سیدمهدی طالبی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: تیپ گولانی نماد اصلی ارتش رژیم‌صهیونیستی است. این تیپ 22 فوریه 1948 تاسیس شد تا به پیروزی رژیم در جنگ کمک کند. تیپ پیاده نظام گولانی مدعی است در تمام درگیری‌های مسلحانه اسرائیل پیروزی داشته است. این آمار البته استثناهایی دارد؛ جنگ 33 روزه در سال 2006، جنگ 51 روزه غزه در سال 2014 و حالا جنگ غزه در سال 2023. در هر دو جنگ پیشین، تیپ گولانی به‌عنوان بهترین یگان میدانی رژیم، هرگاه تن به عقب‌نشینی داده، تل‌آویو مجبور به اتمام جنگ شده است. این رویه در جنگ‌های 33 و 51 روزه اتفاق افتاده است. آن‌گونه که منابع خبری می‌گویند این تیپ در جنگ فعلی غزه نیز تن به عقب‌نشینی داده است. رسانه‌ها 30 آذر به نقل از شبکه 13 تلویزیون رژیم اعلام کردند تل‌آویو، تیپ گولانی را از غزه، عقب می‌کشد، زیرا تلفات زیادی را در جریان درگیری با نیروهای مقاومت فلسطین متحمل شده است. سه‌شنبه گذشته پایگاه خبری میدل‌ایست مانیتور در گزارشی به تلفات سنگین صهیونیست‌ها در جریان حمله شبانه به محله الشجاعیه غزه، مواجهه آنها با غافلگیری و کمین‌های پیاپی از سوی رزمندگان گردان‌های عزالدین قسام اشاره و آن را «رویدادی سیاه» در تاریخ رژیم اشغالگر قدس تشبیه کرد که به‌معنای واقعی کلمه اشک صهیونیست‌ها را درآورد و موجب بی‌آبرویی هرچه بیشتر آنها شده است.
به گزارش الف، این پایگاه خبری نوشته بود که «در آن شب، صهیونیست‌ها وادار به گریستن شدند و بسیاری متوجه شدند که یک گروه مقاومت فلسطینی نظیر حماس که هیچ گونه تانک، جنگنده، بمب‌های هوشمند، زیردریایی یا تجهیزات جاسوسی پیشرفته‌ای را در اختیار ندارد، می‌تواند ضربات مهلکی را به ارتش رژیم‌صهیونیستی وارد کند که زرادخانه‌ای از تسلیحات پیشرفته و حتی بمب اتم را در اختیار دارد.»
حالا سایت شبکه المنار متعلق به نیروهای مقاومت لبنان روز گذشته (اول دی) در گزارشی با عنوان «عقب‌نشینی گردان 13 جولانی از غزه: شکست در کمین الشجاعیه» به جزئیات این شکست پرداخت. به گزارش المنار چند روز پیش ارتش رژیم از تلفات بزرگی درطول حضور این یگان در محله الشجاعیه غزه خبر داد. همزمان مقاومت نیز تاکید کرده بود حملاتش باعث باعث بروز تلفات سنگین و خسارات عظیم به امکانات زرهی گولانی شده است. حجم این تلفات به اندازه‌ای وسیع بود که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم نیز در کنفرانس خبری شنبه گذشته رسما به آن اعتراف کرد.
المنار گزارش داده که در عملیات 21 آذر (12 دسامبر)، رزمندگان مقاومت هفت افسر ازجمله دو افسر عالی‌رتبه گولانی را به هلاکت رساندند. این افراد سرهنگ دوم تومر گرینبرگ، فرمانده گردان 13، سرگرد روعی میلداسی، فرمانده یکی از گروهان‌های گردان 13، سرگرد موشه آوراهام بار اون، فرمانده گروهانی از گردان 51، سروان لیال هایو، فرمانده یکی از گروه‌های گردان 51 و سرگرد بن شیلی، فرمانده گروهانی در یگان ویژه نجات بودند. این تیپ سال 1393 نیز مجبور شده بود به‌دلیل تلفات بسیار بالا از غزه خارج شود. در جریان جنگ 51 روزه، این تیپ به‌دنبال ورود به محله الشجاعیه غزه 9 کشته داد. تداوم این خسارات باعث توقف تلاش برای ورود زمینی به غزه در آن برهه شد. به‌نظر می‌رسد این بار هم محله الشجاعیه به گورستان و محل شکست قطعی تهاجم زمینی صهیونیست‌ها در غزه تبدیل شده است.
برای درک بهتر تاثیرات عقب‌نشینی تیپ گولانی از غزه باید جایگاه این تیپ را در ساختار نظامی شناخت. این تیپ با دو یگان از سه یگان رزمی خود در غزه حضور داشت و به‌طورکلی خود 10 درصد از نیروی اصلی نیروی زمینی ارتش رژیم را به شکل کمی تشکیل می‌دهد. به‌لحاظ کیفی، شاید تیپ گولانی یک‌سوم توان عملیاتی نیروی زمینی باشد. این جایگاه حکایت از آن دارد که با شکسته شدن تیغ گولانی، تیغ نیروی زمینی و ارتش رژیم نیز در غزه شکسته شده‌اند.
 
 سه یگان ویژه ارتش رژیم
به‌دلیل محیط پیچیده جنگ شهری که در غزه با وجود شبکه عظیم تونل‌ها، پیچیده‌تر نیز بود، تل‌آویو مجبور بود به‌لحاظ نفرات و تجهیزات از بهترین موجودی‌های خود استفاده کند. رژیم دارای سه یگان ویژه و به لحاظ تجهیزات نیز دارای دو نوع تانک مرکاوا مارک 4 و مرکاوا مارک 5 برای نبرد زمینی در غزه بود.
«سایرت میرتکل» تحت‌نظر ستادکل ارتش، «شاویت 13» تحت‌نظر نیروی دریایی و «تیپ گولانی» به‌عنوان جزئی از لشکر 36 زرهی و تحت‌نظر نیروی زمینی، سه یگان ویژه و اصلی حاضر در ساختار نظامی رژیم هستند. سایرت میرتکل و شاویت نیروهایی ویژه برای ماموریت‌های دشوار مانند کمین، نفوذ به عمق دشمن برای آزادسازی اسرا، اسیر گرفتن از دشمن یا کمین علیه او هستند. این دو نیرو به‌عنوان یگان جنگی در میدان مستقر نمی‌شوند و زمان ماموریتی آنها بسیار محدود و حتی زیر 24 ساعت است. البته احتمال دارد در عملیات کمین، مدت اختفای آنها بیشتر از یک روز شود، اما در کل حوزه ماموریتی آنها محدود است و تصرف نقاط دشمن کمتر در حوزه آنها قرار دارد. به‌عبارتی دیگر این دو یگان ویژه به‌حساب می‌آیند اما یگان‌هایی رزمی با نقطه استقرار مشخص در میدان جنگ و خاکریز و جبهه نیستند. درباره گولانی اما وضعیت متفاوت است. این یگان در محیط‌های عملیاتی مستقر شده و وارد جنگ‌های بزرگ و به نسبت طولانی‌مدت می‌شود. این یگان می‌تواند برای اشغال یا تثبیت مواضع وارد عمل شود. از این رو سایرت میرتکل و شاویت 13 شاخص‌های برای قدرت جنگی رژیم نیستند، بلکه گولانی به‌دلیل حضور در میدان، بخشی از شاخص قدرت جنگیدن رژیم به‌شمار می‌رود.
 
 ساختار رزمی در نیروی زمینی
«سپاه زرهی» و «سپاه پیاده نظام» دو بخش رزمی و اصلی نیروی زمینی ارتش رژیم هستند. دیگر بخش‌ها در حوزه‌های اطلاعاتی، مهندسی و تدارکاتی فعالیت دارند و رزمی به‌شمار نمی‌روند.
سپاه زرهی دارای چهار تیپ فعال و هفت تیپ ذخیره است که در مجموع شامل 11 تیپ می‌شود. سپاه پیاده نظام نیز دارای شش تیپ فعال و 14 تیپ ذخیره است که در مجموع شامل 20 تیپ می‌شود. به‌طور کلی یگان‌های رزمی نیروی زمینی از 10 تیپ فعال و 21 تیپ ذخیره و درمجموع 31 تیپ تشکیل شده‌اند. این تیپ‌ها در قالب 10 لشکر سازماندهی شده‌اند.
براساس بازآرایی‌های جدید نظامی در غرب، تیپ‌ها از سازمان لشکر مستقل شده‌اند اما در مواردی همچنان لشکر به‌شکل قرارگاه عملیاتی وجود دارد. تیپ 1 گولانی نیز بخشی از لشکر 36 زرهی فعالیت می‌کند اما خود بخشی از سپاه پیاده نظام به‌حساب می‌آید. لشکر 36 دارای سه تیپ است که تنها تیپ 1 گولانی پیاده نظام است و دو تیپ دیگر- که تیپ ۷ زرهی و تیپ ۱۸۸ زرهی نام دارند- بخشی از سپاه زرهی هستند.

 جایگاه تیپ گولانی
نیروی زمینی ارتش رژیم دارای 180 هزار نیروست که در پنج بخش، «سپاه زرهی»، «سپاه پیاده نظام»، «سپاه توپخانه»، «سپاه مهندسی رزمی» و «سپاه اطلاعات رزمی» تقسیم شده‌اند. علاوه‌بر این بخش‌ها نفراتی نیز در قسمت‌های ستادی و اداری فعالیت دارند. نیروهای 10 تیپ فعال رژیم هم در شمار این 180 هزار نفر حضور دارند و کادر رسمی ارتش به‌حساب می‌آیند. نفرات 21 تیپ ذخیره اما از نیروهای ذخیره تامین می‌شوند که کادر رسمی ارتش نبوده و در مواقع اضطراری به خدمت نظامی فراخوانده می‌شوند. این نیروها پیش از فراخوانده شدن در جامعه به کسب‌وکار مشغولند.
هر تیپ در ارتش رژیم، دارای دو تا پنج‌هزار نیروی عملیاتی در لحظه است. از این رو تعداد کل سربازان حاضر به خدمت در یک تیپ با توجه به مرخصی‌ها و شیفت‌های گردشی می‌تواند دو تا سه برابر این تعداد باشد. به عبارتی دیگر تعداد نیروهای یک تیپ دوهزار نفره در کل بین چهار تا شش‌هزار نفر است. همچنین تعداد نیروهای یک تیپ پنج‌هزار نفره بین 10 تا 15 هزار نفر است.
از این رو 10 تیپ فعال ارتش رژیم در مجموع دارای کمتر از 50 هزار نیروی آماده به خدمت در لحظه و با احتساب شیفت‌های گردشی و مرخصی‌ها دارای کمتر از 150 هزار نیروی رزمی هستند. تیپ گولانی با توجه به آنکه یک تیپ رزمی مشهور و با حوزه ماموریتی وسیع است، باید از تیپ‌های بزرگ ارتش رژیم بوده و در هرلحظه از پنج‌هزار نفر سرباز برخوردار است. تیپ گولانی یکی از 10 تیپ فعال نیروی زمینی و بهترین تیپ از میان آنهاست. به‌لحاظ کمی، آسیب دیدن به آن به‌معنای آسیب به 10 درصد از بدنه اصلی نیروی زمینی به تعداد 10 تا 15 هزار کادر رسمی و به لحاظ کیفی شامل آسیب بیشتری است.

 معنای عقب‌نشینی و ضربه به گولانی
تیپ گولانی دارای هفت گردان است که سه گردان آن پیاده نظام و یک گردان گشتی است. دیگر گردان‌ها نیز وظایفی غیررزمی برعهده دارند، به‌طور ویژه دو گردان 13 و 51 این تیپ از روزهای نخست جنگ غزه در آن حضور داشته‌اند. در جریان حمله 15 مهر (7 اکتبر) این دو گردان 72 کشته و تعدادی اسیر دادند. تلفات گردان 13 در این جنگ 41 کشته بود که بیشتر از مجموع تلفات این یگان در جنگ‌های شش‌روزه و یوم‌کیپور به‌حساب می‌آمد. مقر اصلی نیروهای این تیپ در پایگاه نظامی نهال‌اوز در منطقه علاف غزه قرار داشت که یکی از نقاط اصلی عملیات مقاومت غزه در 15 مهر به‌شمار می‌رفت.
با توجه به هدف‌گیری دست‌کم 335 دستگاه زرهی شامل تانک، نفربر، خودرو و بولدوزر در دور نخست تهاجم زمینی از سوی نیروهای قسام و همچنین تداوم تلفات در دوره دوم تهاجم زمینی و احتساب عملیات دیگر شاخته‌های مقاومت حاضر در غزه مانند نیروهای سرایا القدس شاخه نظامی جهاد اسلامی، صهیونیست‌ها شاهد نابودی یا آسیب به 500 وسیله زرهی خود بوده‌اند. به‌طور معمول هرکدام از این وسایل، دارای سه‌ خدمه هستند که می‌توان گفت 1500 خدمه برای 500 وسیله می‌شود.
علاوه‌بر سرنشینان وسایل زرهی، نیروهای پیاده نیز آسیب دیده‌اند. روزنامه یدیعوت آحارونوت چندی پیش تعداد زخمی‌های جنگ را بیش از پنج‌هزار نفر تخمین زده بود. با توجه به آمار بالای کشته‌های ارتش که به‌صورت رسمی به 500 نفر می‌رسد و تا نزدیک هزار نفر تخمین زده می‌شود و همچنین حضور نیروهای ویژه ارتش رژیم در پیشروی‌های داخلی غزه، می‌توان گفت امروزه اکثر نیروهای تیپ گولانی کشته یا زخمی شده‌اند و این تیپ به مرز نابودی رسیده است.

قطعنامه آبکی با رای ممتنع روسیه و آمریکا تصویب شد
آتش بس دائم به تعویق افتاد

سرانجام شورای امنیت سازمان ملل به قطعنامه ۲۷۲۲- که خواستار «افزایش ارسال کمک‌ها به غزه به‌منظور کاهش خطر قحطی» است- رای مثبت داد. ۱۳ عضو شورای امنیت به این قطعنامه رای مثبت و روسیه و آمریکا به آن رای ممتنع دادند. پیش‌نویس اولیه قطعنامه پیشنهادی امارات درباره «آتش‌بش بشردوستانه در غزه» قرار بود درطول هفته گذشته به رای گذاشته شود اما با تهدید آمریکا به وتو به‌تعویق افتاد و این تصویب نسخه تعدیل‌شده آن است. نسخه اولیه پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی امارات خواستار پایان دادن سریع به درگیری‌ها در غزه بود که در این نسخه حذف شده است. واسیلی نبنزیا، نماینده روسیه در سازمان ملل در جلسه شب‌گذشته پیشنهاد اضافه ‌شدن متممی با عنوان «تعلیق خصومت‌ها» در غزه را ارائه داد که توسط آمریکا وتو شد.