مهدی منصرف، خبرنگار: در فاصله یک هفته به پایان رقابت‌های لیگ برتر تیراندازی با کمان در بخش ریکرو، تیم دانشگاه آزاد مقتدرانه برای چهارمین دوره متوالی قهرمانی خود را قطعی کرد. این در حالی است که این تیم قبل از دیدارهای هفته پایانی و با کسب حداکثر امتیازات به این مهم رسیده است و بار دیگر اقتدار خود را در لیگ برتر تیراندازی با کمان نشان داده است. میلاد وزیری ملی‌پوش باتجربه تیراندازی با کمان کشورمان و تیم دانشگاه آزاد در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درخصوص چهارمین قهرمانی این تیم در لیگ برتر، شرایط این رشته ورزشی و علاقه دوباره به حضور در تیم ملی صحبت کرد. صحبت‌های دارنده مدال طلا و برنز آسیا که سابقه حضور در دو دوره المپیک را دارد در ادامه بخوانید.
دانشگاه آزاد برای چهارمین بار متوالی و در فاصله یک هفته به پایان مسابقات، قهرمان لیگ شد. عملکرد تیم‌تان را در فصل جاری چطور ارزیابی می‌کنید؟
تقریبا شاکله اصلی تیم ما همان تیمی بود که چهار سال پیش بستیم. هر سال تلاش ما این است که یک‌سری جوان را اضافه کنیم و امسال در ترکیب تیم دو دانشجوی دانشگاه آزاد را اضافه کردیم تا سال‌های آینده از آنها بیشتر استفاده کنیم. هدف ما علاوه‌بر قهرمانی این بود که به پتانسیل دانشگاه آزاد اضافه کنیم. خدا را شکر در این چند سال از طریق تیم دانشگاه آزاد، هم توانستیم چند نفر را به تیم ملی اضافه کنیم و هم این نفرات رشد پیدا کردند و در لیگ امسال از آنها استفاده کردیم. در لیگ امسال نسبت به سالیان گذشته قوی‌تر و بهتر حضور پیدا کردیم و تا هفته پایانی 30 امتیاز کامل را کسب کردیم و اگر در هفته آخر نیز امتیازات کامل را کسب کنیم، رکورد لیگ ایران را از لحاظ تعداد قهرمانی و کسب تمامی امتیازات شکستیم و فکر می‌کنم همراه تیم کاراته دانشگاه آزاد موفق به کسب چهار قهرمانی متوالی می‌شویم. امیدوارم سال آینده نیز این رکورد را هم بشکنیم و پنجمین قهرمانی را نیز کسب کنیم.
لیگ برتر تیر و کمان چقدر به بالا رفتن کیفیت این رشته کمک می‌کند؟
صادقانه اگر بخواهم صحبت کنم، لیگ برتر تیر و کمان باید پویاتر باشد. ما مسابقات باشگاهی جهانی و آسیایی نداریم و لیگ باید کمک‌کننده تیم ملی باشد اما متاسفانه از طریق لیگ خیلی کم پیش می‌آید که ورزشکاری به تیم ملی دعوت شود و رقابت‌ها به نحوی باشد که به تیم ملی کمک کند. باید زمان‌بندی لیگ تغییر کند و به صورت رفت‌وبرگشت برگزار شود و تا جایی که امکان دارد متمرکز در تهران نباشد. فدراسیون باید برنامه‌ریزی کند تا بخش خصوصی ورود کند و اگر پخش مستقیم نباشد در سالیان آینده با مشکل مواجه می‌شویم. همان‌طور که تعداد تیم‌ها نسبت به سالیان گذشته کمتر شده است و این به‌خاطر بازدهی است که باید لیگ می‌داشته و نداشته است. مسابقات ما باید شبیه مسابقات بین‌المللی باشد که تیم ملی در آن شرکت می‌کند. لیگ باید یک‌مقدار به سمت حرفه‌ای‌تر شدن برود، اما با این حال برگزاری مسابقات بهتر از نبودن است. اگر واقعا می‌خواهیم به تیراندازی با کمان و تیم ملی کمک شود باید مقداری لیگ پویاتر برگزار شود. از طرفی جوایز مسابقات باید به نحوی باشد که تیم‌ها انگیزه سرمایه‌گذاری در لیگ را داشته باشند.
شما سابقه حضور در دو دوره مسابقات المپیک را دارید. همچنان به حضور در تیم ملی و المپیک سوم فکر می‌کنید؟
خیلی سعی کردم بعد از المپیک توکیو در این مورد صحبت نکنم اما واقعیت این است که فدراسیون خیلی تمایل به استفاده از سرمایه‌های خود ندارد. من هم خیلی علاقه ندارم اصراری به این موضوع داشته باشم. شرایط فدراسیون و تیم ملی به‌گونه‌ای است که در تیم ملی نباشم.
قطعا حضور در سومین المپیک می‌تواند یک افتخار بزرگ باشد. به این موضوع فکر می‌کنید؟
قطعا به این موضوع فکر می‌کنم؛ چراکه این توانایی را در خود می‌بینم که در المپیک شرکت کنم. نتایجم در مسابقه آخر یا مسابقاتی که شرکت کردم، گویای این است که نسبت به تمرینات کمی که داشتم، رکوردهای خوبی ثبت کردم. 13 سال رکورددار ایران بودم و خدا را شکر سال گذشته دو بار این رکورد شکسته شد. البته باید خیلی زودتر از اینها شکسته می‌شد. رکوردشکنی خیلی اتفاق خوبی است اما زمانی که 13 سال پیش رکورد ایران را با 667 زدم؛ رکورد دنیا 688 بود. اختلاف با رکورد دنیا خیلی کم بود و با رکورد 667 شما جز سه، چهار نفر اول دنیا بودید اما حالا با رکوردی که شکسته شده در مسابقات جهانی شاید جز 10 نفر هم نباشیم. سطح تیر و کمان دنیا پیشرفت کرده است و ما نباید بگوییم رکوردشکنی شده و اتفاق خیلی خارق‌العاده‌ای افتاده است. با رکورد 667 در مسابقات جهانی آمریکا نفر سوم مرحله مقدماتی شدم اما در حال حاضر با این رکورد جز ۲۰- ۱۵ نفر هم قرار نمی‌گیریم.
دلیل این افزایش فاصله تیراندازی با کمان ایران با دنیا را در چه می‌دانید؟
زمانی بود که می‌گفتند ورزشکار با غیرت خود مدال می‌گیرد اما در حال حاضر دیگر نمی‌توان فقط روی غیرت که خیلی هم خوب است، حساب کرد. دنیا با علم، برنامه‌ریزی، با هزینه کردن و حضور در مسابقات پیش می‌رود. تیم‌هایی مثل بنگلادش، عراق و عربستان را در مسابقات به‌عنوان رقیب نمی‌دیدیم اما دوره گذشته ورزشکار بنگلادش قهرمان جهان می‌شود. عراق از سال گذشته تا به حال، سه چهار مسابقه بین‌المللی برگزار کرده است و در عربستان نیز چه زمین‌هایی در حال ساخت است و چه دوره‌هایی برگزار می‌شود. اگر روند به این شکل ادامه پیدا کند نه‌تنها این تیم‌ها بلکه تیم‌های پایین‌تر نیز از ما جلو می‌زنند. تیم ملی آخرین مسابقه‌ای که قصد دارد در آن شرکت کند، کاپ آسیا در عراق است و این در حالی است که در ادوار گذشته در سال حداقل یکی دو مسابقه کاپ آسیا در ایران برگزار می‌شد، اما ۱۵- ۱۰ سال است هیچ مسابقه رسمی در ایران برگزار نشده است و این عقبگرد است. باید برنامه‌ریزی درست‌تری انجام شود و اتفاقات بهتری بیفتد و اگر مسابقه هم برگزار نمی‌شود، هزینه‌ها را بهتر مدیریت کرد. چرا ورزشکار ملی‌پوش باید از جیب خود کمان و تجهیزات بخرد.
عملکرد سرمربی کره‌ای تیم ملی را چطور دیدید؟
خیلی با این مربی کار نکردم و کلا یک هفته بیشتر در اردو با ایشان نبود و خیلی با هم در ارتباط نبودیم و مثل اینکه به او گفته بودند به من نزدیک نشود. درخصوص عملکرد ایشان نیز فعلا نتوانستیم سهمیه کسب کنیم و قراردادشان نیز دوباره تمدید شده است و ترجیح می‌دهم زیاد در این خصوص صحبت نکنم. یک بار هم که بچه‌ها در مسابقات آسیایی مدال گرفتند، تبریک گفتم و آرزو موفقیت برای کسب سهمیه المپیک کردم. تا خردادماه صبر می‌کنیم تا وضعیت کسب سهمیه المپیک مشخص شود.
تمایلی برای صحبت با مسئولان فدراسیون و کادرفنی برای حضور در اردوها ندارید؟
از لحاظ افزایش رکورد، ورزشکاران ما پیشرفت کردند، اما مشکلات عمده‌تری نسبت به داشتن یا نداشتن مربی خارجی داریم. بحث زیرساخت‌ها، تجهیزات و معیشت ورزشکاران باید حل شود. بالاترین قرارداد لیگ برتر 100 میلیون تومان است و این در حالی است که یک کمان حرفه‌ای 300 میلیون است. این مبلغ 100 میلیون نیز خیلی کم است و باشگاه سنگ آهن بافق پرداخت می‌کند و میانگین اکثر قراردادها 30 میلیون تومان است.
تمایلی ندارید با صحبت با مسئولان و سرمربی تیم ملی دوباره در تیم ملی حضور داشته باشید؟
همیشه گفتم سرباز این مملکت هستم و هر کجا نیاز باشد وظیفه‌ام کمک است و حداکثر تلاش خود را انجام می‌دهم. شرایط در حال حاضر نیز به‌گونه‌ای است که می‌توانم به تیم ملی کمک کنم، اما به شرطی که شرایط دو سر برد باشد و من ضربه نخورم. شرایط حال حاضر من با سال‌های گذشته خیلی متفاوت است. تجربه خیلی بالاتری دارم و از طرفی متاهل و دو بچه دارم و باید تعامل باشد. کار کردن تحمیلی را دوست ندارم و باید نیاز برای حضور من دیده شود. از لحاظ حضور در المپیک من دو بار در این رویداد شرکت کنم و این دیگر من را ارضا نمی‌کند و باید نیاز باشد و فدراسیون اراده‌ای برای انجام کاری داشته باشد.
