عاطفه جعفری، خبرنگار گروه فرهنگ: قرار است در قاب تلویزیون برنامهای شاد ببینیم اما مقتضیات و چهارچوبهای این برنامه شاد با دیگر برنامههای شاد و سرگرمکننده تلویزیون متفاوت است؛ برنامه معلی چند فصلی است که در مناسبتهای خاص از قاب تلویزیون پخش میشود. ایده اولیه معلی ساخت برنامه در محرم 1400 بود. در همان فصل هم توانست مخاطبان زیادی را پیدا کند، اما سازندگان فقط بر روی ایده اولیه متوقف نشدند و تصمیم گرفتند برنامهای برای مناسبتهای شاد مذهبی هم بسازند و تقریبا هم در اجرای ایده موفق بودند. لزوم توجه به مقوله شادی در جامعهای که بیشتر جمعیت آن را جوانان تشکیل میدهند، از اهمیت بسزایی برخوردار است. ولی این مدل برنامه نباید در فرم و محتوا، شبیه برنامههای سرگرمکننده معمول شود. برخی اتفاقات در فصل پنجم، باعث شد تا واکنشهایی به این برنامه در فضای مجازی و رسانهها ایجاد و دوباره چهارچوبهای ساخت این مدل برنامهها یادآوری شود.
حتما به برنامههای شاد مذهبی احتیاج داریم و غفلت کردن این سالها هم اشتباه بوده است و اینکه گفته میشود ما بیشتر برای سوگ اجتماعی آمادگی داریم و هیچ برنامهای برای شادمانی آن هم در نوع مذهبی در نظر نداریم یا طراحی نکردهایم حرف درستی است؛ شاید برای همین است که وقتی میخواهیم از قاب تلویزیون این مدل برنامه را داشته باشیم، ظرافتهایش را نمیدانیم و همین ندانستنها و عدم توجه میتواند برنامه را دچار آسیب کند. وقتی گفته میشود که این برنامه نمایشگر اخلاق، مرام و مشی فرهنگ مداحی است پس باید مدل شادیهای مداحان برنامه هم طوری نباشد که مخاطب دلزده شود و ناخودآگاه در ذهنش این برنامه فرقی با یک جنگ طنز برایش نداشته باشد. هیات برای همه ما یادآور روح معنوی است و طبیعتا کسانی که در این ساختار میخواهند برنامه بسازند و مداحان را به عنوان کارشناس انتخاب میکنند در همه شئون برنامه باید نگاهشان به روح معنوی هیات باشد. معمولا برنامههایی که در قالب جنگ شادی و یا سرگرمی پخش میشوند، در طول ضبط، بداهههایی اتفاق میافتد که برنامهساز آن را حذف نمیکند و حتی شاید مخاطب هم از آن استفبال کند اما در مورد برنامههایی که با این فرم و محتوی پخش میشوند، حتما باید در بداههها توجه دیگری صورت بگیرد. در این میان نقش مداحانی که در این برنامه حضور دارند برای اینکه حاشیهها برنامه را تحت تاثیر قرار ندهد، چند برابر است. همین چند قسمت معلی که باعث حاشیه و یا نقد در فضای رسانهای شده است است، نشان میدهد گفتن برخی خاطرهها و یا ابراز شادی و هیجان مداحان حاضر در برنامه که میخواهند به مخاطب شادیشان را منتقل کنند، نباید تحت تاثیر جوزدگی باشد، چون این جوزدگی نتیجه عکس برای اهداف، که در ایده اولیه برنامه بوده است، دارد. تغییر سبک برنامههای دینی در تلویزیون که با این برنامه و برنامه محفل اتفاق افتاده است، حتما کار خوبی است که مخاطب را از آن لوکیشن همیشگی دو صندلی مجری و مهمان و حرفهای تکراری جدا میکند، اما توجه و زیرکیای باید همیشه برای ساخت این مدل برنامه مدنظر باشد.
شماره ۴۰۸۴ |
صفحه ۱۲ |
فرهنگ و هنر
دانلود این صفحه
جوزده نشویم