آقای رئیس‌جمهور، سلام علیکم
امروز هفت دهه از آن حادثه سترگ، آن نقطه عطف تاریخ سیاسی ایران، آن طلیعه بزرگ‌ترین انقلاب عصر حاضر و آن تحول به وسعت جغرافیای عالم، ۱۶ آذر ۱۳۳۲ می‌گذرد. در عصری که فرزندان روح‌الله در نقطه‌نقطه عالم، در برابر استکبار ایستاده‌اند و با خون خود این درخت تناور را سیراب می‌کنند خمینی کبیر رهبر این امت است و همچنان فریاد استکبارستیزی‌اش را می‌توان از مناره‌های مساجد غزه شنید، غزه قهرمان، با ۱۶ هزار شهیدی که در برابر درندگان صهیونیست و همپالکی‌های اروپایی و آمریکایی‌اش مانند کوه ایستاده‌اند و همچون طوفان، ۷۰ سال افسانه شکست‌ناپذیری رژیم‌صهیونسیتی را به سخره گرفته‌اند. آری امت رسول‌الله سربازان حضرت روح‌الله و امام خامنه‌ای در میدان مبارزه با استکبار نه خسته می‌شوند و نه ناامید بلکه مردمان همیشه قهرمان تاریخند، خواه قهرمانان پوشالی دیپلماسی، با لبخندی ظریف بپذیرند، خواه نپذیرند.
آقای رئیس‌جمهور، خوش آمدید!خوش آمدید به میدان دانشگاه که قرار است کارخانه انسان‌سازی باشد؛ انسان استکبارستیز و طالب اسلام ناب محمدی. آقای رئیسی، در ابتدا لازم می‌دانیم به رسم انصاف از شما تشکر کنیم. تشکر می‌کنیم از دولت سیزدهم که در میان تندباد حوادث، دشمنی خناسان خارجی و برخی خیانت‌های داخلی توانست ثبات نسبی را در کشور برقرار سازد؛ دولتی که با تمام تلاش‌های دشمنان برای انزوای ایران عزیزمان توانست با بسیاری از کشور‌های منطقه و جهان تحکیم ارتباط کند و در سازمان‌های مهم بین‌المللی نقش فعالانه‌ای ایفا کند؛ دولتی که در برهه‌های حساس بین‌المللی موضع عزتمندانه و غیورانه اتخاذ کند؛ دولتی که فردا را فدای امروز نکرد و اقدامات زیربنایی دیر بازده را در ازای اقدامات زودبازده پوپولیستی تعطیل نکرد؛ دولتی که در آتش اختلافات بین قوا ندمید، حتی آن زمان که مظلوم واقع شد؛ دولتی که مفتخر است به نشان ولایتمداری، آن هم نه ولایتمداری اسمی و رایج بین سیاسیون بلکه التزام عملی به منویات ولی و قائدمان حضرت امام خامنه‌ای.
آقای رئیس‌جمهور! مولایمان امیرالمومنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «هر کس عیب تو را برایت آشکار کرد، او دوست توست.» ما برای آنکه در این پیچ تاریخی و نظم جدید جهانی نقش ایفا کنیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم نیاز به یک حرکت عمومی داریم؛ ما در سومین مرحله از پنج گام تمدنی گیر کرده‌ایم و بایستی به سمت تحقق دولت اسلامی حرکت کنیم. در دولت اسلامی منش و روش کارگزاران باید اسلامی شود و در کنار آن بایستی نظامات هم اسلامی شود. حرکت مثبت و رو به جلو است، ولی سرعتش کند است، باید جهش کنیم. باید ام‌المسائل کشور را حل کرد، آنچه که باعث می‌شود نیروهای مخلص انقلابی طرد شوند یا در ساختار موجود حل شوند همین است، آنچه باعث می‌شود علی‌رغم تلاش‌های شبانه‌روزی و مجاهدانه‌ی دولت نتیجه مطلوب و مورد انتظار حاصل نشود همین است و دولت را به روزمرگی دچار کرده و دولت به جای پرداختن به مسائل کلان تحول‌خواهانه ظرفیت‌های ارزشمند خود را در خدمت کارهای یومیه خود به کار گرفته است. باید به ام‌المسائل کشور پرداخت و آن هم همین ساختاری است که دست‌ساز استکبار جهانی و استعمار نوین است، برای آنکه تمام منابع و ظرفیت‌های کشور را در اختیار بگیرد و هرآنچه در آن وارد می‌شود را استحاله یا طرد و گوشه‌نشین می‌کند و همین ساختار است که به جهت ماهیتش در مقابل تحول مقاومت می‌کند. ما باید تحولی در ساختار موجود در رجعت به اسلام ناب ایجاد کنیم، هرجایی که از اسلام فاصله گرفتیم ضعیف شدیم و عقب ماندیم و بالعکس هرجا که به اسلام ناب محمدی نزدیک شدیم در آن زمینه سرآمد و الگو بودیم و این سنت الهی است، برای این اقدام نیاز به نرم‌افزار داریم. ایجاد تحول در ساختار نیاز به تولید ادبیات و گفتمان انقلابی و اسلامی دارد؛ گلوگاه دقیقا همانجایی است که باید مساله را حل کند و آن نظام تعلیم و تربیت است؛ جایی که خود باید تولید ادبیات کند نیاز به تحول جدی دارد. در آموزش‌وپرورش‌، در آموزش عالی‌، در حوزه باید به همان اسلام برگردیم و ارزش‌ها و هویت اصیل را حاکم کنیم؛ در نظام تعلیم و تربیت، آموزش باید با نیازهای واقعی کشور متناسب شود. باید تعلیم اندیشه جای خود را به اندیشیدن بدهد. نظام تعلیم و تربیت برای تحول و حکمرانی اسلامی تولید فکر و اندیشه کند. باید ابتکار عمل را به دست گرفت، جرات در اقدام به خرج داد و یک برنامه‌ریزی جامع، منسجم و مستمر به کار بست که نیاز به یک خیز دسته‌جمعی در نظام دارد. نظام تعلیم و تربیت باید تولید اندیشه کند، تولید محتوا کند، گفتمان ایجاد کند و همین ادبیات، ساختاری متعالی ایجاد کند در جهت تحقق همین اندیشه. یکی از ارکان تحول در کشور همین انتخابات است که باید با افزایش بصیرت عمومی و انتخاب اصلح این جرات اقدام را، این اجتماع نیروهای انقلابی در جهت افزایش توان در اقدام را و مهم‌تر از آن مشارکت مردم در تعیین آینده کشور، حفظ، تکریم و تقویت کرد، وگرنه باید باز هم به شیادانی که در همین سیستم انتخاباتی انتخاب شدند و هرچه خواستند کردند و درنهایت با بهانه‌های واهی دیگران را به ممانعت از فعالیت متهم کردند تن داد، شیادانی در لباس روحانی، خواه با عمامه سفید خواه سیاه. انتخابات نماد عینی و بارز مردمی‌سازی و تعاون است که مطالبه مقام‌معظم‌رهبری نیز هست، اما آقای رئیس‌جمهور، تعاون و مشارکت مردمی در حکومت‌داری باید در همه شئون اتفاق بیفتد و نه‌فقط در دوران انتخابات؛ در اقتصاد، در فرهنگ، در سیاست و...، این هم کار تازه‌ای نیست، کارهایی است که امام در ابتدای انقلاب و برای پیروزی انقلاب انجام داد و در ساخت آینده کشور و تصمیم‌گیری‌ها نقش اصلی را به مردم داد و مردم هم مخلصانه برای ولی خود شمشیر زدند؛ همچون جهاد سازندگی برای این کار باید سخت‌افزاری مهیا کرد که با این نرم‌افزار همخوانی داشته و آن را به منصه ظهور برساند.