سیدمهدی طالبی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: یمن پایش را روی گلوی رژیم‌صهیونیستی گذاشته تا مسیر تنفسش را ببندد. ارتش و دولت یمن می‌گویند تا زمانی که غذا، دارو و سایر کالاهای مورد‌نیاز مردم به غزه نرسد، حملات به خطوط کشتیرانی رژیم ادامه می‌یابد.
ضیف‌الله شامی، وزیر اطلاع‌رسانی دولت نجات ملی یمن مستقر در صنعا که وابسته به نیروهای مقاومت این کشور است، روز یکشنبه دو روز پس از وتوی پیش‌نویس قطعنامه «آتش‌بس در غزه» توسط آمریکا، گفته بود هدف‌گیری کشتی‌های رژیم «وتوی یمنی در برابر وتوی آمریکا» است. یمنی‌ها در همین راستا روز گذشته یک نفتکش نروژی حامل مواد شیمیایی را با یک موشک مورد‌هدف قرار دادند. یحیی سریع، سخنگوی حوثی‌ها روز سه‌شنبه در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «کشتی استریندا زمانی که به سمت فلسطین اشغالی در حرکت بود، پس از اینکه خدمه آن از پاسخ دادن به هشدار خودداری کردند، با یک موشک دریایی مناسب مورد هدف قرار گرفت.»
یک مقام آمریکایی به رویترز گفته است این کشتی در ۱۱۱ کیلومتری شمال تنگه باب‌المندب مورد حمله قرار گرفته است. یمنی‌ها می‌گویند مقصد کشتی نروژی فلسطین اشغالی بوده است اما یورونیوز ادعا کرده داده‌های شرکت رهگیری کشتی Kpler نشان می‌دهد این نفتکش نروژی روغن نباتی و سوخت‌های زیستی را در مالزی بارگیری کرده و به سمت ونیز ایتالیا در حال حرکت بوده است. اگر ادعای یورونیوز درست باشد، احتمال دارد همانند برخی نمونه‌های مشابه پیشین، تاجران صهیونیست به نحوی به این کشتی مرتبط بوده باشند. صنعا اعلام کرده است کشتی‌هایی که بخشی از مالکیت و یا حق استفاده آنها به تاجران صهیونیست مربوط است هدف حمله هستند.
رژیم‌صهیونیستی از ابتدای حملات یمن، سه میلیارد دلار زیان کرده است. گدئون گلبر، مدیرکل بندر ایلات روز دوشنبه گفته بود به دنبال این حملات ۸۰ تا ۸۵ درصد سود این بندر از بین خواهد رفت. رادیو ارتش رژیم‌صهیونیستی به نقل از گلبر گزارش کرده که تهدید‌های نیروهای مسلح یمن از ۱۵ نوامبر گذشته تاکنون مانع از ورود کشتی‌های حامل ۱۴ هزار خودرو به بندر ایلات شده است.
آمریکا چه می‌کند؟
جیک سالیوان دوشنبه هفته گذشته (14 آذر) گفته بود کشورش در حال گفت‌وگو با تعدادی از کشورها برای ایجاد یک گروه در دریای سرخ است. یک روز پس از آن، وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرد تیم لندرکینگ، نماینده واشنگتن در امور یمن برای رایزنی درباره ایجاد ائتلاف دریایی به به کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس سفر می‌کند.
به طور همزمان یک مقام وزارت دفاع آمریکا جزئیات بیشتری از این طرح را اعلام کرد و گفت ائتلاف دریایی با مشارکت ۴۰ کشور تشکیل می‌شود. او به اسکای‌نیوز عربی گفته بود این نیرو منطقه‌ای به وسعت سه میلیون مایل مربع (7.7 میلیون کیلومتر مربع) از آب‌های بین‌المللی را زیر نظر خواهد گرفت. این وسعت مدنظر آمریکا چرایی جمع‌آوری 40 کشور در ائتلاف دریایی را آشکار می‌ساخت. آمریکا 3.7 میلیون مایل مربع (9.8 میلیون کیلومتر مربع) وسعت دارد که نشان می‌دهد وسعتی که واشنگتن در آب‌های اطراف یمن قصد دارد از آن مراقبت کند، 80 درصد وسعت آمریکاست. پوشش چنین محدوده عظیمی به تجهیزات راداری گسترده‌ای احتیاج دارد. به دلیل ضعف راداری ناشی از وسعت محدوده عمل ارتش یمن، فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا (سنتکام) پس از توقیف کشتی نروژی سنتکام در بیانیه‌ای در این خصوص اعلام کرد در زمان حمله هیچ کشتی آمریکایی در مجاورت محل وقوع حادثه نبوده است. این درحالی است که ناوهای غربی و متحدان‌شان در سراسر دریای سرخ، اطراف باب‌المندب و دریای عرب مستقرند و کشتی نروژی نیز در فاصله کمی از باب‌المندب توقیف شد.
ضربات اقتصادی
فلسطین اشغالی محیط محدودی دارد که در آن امکان ایجاد زمین‌های کشاورزی گسترده و یا استقرار کارخانجات وجود ندارد. از همین رو صهیونیست‌ها اتکای بالایی به واردات دارند. رژیم در برابر 60 میلیارد دلار صادرات خود، 90 میلیارد دلار واردات دارد که حکایت از یک کسری تجاری 30 میلیارد دلاری دارد. بر همین اساس ضربه به تجارت خارجی رژیم، ضربه‌ای بزرگ به تامین مایحتاج داخلی صهیونیست‌ها وارد می‌کند. معیان برتی، مفسر امور اقتصادی شبکه 12 رژیم می‌گوید 30 درصد حجم واردات از دریای سرخ انجام می‌شود. به این ترتیب 30 میلیارد دلار از واردات رژیم از برابر سواحل یمن می‌گذرد.
اگر تل‌آویو بخواهد به تجارت خود با کشورهای آسیایی در شرق ادامه دهد، به جای مسیر نزدیک باب‌المندب و دریای سرخ، کشتی‌های تجاری باید قاره آفریقا را دور زده و با عبور از دماغه امیدنیک در جنوب این قاره و سپس ورود به دریای مدیترانه از جبل‌الطارق به فلسطین اشغالی بروند. این مسیر هزینه‌های سنگینی را تحمیل کرده و چند هفته بیشتر طول می‌کشد.
شرکت‌های تجاری نیز به دلیل ریسک بالای تجارت با رژیم، هزینه‌ها را افزایش داده‌اند. شرکت زیم (ZIM) برای هر کانتینر ۲۰ تا ۱۰۰ دلار بیشتر به شرکت‌های بیمه پرداخت می‌کند و حمل‌ونقل آلمانی «هپگ لاید» نیز هزینه بیمه را 80 دلار افزایش داده است.
نکاتی درباره اقدامات یمن
حملات یمن به دقت برنامه‌ریزی شده‌اند و به لحاظ ذهنی و عناصر مادی از توانمندی قابل توجهی برخوردارند. از این رو متحدان غربی رژیم که تل‌آویو آنها را برای دفاع از خود فراخوانده است، راه سختی برای غلبه بر آن دارند. در این راستا نکات ذیل حائز اهمیتند.
1- درصورتی‌که کشتی‌های تجاری مسیر خود را تغییر داده و از جنوب آفریقا به فلسطین اشغالی بروند، یمن و اعضای محور مقاومت همچنان می‌توانند آنها را پیش از دور شدن، در دریای عرب و اقیانوس هدف قرار دهند.
2- منطقه‌ای که آمریکا باید برای حفاظت از تجارت دریایی رژیم آن را پوشش دهد به اندازه‌ای وسیع است که واشنگتن درصدد قطار کردن 40 کشور دیگر به خود است. نیروی دریایی بسیاری از این کشورها هم‌اکنون نیز در این منطقه حضور دارند اما به دلیل وسعت عظیم منطقه کاری از پیش نبرده‌اند. به نظر می‌رسد حتی در صورت تشکیل ائتلاف دریایی به شکل کامل، حفاظت از کشتیرانی دریایی رژیم به شکل فنی امکان‌پذیر نباشد. واشنگتن علاوه بر توانایی‌های فنی، به دنبال بهره‌برداری سیاسی از تشکیل ائتلاف دریایی است تا با فشارهای سیاسی باعث توقف حملات به کشتیرانی رژیم شود.
3- در حوزه اخلاقی، با اعتراضات گسترده مردمی، جنگ در غزه به یک تهدید جهانی تبدیل شده است. با حملات یمن به کشتی‌های رژیم و تهدید خطوط کشتیرانی، جنگ در غزه به لحاظ اقتصادی نیز درحال تبدیل شدن به یک تهدید جهانی است.
هنگامی که موضوعات جهانی با جنگ غزه در معرض تهدید قرار گیرند، فشارهای بین‌المللی علیه رژیم افزایش یافته و قدرت مانورش کمتر می‌شود. اگر رژیم در محیطی شامل فشارهای فزاینده خارجی به مانورهای متهورانه خود ادامه دهد، که به دنبال آن موضوعات انسان‌دوستانه، اقتصادی و سیاسی در عرصه جهانی تهدید شود، تل‌آویو منزوی‌تر خواهد شد.
بیماری‌های کهنه و انباشته در تن اقتصاد
اقتصاد رژیم متاثر از دو بحران عمومی بوده که سراسر جهان را در سال‌های اخیر درنوردیده‌اند و شامل «بحران کرونا» و «جنگ اوکراین» می‌شوند. این دو بحران اثرات وخیمی بر اقتصاد جهانی داشتند. تل‌آویو اما بدون آنکه بتواند به طور کامل از تبعات این دو بحران عمومی خارج شود، با دو بحران مخصوص به خود در داخل مواجه شده است. نخستین بحران شکاف داخلی به دنبال تلاش دولت برای اجرای تغییرات قضایی بود که مخالفان آن را مقدمه از بین بردن ماهیت دموکراتیک نظامی سیاسی رژیم و تبدیلش به یک دیکتاتوری می‌دانستند. به دنبال این بحران بخشی از شاغلان بخش فناوری به همراه شرکت‌های موثر در این حوزه شروع به خروج از سرزمین‌های اشغالی کرده و همزمان از میزان سرمایه‌گذاری خارجی نیز کاسته شد. بدون آنکه این مشکل حل شود، به دنبال عملیات
7 اکتبر، اقتصاد رژیم ضربه‌ای جدید خورد. بنابر آمار رسانه‌های صهیونیستی 530 هزار صهیونیست از سرزمین‌های اشغالی خارج شده‌اند. همچنین نزدیک به همین تعداد آواره در داخل رژیم وجود دارد. به گزارش بلومبرگ تنها خسارت ناشی از کمبود نیروی کار به هفته‌ای 600 میلیون دلار می‌رسد.
