فلسطینی گفت‌وگو کنند. هدف از این برنامه تلاش برای راضی کردن دو جمعیت به زندگی در کنار یکدیگر بود. 

راشل کوری 21‌ساله نیز یکی از این دانشجویان بود که به‌عنوان بخشی از پروژه شهرهای خواهرخوانده به فلسطین سفر کرد. او قصد داشت در سال آخر کالج خود بر موضوع ارتباط زادگاهش با رفح (واقع در نوار غزه) تمرکز کند. او در این سفر متوجه شد برخلاف تبلیغات و اهداف برنامه، صهیونیست‌ها می‌کوشند دست به اشغال سرزمین‌های 1967 بزنند. او به همین دلیل اعتراضاتی را علیه تخریب خانه فلسطینی‌ها در نوار غزه به راه انداخت. در 25 اسفند 1381 (16 مارس 2003) او در جریان یکی از این اعتراضات بر اثر عبور بولدوزر صهیونیست‌ها از روی وی به شهادت رسید. 

7. محمد الدره

دوربین طلال ابورحمه، فیلمبردار فلسطینی که برای شبکه 2 تلویزیون فرانسه کار می‌کرد در 9 مهر 1379 (30 سپتامبر 2000) یکی از واضح‌ترین صحنه‌های جنایت رژیم را ثبت کرد. در دومین روز انتفاضه دوم، نظامیان صهیونیست به سمت جمال الدره و پسر محمد الدره که در گوشه‌ای از خیابان پناه گرفته بودند شلیک کرده و محمد 12‌ساله را به شهادت رساندند. ثبت و پخش گزارش یک‌دقیقه‌ای از این واقعه تکان‌دهنده در شبکه 2 تلویزیون فرانسه، جهان را در بهت و حیرت فروبرد و موجی از احساس همدردی با مردم فلسطین برانگیخت. در پیامد این جنایت، تشییع‌جنازه محمد الدره شکل حماسی به خود گرفته و باعث تشدید درگیری‌ها در جریان 6 سال انتفاضه شد.  با وجود جنایت‌های زیادی که رژیم مرتکب شده و در هر نوبت تعدادی از مردم را به شهادت رسانده است اما جنایت به شهادت رساندن محمد الدره به قابی ماندگار در تاریخ تبدیل شده است. با هربار جنایت تل‌آویو نه‌تنها این واقعه با اقدامات دیگر جایگزین نمی‌شود بلکه همواره درحال تکرار و بازخوانی است. جنایتی که صهیونیست‌ها برای نشان دادن بی‌رحمی خود به فلسطینی‌ها رغم زدند نه‌تنها به تشدید‌ انگیزه آنها تبدیل شد بلکه جهان را نیز با آرمان فلسطین همراه‌تر ساخت.

8. کشتار قانا

فلسطینی‌ها تنها ملت آزار‌دیده از صهیونیست‌ها نیستند. همانگونه که ملت‌های غربی از فتنه‌گری قدرتمندان یهودی آسیب دیدند، ملت‌های منطقه نیز زیان‌های زیادی را در دوران صهیونیسم متحمل شده‌اند. در یکی از این وقایع، نظامیان رژیم با حمله به یکی از مقرهای سازمان ملل در جنوب لبنان، صدها پناهنده حاضر در این مکان را در معرض خطری جدی قرار دادند. در پی این حمله که 30 فروردین 1375 (18 آوریل 1996) رخ داد 106 نفر از خانواده‌‌های حاضر در مقر سازمان ملل به شهادت رسیدند. در این واقعه چند سرباز حافظ صلح سازمان ملل نیز زخمی شدند. عفو بین‌الملل بر اساس تحقیقات خود جنایت قانا را «عمدی» معرفی کرد. 

جنایت قانا یکی از کشتارها در دوره اشغال جنوب لبنان بود. رژیم در سال 1982 به بهانه سرکوب گروه‌های مبارز فلسطینی به لبنان حمله کرده و تا بیروت پایتخت این کشور پیش‌روی کرد. با این حال تل‌آویو زیر ضربات سنگین مقاومت مجبور شد به‌مرور طی چند سال تا یک محدوده حائل 700 کیلومتر‌مربعی در جنوب عقب‌نشینی کند. در‌نهایت صهیونیست‌ها سال 2000 به‌طور کامل از جنوب لبنان فرار کردند و در پی آن ارتش مزدور لبنانی آنها موسوم به «ارتش جنوب لبنان» نیز در چند ساعت فروپاشید.